ไม่รู้ว่านี่คือปกติของชีวิตคู่มั้ย คือจะเริ่มยังไงดี ผมกับภรรยารู้จักกันกันทางโซเชียล รวมเวลาตั้งแต่คุยจนถึงเรื่มคบและจดทะเบียนสมรสและมีลูก ทั้งหมดเกิดขึ้นใน2ปี ผมกับเธออายุ37เท่ากัน แรกๆชีวิตคู่ ความรัก ก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเราต่างถามถึงความเป็นตัวตนของอีกฝ่ายก่อนจะจริงจัง ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร แต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องพื้นฐาน เราต่างตกลงกันว่า จะไม่พูดจาหยาบคายใส่กันไม่นอกใจกัน แค่นี้เองคือข้อตกลงร่วมกันในการใช้ชีวิตคู่ของเรา 😔😔😔
แต่...เมื่อมาใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆแล้วมันไม่เป็นแบบนั้นเลยมันไม่เป็นอย่างที่เราเคยคิดและวาดฝันไว้ เราทะเลาะกันทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆและจากเรื่องเล็กๆน้อยๆกลายเป็นเรื่องใหญ่โตทุกครั้ง เราทะเลาะกันแทบทุกวันส่วนใหญ่เป็นเรื่องอะไรก็ตามที่ขัดใจเธอ ไม่ว่าเราจะเคยตกลงกันว่าอะไรก่อนหน้าที่เราจะเริ่มจริงจังมันไม่มีอะไรที่เป็นจริงเลยสักอย่าง แม้กระทั่งเรื่องที่เป็นอดีตเช่นเรื่องแฟนเก่า บอกไว้ก่อนนะครับผมไม่ได้ติดต่ออะไรกับแฟนเก่าเลย แต่เธอจะขวนขวายค้นหาแล้วก็เก็บมันเอาไว้เพื่อการทะเลาะในทุกๆครั้งที่นึกถึงหมายถึงไม่ว่าเธอจะดูละครดูทีวีหรือเห็นอะไรหรือนึกอะไรขึ้นมาได้ถ้ามีชื่อเดียวกับแฟนเก่าผมเธอจะหงุดหงิดและชวนทะเลาะทันที แล้วทุกการทะเลาะพอหนักข้อขึ้นเรื่อยๆผมคุยกับเธอว่าถ้าเราทะเลาะกันบ่อยแบบนี้เราอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกเธอก็จะประชดและแล้วพูดขึ้นมาทันทีว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็เลิกกันแต่พอจะเลิกกันจริงๆเธอก็ขู่ว่าจะฆ่าตัวตายผมอึดอัดกับชีวิตคู่แบบนี้มากๆ อึดอัดและรู้สึกว่าจิตวิญญาณผมกำลังตายลงอย่างช้าๆผมไม่มีความสุขเลยกับชีวิตปัจจุบันนี้เพียงแต่ว่าที่ผมต้องอดทนเพราะว่าผมนั้นมีลูกกับเธอแล้วตอนนี้ลูกผมกำลังน่ารักอายุได้ 4 เดือนผมจดทะเบียนกับเธอเพื่อให้เธอมั่นใจว่าผมจะจริงจังกับเธอและใช้ชีวิตกับเธอจนแก่เฒ่า...😔😔😔
ผมไม่สามารถคุยกับใครได้เลย.. ผมรู้สึกว่าโลกของผมที่ผมยกให้เธอทั้งใบสุดท้ายผมรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายอ้างว้าง พอผมรู้สึกแบบนั้นผมเลยอยากโทรหาพ่อโทรหาแม่แต่เธอจะมีปัญหาทันที ทุกวันนี้ชีวิตผมไม่มีเพื่อนไม่มีญาติไม่มีพี่ไม่มีน้องตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าผมจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดีผมได้แต่ฝืนใช้ชีวิตกับเธอให้จบวันๆไปโดยผมจะโฟกัสกับลูกและเก็บความรู้สึกอัดอั้นตันใจทั้งหมดนี้ไว้ในใจแต่มันเก็บได้ไม่หมดหรอกครับยังไงมันก็ต้องส่งผลกับความรู้สึกอยู่แล้วเพราะเรื่องสำคัญอีกเรื่องก็คือถ้าผมรู้สึกไม่โอเคมันจะกระทบไปหมดแม้กระทั่งเรื่องบนเตียง มันทำให้ผมไม่มีอารมณ์กับเธอในเรื่องอย่างว่า เพราะในใจลึกๆแล้วผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกบังคับในทุกๆเรื่องแม้กระทั่งการมองการพูดความคิดการใช้ชีวิต ผมคงได้แค่มาระบายในกระทู้นี้เท่านั้น😔😔😔
จริงๆแล้วเรื่องราวมันเยอะแยะมากมายผมไม่รู้จะเรียงลำดับใจความนั้นยังไง ตอนนี้ผมรับผิดชอบเป็นคุณพ่อเลี้ยงลูกให้เธอได้ไปทำงานเพราะว่าผมต้องออกจากงานเพราะเธอไม่แฮปปี้ที่ผมต้องออกไปเจอใครไม่ว่าจะเป็นผู้คนที่ใช้ชีวิตบนท้องถนนใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้แค่ผมเดินผ่านถ้าเป็นผู้หญิงเธอก็จะมีปัญหาทันทีอย่าว่าแต่มองเลยครับแค่มีผู้หญิงนั่งอยู่ที่ 9 นาฬิกาและผมหันหน้าไปที่ 9 นาฬิกาเธอก็จะทะเลาะทันที ผมไม่รู้ว่าแบบนี้คือปกติของชีวิตคู่ไหม เธอทำให้ผมขาดความมั่นใจ ซึ่งจริงๆแล้วผมเป็นคนมีอิสระกับการใช้ชีวิตมากแต่ผมก็ยอมเปลี่ยนแปลงมันทุกอย่างเพื่อเธอกับลูกยอมแม้กระทั่งเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนวิถีชีวิตเปลี่ยนจิตวิญญาณเปลี่ยนทุกอย่างที่เปลี่ยนได้เพื่อที่จะไม่ต้องมานั่งทะเลาะกับเธอเพราะผมไม่ชอบการทะเลาะกับแฟนหรือทะเลาะกับคนรักมากๆ มันทำให้ผมประสาทจะกิน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆผมอาจจะเป็นบ้าก็ได้ นี่เป็นแค่ส่วนนึงในอีกล้านๆส่วนที่อยู่ในใจ
หรือว่าบางที นี่อาจเป็นเวรกรรมของผมเองก็ได้ ผมแค่ต้องการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใช้ชีวิตคู่แบบเรียบง่าย แต่ดูเหมือนว่าแค่นั้นผมก็ไม่อาจมีได้
ผมควรจะต้องทำยังไง ต้องวางใจยังไง
#ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลามานั่งอ่านนะครับ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็น
ตัดสินใจถูกหรือผิด ชีวิตกับครอบครัว และความรัก.
แต่...เมื่อมาใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆแล้วมันไม่เป็นแบบนั้นเลยมันไม่เป็นอย่างที่เราเคยคิดและวาดฝันไว้ เราทะเลาะกันทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆและจากเรื่องเล็กๆน้อยๆกลายเป็นเรื่องใหญ่โตทุกครั้ง เราทะเลาะกันแทบทุกวันส่วนใหญ่เป็นเรื่องอะไรก็ตามที่ขัดใจเธอ ไม่ว่าเราจะเคยตกลงกันว่าอะไรก่อนหน้าที่เราจะเริ่มจริงจังมันไม่มีอะไรที่เป็นจริงเลยสักอย่าง แม้กระทั่งเรื่องที่เป็นอดีตเช่นเรื่องแฟนเก่า บอกไว้ก่อนนะครับผมไม่ได้ติดต่ออะไรกับแฟนเก่าเลย แต่เธอจะขวนขวายค้นหาแล้วก็เก็บมันเอาไว้เพื่อการทะเลาะในทุกๆครั้งที่นึกถึงหมายถึงไม่ว่าเธอจะดูละครดูทีวีหรือเห็นอะไรหรือนึกอะไรขึ้นมาได้ถ้ามีชื่อเดียวกับแฟนเก่าผมเธอจะหงุดหงิดและชวนทะเลาะทันที แล้วทุกการทะเลาะพอหนักข้อขึ้นเรื่อยๆผมคุยกับเธอว่าถ้าเราทะเลาะกันบ่อยแบบนี้เราอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกเธอก็จะประชดและแล้วพูดขึ้นมาทันทีว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็เลิกกันแต่พอจะเลิกกันจริงๆเธอก็ขู่ว่าจะฆ่าตัวตายผมอึดอัดกับชีวิตคู่แบบนี้มากๆ อึดอัดและรู้สึกว่าจิตวิญญาณผมกำลังตายลงอย่างช้าๆผมไม่มีความสุขเลยกับชีวิตปัจจุบันนี้เพียงแต่ว่าที่ผมต้องอดทนเพราะว่าผมนั้นมีลูกกับเธอแล้วตอนนี้ลูกผมกำลังน่ารักอายุได้ 4 เดือนผมจดทะเบียนกับเธอเพื่อให้เธอมั่นใจว่าผมจะจริงจังกับเธอและใช้ชีวิตกับเธอจนแก่เฒ่า...😔😔😔
ผมไม่สามารถคุยกับใครได้เลย.. ผมรู้สึกว่าโลกของผมที่ผมยกให้เธอทั้งใบสุดท้ายผมรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายอ้างว้าง พอผมรู้สึกแบบนั้นผมเลยอยากโทรหาพ่อโทรหาแม่แต่เธอจะมีปัญหาทันที ทุกวันนี้ชีวิตผมไม่มีเพื่อนไม่มีญาติไม่มีพี่ไม่มีน้องตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าผมจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดีผมได้แต่ฝืนใช้ชีวิตกับเธอให้จบวันๆไปโดยผมจะโฟกัสกับลูกและเก็บความรู้สึกอัดอั้นตันใจทั้งหมดนี้ไว้ในใจแต่มันเก็บได้ไม่หมดหรอกครับยังไงมันก็ต้องส่งผลกับความรู้สึกอยู่แล้วเพราะเรื่องสำคัญอีกเรื่องก็คือถ้าผมรู้สึกไม่โอเคมันจะกระทบไปหมดแม้กระทั่งเรื่องบนเตียง มันทำให้ผมไม่มีอารมณ์กับเธอในเรื่องอย่างว่า เพราะในใจลึกๆแล้วผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกบังคับในทุกๆเรื่องแม้กระทั่งการมองการพูดความคิดการใช้ชีวิต ผมคงได้แค่มาระบายในกระทู้นี้เท่านั้น😔😔😔
จริงๆแล้วเรื่องราวมันเยอะแยะมากมายผมไม่รู้จะเรียงลำดับใจความนั้นยังไง ตอนนี้ผมรับผิดชอบเป็นคุณพ่อเลี้ยงลูกให้เธอได้ไปทำงานเพราะว่าผมต้องออกจากงานเพราะเธอไม่แฮปปี้ที่ผมต้องออกไปเจอใครไม่ว่าจะเป็นผู้คนที่ใช้ชีวิตบนท้องถนนใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้แค่ผมเดินผ่านถ้าเป็นผู้หญิงเธอก็จะมีปัญหาทันทีอย่าว่าแต่มองเลยครับแค่มีผู้หญิงนั่งอยู่ที่ 9 นาฬิกาและผมหันหน้าไปที่ 9 นาฬิกาเธอก็จะทะเลาะทันที ผมไม่รู้ว่าแบบนี้คือปกติของชีวิตคู่ไหม เธอทำให้ผมขาดความมั่นใจ ซึ่งจริงๆแล้วผมเป็นคนมีอิสระกับการใช้ชีวิตมากแต่ผมก็ยอมเปลี่ยนแปลงมันทุกอย่างเพื่อเธอกับลูกยอมแม้กระทั่งเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนวิถีชีวิตเปลี่ยนจิตวิญญาณเปลี่ยนทุกอย่างที่เปลี่ยนได้เพื่อที่จะไม่ต้องมานั่งทะเลาะกับเธอเพราะผมไม่ชอบการทะเลาะกับแฟนหรือทะเลาะกับคนรักมากๆ มันทำให้ผมประสาทจะกิน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆผมอาจจะเป็นบ้าก็ได้ นี่เป็นแค่ส่วนนึงในอีกล้านๆส่วนที่อยู่ในใจ
หรือว่าบางที นี่อาจเป็นเวรกรรมของผมเองก็ได้ ผมแค่ต้องการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใช้ชีวิตคู่แบบเรียบง่าย แต่ดูเหมือนว่าแค่นั้นผมก็ไม่อาจมีได้
ผมควรจะต้องทำยังไง ต้องวางใจยังไง
#ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลามานั่งอ่านนะครับ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็น