พอทุกอย่างพร้อมก็มีการตั้งขบวน
เพื่อที่จะเดินจากปราสาทหลักไปยังหอโหรา
จริงๆแล้ว นี่คือวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่ง
ของไลนัส ทุกคนยอมรับในสิ่งนี้
มันคือวัฒนธรรมที่ขาดไม่ได้สำหรับที่นี่
ภายใต้วัฒนธรรมนี้ องค์ชายสามถือว่าได้รับเกียรติ
เป็นอย่างมาก ระหว่างเดินในขบวน
บางครั้งจังหวะมันก็ช้ามาก
จังหวะที่ช้า บางทีก็เหมือนเดินไปลานประหาร
แต่ผมเดาว่าเขาอยากให้พิธีดูขลัง
หลายวัฒนธรรมก็มักจะมีพิธีแบบนี้
ถามว่ามันเกี่ยวกับจักรวาลไหม
คำตอบก็มีทั้งเกี่ยวและไม่เกี่ยว
ที่ไม่เกี่ยวเพราะว่าจะไปเกี่ยวอะไรกับจักรวาลล่ะ
นี่มันวัฒนธรรมของมนุษย์
ที่เกี่ยวก็คือแต่มนุษย์ก็เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล
ตอนนี้ขบวนของเราเข้าใกล้หอโหราแล้ว
ผมเดินตรงกลางขบวนพอดี
ทุกคนคิดว่าผมคือองค์ชายสาม
จนตอนนี้ผมก็คิดว่าตัวเองคือองค์ชายสาม
ผมเคยคิดเล่นๆว่า เราจะเป็นองค์ชายสามต่อไปได้ไหม
ถึงแม้ว่าภารกิจทั้ง 3 จบลงแล้ว
คำตอบก็รู้ๆกันอยู่ว่าไม่ควรทำ
แต่ถ้าแหกกฎได้ก็คงดี
ตอนนี้ขบวนเข้าไปในหอโหราแล้ว
ผู้ที่ร่วมขบวนกับผม
ล้วนแล้วแต่สนับสนุนองค์ชายสาม
ซึ่งถือว่ามีเยอะอยู่
แต่ที่เยอะพอๆกันคือผู้สนับสนุนของ
องค์ชายหนึ่ง องค์ชายสองและองค์ชายสี่
คนที่ตื่นเต้นมากที่สุดในวันนี้น่าจะไม่ใช่เหล่าองค์ชาย
แต่เป็นผู้สนับสนุนซะมากกว่า
ผมถูกนำไปนั่งบนบัลลังก์ ซึ่งเรียกว่าบัลลังก์โหรา
ทุกคนให้ความเคารพผมในฐานะโหราจารย์
ผมน่าจะเป็นองค์ชายสามได้ดีกว่าตัวเขาเอง
ผมดูฮึกเหิมและศักดิ์สิทธิ์
และพร้อมมากสำหรับการทำนาย
ตอนนั้น ภูมิทัศน์ด้านนอกเปลี่ยนเป็นสีแดง
ทุกคนในหอโหราต่างตกตะลึง
ส่วนผมได้แต่คิดอยู่ในใจว่าใครทำ?
ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังงานนี้แน่ๆ
และแล้ว ขุนนางผู้ใหญ่ก็ทำตัวเหมือนพิธีกร
เขาร่ายยาวถึงความสำคัญในวันนี้
ร่ายยาวถึงความสำคัญขององค์ชายสาม
และร่ายยาวถึงความสำคัญของหอโหรา
ทุกอย่างดูสำคัญไปหมดสำหรับเขา
แล้วก็มาถึงฉากของผม
ผมจะต้องแสดงให้แนบเนียน
และต้องตอบคำตอบที่มันศักดิ์สิทธิ์มากๆ
ออกมาจากปากของคนชื่อศักดิ์สิทธิ์
แต่ตอนนั้นคือองค์ชายสาม
"ผู้เหมาะสมในการเป็นกษัตริย์ได้แก่"
ทุกคนกำลังจ้องมาที่ผม
ตั้งใจฟังสิ่งที่ผมจะกล่าว
เหมือนรอเวลานี้มานานชั่วกัปกัลป์
"องค์ชายหนึ่ง"
ผู้สนับสนุนองค์ชายหนึ่งส่งเสียงเฮลั่น
แต่ ... เดี๋ยวก่อน ... ผมยังพูดไม่จบ
"องค์ชายสอง องค์ชายสามและองค์ชายสี่"
ทุกคนกำลังงงเป็นไก่ตาแตก
"เนื่องจากไลนัสแบ่งได้เป็น 4 มณฑล
องค์ชายแต่ละพระองค์จะเป็นกษัตริย์ของแต่ละมณฑล"
ตอนนี้ทุกคนเงียบกริบเหมือนไม่มีใครอยู่ในห้อง
ผมจึงกล่าวต่อ
"ผมได้ร่างรายชื่อขุนนางของแต่ละมณฑลไว้ดังนี้"
ผมอ่านจนจบ พออ่านจบ เสียงเฮดังลั่น
ที่เฮดังก็เพราะผู้สนับสนุนของทุกองค์ชายได้เป็นขุนนาง
พวกเขาต้องการแค่นี้จริงๆ
เรื่องมันเลยจบง่าย
ง่ายเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด
นี่แหละไลนัส ถ้าสมประโยชน์กัน
ทุกอย่างก็จะผ่านฉลุย
และผมทำให้พวกเขาสมประโยชน์
ตอนนี้ผมเป็นพระเจ้าสำหรับพวกเขา
ไม่ใช่สิ องค์ชายสามกลายเป็นพระเจ้าสำหรับพวกเขา
หลังจากนั้นมีงานฉลอง
พวกเขาได้แต่ร้องรำทำเพลง
ในช่วงนั้น กษัตริย์โซลอนได้เข้ามาพูดกับผม
"พ่อรู้อยู่แล้วว่าลูกต้องคิดได้"
ผมยิ้ม ทำตัวไม่ถูก เลยได้แต่ยิ้ม
สุดท้ายทุกคนเลยได้เป็นกษัตริย์
และได้ปกครองกันคนละมณฑล
ตอนนั้น ถึงไลนัสจะเฉลิมฉลอง
แต่มีบางที่เศร้าหมอง
และที่นั้นก็คือ .....................................................
วิมานมายา โดย ศักดิ์สิทธิ์ ตอนที่ 237 วัฒนธรรมกับจักรวาล วิถีของระบบและวิถีการดำรงอยู่
พอทุกอย่างพร้อมก็มีการตั้งขบวน
เพื่อที่จะเดินจากปราสาทหลักไปยังหอโหรา
จริงๆแล้ว นี่คือวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่ง
ของไลนัส ทุกคนยอมรับในสิ่งนี้
มันคือวัฒนธรรมที่ขาดไม่ได้สำหรับที่นี่
ภายใต้วัฒนธรรมนี้ องค์ชายสามถือว่าได้รับเกียรติ
เป็นอย่างมาก ระหว่างเดินในขบวน
บางครั้งจังหวะมันก็ช้ามาก
จังหวะที่ช้า บางทีก็เหมือนเดินไปลานประหาร
แต่ผมเดาว่าเขาอยากให้พิธีดูขลัง
หลายวัฒนธรรมก็มักจะมีพิธีแบบนี้
ถามว่ามันเกี่ยวกับจักรวาลไหม
คำตอบก็มีทั้งเกี่ยวและไม่เกี่ยว
ที่ไม่เกี่ยวเพราะว่าจะไปเกี่ยวอะไรกับจักรวาลล่ะ
นี่มันวัฒนธรรมของมนุษย์
ที่เกี่ยวก็คือแต่มนุษย์ก็เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล
ตอนนี้ขบวนของเราเข้าใกล้หอโหราแล้ว
ผมเดินตรงกลางขบวนพอดี
ทุกคนคิดว่าผมคือองค์ชายสาม
จนตอนนี้ผมก็คิดว่าตัวเองคือองค์ชายสาม
ผมเคยคิดเล่นๆว่า เราจะเป็นองค์ชายสามต่อไปได้ไหม
ถึงแม้ว่าภารกิจทั้ง 3 จบลงแล้ว
คำตอบก็รู้ๆกันอยู่ว่าไม่ควรทำ
แต่ถ้าแหกกฎได้ก็คงดี
ตอนนี้ขบวนเข้าไปในหอโหราแล้ว
ผู้ที่ร่วมขบวนกับผม
ล้วนแล้วแต่สนับสนุนองค์ชายสาม
ซึ่งถือว่ามีเยอะอยู่
แต่ที่เยอะพอๆกันคือผู้สนับสนุนของ
องค์ชายหนึ่ง องค์ชายสองและองค์ชายสี่
คนที่ตื่นเต้นมากที่สุดในวันนี้น่าจะไม่ใช่เหล่าองค์ชาย
แต่เป็นผู้สนับสนุนซะมากกว่า
ผมถูกนำไปนั่งบนบัลลังก์ ซึ่งเรียกว่าบัลลังก์โหรา
ทุกคนให้ความเคารพผมในฐานะโหราจารย์
ผมน่าจะเป็นองค์ชายสามได้ดีกว่าตัวเขาเอง
ผมดูฮึกเหิมและศักดิ์สิทธิ์
และพร้อมมากสำหรับการทำนาย
ตอนนั้น ภูมิทัศน์ด้านนอกเปลี่ยนเป็นสีแดง
ทุกคนในหอโหราต่างตกตะลึง
ส่วนผมได้แต่คิดอยู่ในใจว่าใครทำ?
ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังงานนี้แน่ๆ
และแล้ว ขุนนางผู้ใหญ่ก็ทำตัวเหมือนพิธีกร
เขาร่ายยาวถึงความสำคัญในวันนี้
ร่ายยาวถึงความสำคัญขององค์ชายสาม
และร่ายยาวถึงความสำคัญของหอโหรา
ทุกอย่างดูสำคัญไปหมดสำหรับเขา
แล้วก็มาถึงฉากของผม
ผมจะต้องแสดงให้แนบเนียน
และต้องตอบคำตอบที่มันศักดิ์สิทธิ์มากๆ
ออกมาจากปากของคนชื่อศักดิ์สิทธิ์
แต่ตอนนั้นคือองค์ชายสาม
"ผู้เหมาะสมในการเป็นกษัตริย์ได้แก่"
ทุกคนกำลังจ้องมาที่ผม
ตั้งใจฟังสิ่งที่ผมจะกล่าว
เหมือนรอเวลานี้มานานชั่วกัปกัลป์
"องค์ชายหนึ่ง"
ผู้สนับสนุนองค์ชายหนึ่งส่งเสียงเฮลั่น
แต่ ... เดี๋ยวก่อน ... ผมยังพูดไม่จบ
"องค์ชายสอง องค์ชายสามและองค์ชายสี่"
ทุกคนกำลังงงเป็นไก่ตาแตก
"เนื่องจากไลนัสแบ่งได้เป็น 4 มณฑล
องค์ชายแต่ละพระองค์จะเป็นกษัตริย์ของแต่ละมณฑล"
ตอนนี้ทุกคนเงียบกริบเหมือนไม่มีใครอยู่ในห้อง
ผมจึงกล่าวต่อ
"ผมได้ร่างรายชื่อขุนนางของแต่ละมณฑลไว้ดังนี้"
ผมอ่านจนจบ พออ่านจบ เสียงเฮดังลั่น
ที่เฮดังก็เพราะผู้สนับสนุนของทุกองค์ชายได้เป็นขุนนาง
พวกเขาต้องการแค่นี้จริงๆ
เรื่องมันเลยจบง่าย
ง่ายเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด
นี่แหละไลนัส ถ้าสมประโยชน์กัน
ทุกอย่างก็จะผ่านฉลุย
และผมทำให้พวกเขาสมประโยชน์
ตอนนี้ผมเป็นพระเจ้าสำหรับพวกเขา
ไม่ใช่สิ องค์ชายสามกลายเป็นพระเจ้าสำหรับพวกเขา
หลังจากนั้นมีงานฉลอง
พวกเขาได้แต่ร้องรำทำเพลง
ในช่วงนั้น กษัตริย์โซลอนได้เข้ามาพูดกับผม
"พ่อรู้อยู่แล้วว่าลูกต้องคิดได้"
ผมยิ้ม ทำตัวไม่ถูก เลยได้แต่ยิ้ม
สุดท้ายทุกคนเลยได้เป็นกษัตริย์
และได้ปกครองกันคนละมณฑล
ตอนนั้น ถึงไลนัสจะเฉลิมฉลอง
แต่มีบางที่เศร้าหมอง
และที่นั้นก็คือ .....................................................