เราไม่เริ่มไม่เอ็นจอยกับการไปโรงเรียนตั้งแต่ ม3 แล้วค่ะ เนื่องจากรู้สึกเหมือนเพื่อนอยากออกห่างจากเรา ไม่รู้ว่าเราพูดน้อยหรือว่าอะไร เรามันน่าเบื่อเหรอคะ ถึงไม่มีคนคบด้วย เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนแทบจะทุกวันเลยค่ะ ไม่ใช่ทะเลาะตบตีอะไรนะคะ ฟิลแบบว่าน้อยใจ เพราะเวลาเราพูดอะไรเพื่อนดูไม่ค่อยสนใจเลย ทิ้งให้เราเคว้ง พยายามแค่ไหนก็เหมือนคนนอกอยู่ดี สนิทกับเขาไม่ได้เลย จะไปอยู่กลุ่มอื่นเขาก็มีกลุ่มสนิทกันมานานอยู่แล้วก็ไม่กล้าแทรกเข้าไป ทุกวันเรากลับมานั่งคิดนั่งน้อยใจทุกวันเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แต่เวลาได้หยุดปิดเทอมเรารู้สึกดีมากๆ มีพลังทุกวัน แต่เปิดเทอมมาความสุขของเราเริ่มหายไป มันกลายเป็นมานั่งเครียดเรื่องอะไรแบบนี้ อยากปล่อยวางหลายรอบแล้วแต่มันอดน้อยใจไม่ได้จริงๆ เราเหมือนคนใช้ไปด้วย เพราะเรามักพกอะไรไปเยอะๆกันหาย ยามต้องใช้ เพื่อนก็จะมายืมตลอดเลย เรามีประโยชน์อยู่แค่นี้เอง วนลูกอยู่แค่นี้อยากหนีมากๆ อยากเจอเพื่อนที่จริงใจ ถ้าอยู่คนเดียวเราอยู่ได้ แต่บางทีอ่ะเนาะ เราก็อยากมีเพื่อนคุยบ้าง แล้วไหนจะงานกลุ่มอีกแล้วต้องดิ้นอยู่ต่อไปให้ได้ โครตไม่ชอบเลย
ไม่เอ็นจอยกับการไปโรงเรียน