ความทรงจำดีๆ ที่เกิดขึ้นกับผมในวันนั้น ยังคงตรึงใจอยู่เสมอ
27 ตุลาคม 2559
ผมเดินทางด้วยสายการบิน Nok Air ต้นทาง ภูเก็ต ไปยังปลายทาง ดอนเมือง, กรุงเทพฯ ไฟลท์บินเวลาประมาณห้วง 16.00-20.00 น. ของวันที่ 27 ตุลาคม 2559 ในการเดินทางด้วยเที่ยวบินนี้ ผมมีโอกาสได้พบกับแอร์โฮสเตสคนสวย สูงราว 172-177 ซม. ลักษณะผอม อายุน่าจะอยู่ระหว่าง 23-30 ปี จดจำลักษณะรูปร่างได้เนื่องจากเธอตัวสูงที่สุดในบรรดา Cabin Crew ของเที่ยวบินนี้ในวันนั้น ระหว่างที่โดยสารอยู่บนเครื่อง มีจังหวะสบตากันครั้งนึง ทำให้ผมเกิดความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก (เข้าใจว่าเป็นเรื่องปกติมาก ๆ สำหรับแอร์ฯ ที่มีอัธยาศัยดีอยู่แล้ว การกวาดสายตาตรวจตราดูแลผู้โดยสารคงเป็นวิถีปกติในการทำหน้าที่ของพวกเธอ) แต่การสบตาที่เกิดขึ้นกับแอร์ฯ คนนั้น กลับมีความพิเศษสำหรับผม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเกินกว่านั้น
จนเดินทางมาถึงปลายทาง ก่อนลงจากเครื่อง เธอยืนอยู่บริเวณประตูเครื่องที่ผู้โดยสารต้องเดินผ่านออกไปยังอาคาร และผมได้ยิ้มและสบตากับเธออีกครั้งนึง ผมเดินลงจากเครื่องไป
จากนั้น ผมได้แต่แอบคิดว่า การได้นั่งเครื่องบินแล้วเจอแอร์ฯ คนสวย ทำให้วันนี้มันรู้สึกดี กว่าทุกๆ วัน แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปปัสสาวะ ล้างหน้าล้างตา
เมื่อเดินออกจากห้องน้ำมา เป็นจังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา และแล้วผมได้พบเจอแอร์ฯ คนนั้นอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ ผมกับเธอได้สบตากันอีกครั้ง โดยเธอกำลังเดินลากกระเป๋าลูกเรือพร้อมกับกลุ่มเพื่อนแอร์ฯ ซึ่งเดินผ่านจุดที่ผมยืนอยู่บริเวณหน้าห้องนํ้า ประมาณ 5 เมตร จังหวะนั้น เธอได้หันขวับมามองที่ผม ในลักษณะหันศรีษะมาทางซ้ายเยื้องๆ และเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมเองก็เงยหน้าขึ้นพอดี เป็นการสบตากันอีกครั้ง ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะรีบหันขวับ พร้อมกับเดินจากไป… เหลือไว้เพียงความรู้สึกดี ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางในครั้งนั้น และเลือนหายไปตามกาลเวลา
กระทั่งในระยะหลังนี้ ผมมีภารกิจที่ทำให้มีโอกาสเดินทางด้วยเครื่องบินอยู่บ่อยครั้ง
หวนทำให้ผมนึกถึงแอร์ฯ Nok Air คนนั้นขึ้นมาดื้อ ๆ จึงนำความรู้สึกมาเล่าสู่กันฟังครับ หากเธอยังเป็นแอร์ฯ อยู่ จะสายการบินใดก็ตาม ขอให้มีโอกาสได้เจอกันอีกสักครั้งครับ
แม้จะผ่านมาเป็นเวลานานถึง 7 ปีแล้ว แต่เมื่อนึกถึงแล้ว ความรู้สึกดี ๆ ต่อเธอคนนี้ในวันนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ
หากโชคดีไปกว่านั้น เธอคงผ่านมาเจอกระทู้ของผมกระทู้นี้… และรู้ดีว่าโอกาสนั้นจะริบหรี่ก็ตาม
ขอบคุณมากครับ.
คิดถึงแอร์โฮสเตท Nok Air เส้นทาง ภูเก็ต - ดอนเมือง ไฟลท์วันที่ 27 ต.ค.2559 เวลาห้วง 16.00-20.00 น.
27 ตุลาคม 2559
ผมเดินทางด้วยสายการบิน Nok Air ต้นทาง ภูเก็ต ไปยังปลายทาง ดอนเมือง, กรุงเทพฯ ไฟลท์บินเวลาประมาณห้วง 16.00-20.00 น. ของวันที่ 27 ตุลาคม 2559 ในการเดินทางด้วยเที่ยวบินนี้ ผมมีโอกาสได้พบกับแอร์โฮสเตสคนสวย สูงราว 172-177 ซม. ลักษณะผอม อายุน่าจะอยู่ระหว่าง 23-30 ปี จดจำลักษณะรูปร่างได้เนื่องจากเธอตัวสูงที่สุดในบรรดา Cabin Crew ของเที่ยวบินนี้ในวันนั้น ระหว่างที่โดยสารอยู่บนเครื่อง มีจังหวะสบตากันครั้งนึง ทำให้ผมเกิดความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก (เข้าใจว่าเป็นเรื่องปกติมาก ๆ สำหรับแอร์ฯ ที่มีอัธยาศัยดีอยู่แล้ว การกวาดสายตาตรวจตราดูแลผู้โดยสารคงเป็นวิถีปกติในการทำหน้าที่ของพวกเธอ) แต่การสบตาที่เกิดขึ้นกับแอร์ฯ คนนั้น กลับมีความพิเศษสำหรับผม แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเกินกว่านั้น
จนเดินทางมาถึงปลายทาง ก่อนลงจากเครื่อง เธอยืนอยู่บริเวณประตูเครื่องที่ผู้โดยสารต้องเดินผ่านออกไปยังอาคาร และผมได้ยิ้มและสบตากับเธออีกครั้งนึง ผมเดินลงจากเครื่องไป
จากนั้น ผมได้แต่แอบคิดว่า การได้นั่งเครื่องบินแล้วเจอแอร์ฯ คนสวย ทำให้วันนี้มันรู้สึกดี กว่าทุกๆ วัน แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปปัสสาวะ ล้างหน้าล้างตา
เมื่อเดินออกจากห้องน้ำมา เป็นจังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา และแล้วผมได้พบเจอแอร์ฯ คนนั้นอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ ผมกับเธอได้สบตากันอีกครั้ง โดยเธอกำลังเดินลากกระเป๋าลูกเรือพร้อมกับกลุ่มเพื่อนแอร์ฯ ซึ่งเดินผ่านจุดที่ผมยืนอยู่บริเวณหน้าห้องนํ้า ประมาณ 5 เมตร จังหวะนั้น เธอได้หันขวับมามองที่ผม ในลักษณะหันศรีษะมาทางซ้ายเยื้องๆ และเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมเองก็เงยหน้าขึ้นพอดี เป็นการสบตากันอีกครั้ง ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะรีบหันขวับ พร้อมกับเดินจากไป… เหลือไว้เพียงความรู้สึกดี ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางในครั้งนั้น และเลือนหายไปตามกาลเวลา
กระทั่งในระยะหลังนี้ ผมมีภารกิจที่ทำให้มีโอกาสเดินทางด้วยเครื่องบินอยู่บ่อยครั้ง
หวนทำให้ผมนึกถึงแอร์ฯ Nok Air คนนั้นขึ้นมาดื้อ ๆ จึงนำความรู้สึกมาเล่าสู่กันฟังครับ หากเธอยังเป็นแอร์ฯ อยู่ จะสายการบินใดก็ตาม ขอให้มีโอกาสได้เจอกันอีกสักครั้งครับ
แม้จะผ่านมาเป็นเวลานานถึง 7 ปีแล้ว แต่เมื่อนึกถึงแล้ว ความรู้สึกดี ๆ ต่อเธอคนนี้ในวันนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ
หากโชคดีไปกว่านั้น เธอคงผ่านมาเจอกระทู้ของผมกระทู้นี้… และรู้ดีว่าโอกาสนั้นจะริบหรี่ก็ตาม
ขอบคุณมากครับ.