ลมหนาวมาแล้วนะ

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

สายลมหนาว พัดพาคุณ มาหาฉัน พัดผ่านวัน ผ่านปี จนสนิทสนม แต่ไม่นาน ลมฝน ก็แผ่วพรม ก่อนพัดคุณ และฉัน แยกจากกัน

ณ เมลเบิร์นหนาวเหน็บฉันเหน็บหนาว ดอกหัวใจร่วงระนาวกราววิถี เหมือนดอกเข็มทิ่มแทงแยงชีวี ให้ปวดนี้ ร้าวระบมอย่างซมซาน คิดถึงคน คนไกล ก็คิดถึง ที่เป็นหนึ่งในใจใครตาหวาน ไม่มีสองรองรักตระหนักมาน อกสะท้าน

ลมหนาวมาเมื่อไร ใจฉันคงยิ่งเหงา T-T ลมหนาวมาแร้ว แต่ม่ายอยากโสดแร้วอ่า 555 ไม่รู้ว่ายังมีหนุ่มโสด ตี๋ เชื้อจีน น่ารัก อายุ 30 - 38 ปี หลงเหลืออยู่แถุวนี้มั้ยน้าา ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่อยากมีความรักเห

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ^-^คอมเม้นท์ติชมให้กำลังใจได้นะคะ เพิ่งๆหัดเขียนค่ะ ---------------------------------------------------------------------- ตอนที่ 1.1 คุ้นเคย “หนา

🌅 บทที่ 1: วันฝนพรำและความทุกข์ของธนากร เช้าวันหนึ่ง ธนากร นักเรียนมัธยมปลายวัยสิบหก ตื่นขึ้นพร้อมเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังจี้หู เขารีบอาบน้ำ แต่งตัว และรีบออกจากบ้านด้วยหัวใจหนักอึ้ง เพราะรู้ดีว่าที่โรง

สัมผัสลมพัดแผ่วพริ้วพริ้วไหว สัมผัสในความหนาวราวกับฝัน สัมผัสสิ่งรอบกายคล้ายคล้ายกัน สัมผัสนั้นบอกสิ่งเดียว"ความเดียวดาย" ลมพัดพาความหนาวยิ่งกว่าหนาว ย้ำเรื่องราวเคยอ่อนล้าที่สูญหาย ก่อนทิ่