.

สิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลลึก
ที่ปรับตัวเข้ากับความมืดมิด
มีทั้ง แมงกะพรุนเรืองแสง
หรือเหยื่อเรืองแสงต่าง ๆ

แต่ยังมีสัตว์ทะเลน้ำลึก
ที่ปรับตัวไปในทิศทางตรงกันข้าม
โดยพัฒนาผิวหนังที่ทำหน้าที่
เกือบเหมือนหลุมดำ ดูดแสงรอบ ๆ
และสะท้อนแสงน้อยมาก
ทำให้กลมกลืนกับความมืดมิด

ในงานวิจัยใน Current Biology
นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษา
สัตว์ทะเลน้ำลึก 16 สายพันธุ์
ที่สามารถดูดซับแสงที่มองเห็นได้
มากกว่า 99.5 % ที่พุ่งเข้าหาพวกมัน
ทำให้พวกมันกลายเป็นสัตว์ที่ดำที่สุด
ว่าแม้ว่าทั้ง 16 สายพันธุ์นี้
จะมีความหลากหลายทางพันธุกรรม
และบางชนิดมีความสัมพันธ์อย่างห่างไกล
พวกมันล้วนมีเม็ดสีหนาแน่นในเซลล์ผิวหนัง
ซึ่งมีโครงสร้างให้ทั้งกระจายแสง/ดูดซับแสง
.
.

“ ปลาเหล่านี้ส่วนใหญ่มีขนาดไม่กี่นิ้ว
หรือประมาณเท่าฝ่ามือของคน
พวกมันดูเรียบเนียนสีดำสนิท
และยากที่จะเห็นรายละเอียดใด ๆ เลย
พวกมันเจ๋งจริง ๆ
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะได้ภาพถ่าย
ปลาทะเลน้ำลึกสีดำสนิทเหล่านี้ได้
ดูเหมือนว่าพวกมันจะดูดแสงทั้งหมด
ไม่ว่าจะตั้งค่าแฟลชหรือตั้งค่ากล้องเท่าไร ”
Karen Osborne  นักสัตววิทยา
Smithsonian National Museum of Natural History
และหนึ่งในผู้เขียน/นักวิจัยอาวุโส ให้สัมภาษณ์

" แม้ว่าหนังปลาเหล่านี้จะไม่ดำสนิท
เท่ากับวัสดุที่คนเราสร้างขึ้นอย่าง
Vantablack (ซึ่งดูดซับแสงได้ 99.965%)
แต่ก็น่าแปลกใจที่สัตว์เหล่านี้
สามารถสร้างเซลล์ที่เกือบจะมืดสนิท
ผิดธรรมชาติได้ตามธรรมชาติ " 
Alexander Davis ให้ความเห็น
นักศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย Duke University
ผู้ร่วมเขียนรายงานและทำงานเกี่ยวกับ
การสร้างแบบจำลองโครงสร้างเซลล์ผิวหนัง
.
.

ความมืดมิดนี้กลายเป็นกลยุทธ์พรางตัว
ที่ช่วยให้พวกปลาซ่อนตัวจากผู้ล่า
และรอดตายจากการเป็นเหยื่อได้ 
แต่ในความมืดมิดของท้องทะเลลึก
ซึ่งมองเห็นได้น้อยยิ่งนัก
เพราะแทบไร้แสงสว่างจากดวงตะวัน
เหตุใดพวกปลาสีดำมืดมิดเหล่านี้
จึงต้องยุ่งยากกับการพรางตัวด้วย 

“ ในมหาสมุทรสีดำสนิท
แม้ว่าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องแสง
จากดวงอาทิตย์ที่ส่องลงมา
แต่ต้องกังวลเกี่ยวกับสัตว์ที่มีไฟฉายส่อง
Bioluminescence บนหัว/ลำตัว
หรือ ปลาตกเบ็ด
ที่ส่องแสงออกมาและช่วยล่าเหยื่อ
บางชนิดอาจพ่นของเหลวเรืองแสงออกมา
เพื่อพยายามทำเครื่องหมายไว้จับกิน

การทำให้ลำแสงหักเหผิดทิศทาง
เพราะดำสนิท/สะท้อนแสงออกไป
จะซ่อนตัวพวกมันไว้ ทำให้ศัตรูหาไม่เจอ
ช่วยให้ปลาพวกนี้ไม่กลายเป็นมื้อเย็น
และช่วยให้พวกมันแอบย่องเข้ามา
ใกล้เหยื่อเพื่อกินเป็นมื้อเย็นได้ "
Alexander Davis ให้ข้อมูลเพิ่มเติม
.
.

ความสามารถในการซ่อนตัว/พรางตัว
จากผู้ล่าและไม่กลายเป็นเหยื่อนักล่า
เป็นลักษณะที่มีคุณค่าอย่างไม่ต้องสงสัย
ผิวหนังที่ดูดซับแสงได้ 99.5%
ดูเหมือนว่าจะดำสนิทมืดมิดมาก

ทีมงานจึงต้องการค้นหาคุณค่า
ของผิวสีดำเป็นพิเศษเหล่านี้
เมื่อเทียบกับผิวสีดำเพียงอย่างเดียว
กับความสามารถของพวกปลา
ในการหลบเลี่ยงการตรวจจับ
จากการใช้แบบจำลองทางคอมพิวเตอร์
พบว่า ปลาที่มีการสะท้อนแสงเพียง 2%
นักล่าจะมองเห็นได้ในระยะไกลถึง 2 เท่า
เมื่อเทียบกับปลาที่สะท้อนแสงเพียง 0.5%

“ ปลาที่มีสีเข้ม/ดำมืดมิดมากเหล่านี้
ส่วนใหญ่ไม่มีพันธุกรรมเกี่ยวข้องกัน
แต่พวกมันก็มาถึงวิธีแก้ปัญหาเดียวกัน
โดยการพรางตัวด้วยวิธีนี้
วิธีการทำก็มีความแตกต่างกันเล็กน้อย
แต่โดยพื้นฐานต่างเป็นกลยุทธ์เดียวกัน
พวกมันเป็นตัวอย่างที่สวยงามของ
วิวัฒนาการที่มาบรรจบพบกัน ”
Alexander Davis ให้ความเห็นเพิ่มเติม
 
ลักษณะเหล่านี้เกิดขึ้นจาก
วิวัฒนาการมาบรรจบพบกัน
เมื่อสัตว์สองตัวที่ไม่เกี่ยวข้องกัน
พัฒนาการปรับตัวที่คล้ายคลึงกัน
และทำหน้าที่คล้าย ๆ กัน
แม้กระทั่งในระดับจุลภาค
ผิวหนังของพวกมันมีแนวโน้ม
ที่จะดูแตกต่างจากของปลาชนิดอื่นมาก
เพราะ Melanin เมลานิน ของพวกมัน

(เมลานิน (Melanin) คือ เม็ดสี
ที่สร้างจากเซลล์ผิวหนังที่เรียกว่า
เมลาโนไซต์ (melanocyte)
เป็นสารสีที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูง
มีสีน้ำตาลแดงจนถึงสีดำ
เมลานินยังเป็นสารสีที่
ผิวหนัง ตา และเส้นผม
ถูกสังเคราะห์มาจาก
กรดแอมิโนไทโรซีนในเมลาโนไซต์
ก่อนส่งมายังชั้นผิวหนังอีกด้วย)
.
.

Melanin ของพวกปลาชนิดนี้
ถูกอัดแน่นอยู่ในเซลล์ชั้นบางเฉียบ
ใกล้กับด้านนอกของผิวหนัง
มันเป็นโครงสร้างที่ค่อนข้างแปลกมาก
เพราะปลาส่วนใหญ่จะมีชั้นผิวหนัง
หลายชั้นทั้งด้านบนและด้านล่าง
ชั้นเม็ดสีผิวหนัง Pigmentation
เซลล์ผิวหนังที่มีเม็ดสีเหล่านี้
เรียกว่า Melanosomes

พวกปลาเหล่านี้ก็ได้วิวัฒนาการ
จน Melanosomes ของพวกมัน
สามารถกระจายแสง/จับแสงได้พร้อม ๆ กัน
มันเป็นการรวมกันของปรากฏการณ์
ทั้งสองอย่างพร้อม ๆ กัน
ที่ทำให้พวกมันดำสนิทมาก
.
.


" Melanosomes สีดำสนิทมาก
ได้เป็นแรงบันดาลใจสำหรับ
วัสดุสังเคราะห์สีดำชนิดใหม่ 
โครงสร้างของเซลล์เม็ดสีเหล่านั้น
เป็นแรงบันดาลใจให้นักวิทยาศาสตร์
หันมาเล่นกับอนุภาคเมลานินสังเคราะห์
วัสดุสีดำที่คนเราสร้างขึ้นมา
สีดำที่สุดในปัจจุบันล้วนทำมาจาก
Carbon nanotubes
ซึ่งสร้างขึ้นมาได้ยากมาก

แต่งานวิจัยที่ได้รับแรงบันดาลใจ
จากธรรมชาติในแนวนี้
อาจทำให้เกิดวัสดุใหม่
ที่อาจนำไปใช้ในอุปกรณ์
เกี่ยวกับการมองเห็นได้
เช่น กล้องถ่ายรูป กล้องโทรทรรศน์
มักจะอาศัยวัสดุที่มีสีดำมาก
เพื่อจับแสงเล็ดลอด
และลดทอนสัญญาณที่ไม่จำเป็น
ให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ "
Alexander Davis  สรุปความเห็นเพิ่มเติม
.
.

“ ความจริงที่ว่าปลาเหล่านี้
มีสีเข้มมาก/ดำสนิทกว่าวัสดุ
ที่คนเราสร้างขึ้นอย่างมากมาย
แสดงให้เห็นว่า คนเรายังต้องเรียนรู้
จากธรรมชาติที่มีอื่น ๆ อีกมากมาย
และสัตว์ชนิดต่าง ๆ ยังคงสามารถ
ทำสิ่งที่คนเราแทบจะไม่เข้าใจได้อย่างไร
และ นั่นคือ ความงดงามของ
การลงภาคสนาม ในมหาสมุทร
เพราะ คุณไม่มีทางรู้ว่า จะพบอะไรบ้าง ”
Karen Osborne สรุปความเห็น
.


เรียบเรียง/ที่มา

https://bit.ly/3stHKX2
https://bit.ly/46c4Cs2
.

---

.

เรื่องเล่าไร้สาระ

การลงภาคสนามหรือลงพื้นที่จริง
จะทำให้เห็นสภาพที่แท้จริง ที่บังตา
แทนการรับฟังข้อมูลกับภาพถ่าย ภาพวิดีโอ
ที่อาจขาดประเด็นสำคัญบางประการ
หริอคนให้ข้อมูลเท็จ มีผลประโยชน์แอบแฝง
เซนเซ ญี่ปุ่นเน้นเสมอให้ลงพิ้นทีจริง

ตอน ชช. ลงพื้นทึ่จริงหลายครั้งใน กทม.
มีบางคนไม่เห็นด้วยกับการทำงานแบบนี้
เที่ยวกระแนะระแหนในสื่อ Online ว่า
ผู้บริหาร คือ สั่งงานให้คนอื่นทำ
ไม่ต้องถึงขนาดลงไปสั่งการด้วยตนเอง
การทำแบบนี้คือ Manager สไตล์ Labour

แต่บางวัฒนธรรม/พื้นที่หลายชาติ
ถ้าลูกน้องมี Responsibility/Acountability
รู้สำนึกรับผิดชอบ/โปร่งใสตรวจสอบได้
ผู้บริหารทำได้/สั่งการได้ บายใจมาก

แต่ถ้าคนร่วมงาน ไม่มี R&A
อย่าทำ/สั่งการอันตรายมาก
.

---

.


การศึกสงครามที่ให้แม่ทัพมีอำนาจสูงสุด
เพราะอยู่ในพื้นที่จริง เห็นสนามรบจริง

ฮิตเลอร์ แพ้ภัยตนเอง เพราะคิดว่า กูแน่
ชอบเจ้ากี้เจ้าการวางแผนการบในแผนที่
แผนที่มีสภาพแบน ๆ หรือจำลองก็ไม่สมจริง
นายพล/เสนาธิการที่ร่วมประชุมกับฮิตเลอร์
ไม่กล้าคัดค้านการวางแผนการรบแต่อย่างใด
เพราะกลัวถูกปลด/ถูกฆ่าทิ้งในวันหลัง

เชอร์ชิลกับทำตนตรงข้ามกับฮิตเลอร์
สั่งให้แม่ทัพอังกฤษ รบให้ชนะเท่านั้น
ไม่ไปยุ่งกับการวางแผนการรบแต่อย่างใด

เชอร์ชิล คือ นักยุทธศาสตร์
ฮิตเลอร์ คือ นักยุทธวิธี

ยุทธศาสตร์ 1 รบ 10
ยุทธวิธี 10 รบ 1
.

---

.

การไม่ลงพื้นทึ่จริง
มักจะมีอะไรพรื่อโฉ้อย่างว่า
(มีอะไรแปลก ๆ ไม่เข้าท่า 7 Days a week)
เช่น การก่อสร้างอาคารตามแบบพิมพ์เขียว
เคยเป็นกรณีพิพาทในทิดพาไน
เพราะสถาปนิกไม่ยอมแก้แบบ
แต่ทางผู้รับเหมาบอกทำไม่ได้ตามแบบ
เพราะสภาพพื้นที่ทำตามแบบไม่ได้ เช่น
การตอกเสาเข็ม บางพื้นที่ไม่จำเป็นเลย
การสร้างตามแบบจะไปกินพื้นที่ถนน/คนอื่น
สุดท้ายพี่โภชน์ ต้องด่าสถาปนิก
ไอ้หา แบบมึxนะ นั่งเขียนบนโต๊ะ
ไม่ได้เขียนในพื้นที่/สถานทึ่จริง
.

---

.

ที่มหาวิทยาลัยเอกชนภาคใต้
ตอนสร้างที่จอดรถมีหลังคา
ผู้รับเหมาก็สร้างตามแบบพิมพ์เขียว
ผลคือ จอดรถ 2 คันได้ตามแบบจริง
แต่การเดินเข้าออกยากมาก ๆ
ถ้าคนน้ำหนัก 100 กิโลกรัมขึ้นไป
จะเดินเข้าออกไม่ได้ เพราะติดพุง
.

---

.

ส้วมนั่งยองกับนั่งราบในค่ายทหารแห่งหนึ่ง
เคยเป็นประเด็นต้องแก้แบบในขั้นสุดท้าย
เพราะในแบบให้ใช้ส้วมนั่งราบ
แต่ก่อนส่งมอบงาน
ส้วมไม่พังทะลาย ก็หลุดจากคอห่านประจำ
เพราะไอ้เณร(พลทหาร)
ไม่เคยเจอ/ไม่กล้านั่งราบบนโถส้วม
มักจะขึ้นไปนั่งยองบนโถส้วม
บางรายก็ขึ้นไปนั่งบนโถส้วม
พร้อมกับไอ้โอ๊บ(ทอปบูท)
ไม่พังอย่างไรไหว ถ้าใข้งานผิดประเภท
ผลของการลงพื้นที่จริงทั้งสองฝ่าย
จึงมีการแก้แบบสุขภัณฑ์เป็นนั่งยอง