นั่งรถไฟไปเที่ยว ดอยขุนตาล
หลังจากเดินขึ้นมาจากสถานีรถไฟขุนตาล ใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมงนะ ชำระเงินตรงจุดผ่านด่านเรียบร้อย ก็เข้าไปติดต่อเช่าเต็นท์ แผ่นรองนอน และอื่นๆ
เจ้าหน้าที่ : จะนอนบ้านพักก็ได้นะ วันนี้ว่างอยู่ ฟ้าฝนมันไม่แน่ไม่นอน
เรา : แล้วช่วงสองสามวันนี้ มีฝนบ้างมั้ยครับ
เจ้าหน้าที่ : ไม่ตกมาสามวันแล้ว อากาศดี แต่ก็ไม่แน่นะ เอาอะไรกับธรรมชาติ
เรา : งั้นพวกผมนอนเต็นท์นี่แหละ ตั้งใจกันมาแล้ว เดี๋ยวไปนอน ย 2 เช้าตื่นตีสี่ จะได้เดินไปดูพระอาทิตย์ขึ้น
เจ้าหน้าที่ : โอเค ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ...........
เท่าที่พอจำได้ บทสนทนาก็ประมาณนี้ อันโบราณว่าไว้ ถ้ามีคนทักคนเตือน ยิ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นผู้ชำนาญในเรื่องนั้นๆ ก็ควรจะฟังและปฏิบัติตาม แต่อย่างว่า คนมันดื้อ.....หึหึ
อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาน ขอขุดอดีตนิดเดียว สั้นๆ มันคือสถานที่แรก ป่าแรกที่ทำให้รู้จักการเดินป่า นอนเต็นท์ ใช้ชีวิตกลางป่า รู้จักหม้อสนาม เปลสนาม ในยุคสมัยนั้น นั่งรถไฟชั้นสามมาจากหัวลำโพง ตังค์มีไม่เยอะ ขนอุปกรณ์การทำกินมาครบ สามารถก่อไฟได้ ทำกับข้าวกินได้ เตาแก๊สอะไรก็ไม่มี ใช้เต็นท์สามเหลี่ยมอยู่เลย ชุดเดินป่า รองเท้าเดินป่าไม่มี ใช้เกงเลลากอีแตะขาหนีบนี่แหละ แบกของขึ้นมาเองทุกอย่าง อยู่ครั้งนึงก็ต้องสองถึงสามคืนขึ้นไป โคตรมันส์
ถามว่ามันคือช่วงเวลาใดของชีวิต ต้องย้อนไป ปีพุทธศักราช สองพันห้าร้อยสามสิบสี่ นานม่ะ ไม่นานนะ แค่.....กี่ปีหว่า ขี้เกียจนับอ่ะ
จากครั้งนั้น ก็ได้เดินทางไปอีกหลายๆที่ ดอยขุนตาน ก็เป็นอีกหนึ่งสถานที่ ที่มาแล้วมาอีก น่าจะมีเกินสิบครั้ง และก็น่าจะมีเกินสิบปีแล้วมั่งที่ไม่ได้กลับมาเยือนที่นี่ จบ....
ครั้งนี้รวบรวมพลพรรคได้ เก้าคน ส่วนใหญ่เป็นทีมที่เคยเดินทางด้วยกันมานานแล้วล่ะ แต่ระยะหลังแทบจะห่างหายกันไป ก็ตั้งแต่สถานการณ์โรคระบาดระดับโลก หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยน ขี้เกียจย้อนกลับแล้ว ไปเที่ยวกันดีกว่า....
[CR] นั่งรถไฟไปเที่ยว ดอยขุนตาล
หลังจากเดินขึ้นมาจากสถานีรถไฟขุนตาล ใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมงนะ ชำระเงินตรงจุดผ่านด่านเรียบร้อย ก็เข้าไปติดต่อเช่าเต็นท์ แผ่นรองนอน และอื่นๆ
เจ้าหน้าที่ : จะนอนบ้านพักก็ได้นะ วันนี้ว่างอยู่ ฟ้าฝนมันไม่แน่ไม่นอน
เรา : แล้วช่วงสองสามวันนี้ มีฝนบ้างมั้ยครับ
เจ้าหน้าที่ : ไม่ตกมาสามวันแล้ว อากาศดี แต่ก็ไม่แน่นะ เอาอะไรกับธรรมชาติ
เรา : งั้นพวกผมนอนเต็นท์นี่แหละ ตั้งใจกันมาแล้ว เดี๋ยวไปนอน ย 2 เช้าตื่นตีสี่ จะได้เดินไปดูพระอาทิตย์ขึ้น
เจ้าหน้าที่ : โอเค ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ...........
เท่าที่พอจำได้ บทสนทนาก็ประมาณนี้ อันโบราณว่าไว้ ถ้ามีคนทักคนเตือน ยิ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นผู้ชำนาญในเรื่องนั้นๆ ก็ควรจะฟังและปฏิบัติตาม แต่อย่างว่า คนมันดื้อ.....หึหึ
อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาน ขอขุดอดีตนิดเดียว สั้นๆ มันคือสถานที่แรก ป่าแรกที่ทำให้รู้จักการเดินป่า นอนเต็นท์ ใช้ชีวิตกลางป่า รู้จักหม้อสนาม เปลสนาม ในยุคสมัยนั้น นั่งรถไฟชั้นสามมาจากหัวลำโพง ตังค์มีไม่เยอะ ขนอุปกรณ์การทำกินมาครบ สามารถก่อไฟได้ ทำกับข้าวกินได้ เตาแก๊สอะไรก็ไม่มี ใช้เต็นท์สามเหลี่ยมอยู่เลย ชุดเดินป่า รองเท้าเดินป่าไม่มี ใช้เกงเลลากอีแตะขาหนีบนี่แหละ แบกของขึ้นมาเองทุกอย่าง อยู่ครั้งนึงก็ต้องสองถึงสามคืนขึ้นไป โคตรมันส์
ถามว่ามันคือช่วงเวลาใดของชีวิต ต้องย้อนไป ปีพุทธศักราช สองพันห้าร้อยสามสิบสี่ นานม่ะ ไม่นานนะ แค่.....กี่ปีหว่า ขี้เกียจนับอ่ะ
จากครั้งนั้น ก็ได้เดินทางไปอีกหลายๆที่ ดอยขุนตาน ก็เป็นอีกหนึ่งสถานที่ ที่มาแล้วมาอีก น่าจะมีเกินสิบครั้ง และก็น่าจะมีเกินสิบปีแล้วมั่งที่ไม่ได้กลับมาเยือนที่นี่ จบ....
ครั้งนี้รวบรวมพลพรรคได้ เก้าคน ส่วนใหญ่เป็นทีมที่เคยเดินทางด้วยกันมานานแล้วล่ะ แต่ระยะหลังแทบจะห่างหายกันไป ก็ตั้งแต่สถานการณ์โรคระบาดระดับโลก หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยน ขี้เกียจย้อนกลับแล้ว ไปเที่ยวกันดีกว่า....
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้