นิทานก่อนนอน 173

คืนวันที่ 33 แม่เด็กหญิงเก๊าพ่าก็ส่งเก๊าพ่านอน

เก๊าพ่า "แสดงว่า 33 เป็นลำดับวัน ไม่ใช่วันที่ตามปฏิทิน"

แม่ "ดีมาก ถ้าไม่ถึง 31 เราก็อาจจะเข้าใจผิดกัน"

เก๊าพ่า "เราโตแล้วแม่ไม่ต้องเล่านิทานให้เราฟังแล้วอ่า"

แม่จับเด็กหญิงเก๊าพ่าขังคุกใต้ดินทันที

แม่ "นึกแล้วว่าต้องมีวันนี้ ต่อแต่นี้เจ้าจะต้องอยู่ในนี้คอยฟังนิทานเราทุกคืน ๆ"

เก๊าพ่า "แสดงว่าเราจะได้รู้ว่าเป็นตอนกลางคืนจากที่แม่มาเล่านิทานนั่นเอง"

แม่ "อ๋อ อยากรู้กลางวันกลางคืนเพราะเตรียมจะหนีสินะ ได้ ๆ"

แม่ก็ย้ายเด็กหญิงเก๊าพ่าไปยังคุกที่อยู่ดาวมฤเพ่ซึ่งห่างจากโลก 3,200 ปีแสงเลยทีเดียว

เก๊าพ่า "แล้วก็จะส่งโฮโลแกรมสามมิติล้ำ ๆ มาเล่านิทานใช่มะ?"

แม่ "รู้สินะว่าเรากลัวว่าถ้าขับยานมาเล่านิทานเองเดี๋ยวจะโดนแย่งยานกลับโลกได้ หนอย"

เก๊าพ่า "ไม่คิดบ้างเหรอว่าเรารู้งี้แสดงว่าเรามีแผนที่เหนือชั้นเตรียมไว้อยู่"

แม่ "ดีแล้ว พูดมาอย่างนี้แสดงว่าไม่มีแน่นอน"

หลังจากนั้นแม่ก็ส่งโฮโลแกรมสามมิติล้ำ ๆ มาเล่านิทานเรื่อยมา จนถึงวันที่ 77

เก๊าพ่า "สับสนแล้วสินะ"

แม่ "วันที่ 77 นี่คือนับต่อจากวันที่ 33 หรือเริ่มนับใหม่นั่นเอง"

เก๊าพ่า "ถ้าไม่ถึง 33 วันก็จะไม่สับสนแล้วแท้ ๆ"

แม่ "ซัก 32 หรือ 33 จะได้ไม่สับสนว่าเป็นวันที่ของปฏิทินอีก"

เก๊าพ่า "นั่นแหละ อีกเรื่องคือเราแหกคุกมาได้แล้ว"

แม่ "กลับโลกมาแล้ว ตอนนี้กำลังอยู่ข้างหลังเราแล้วไรงี้?"

แล้วแม่ก็หันหลังไปดู ก็พบความว่างเปล่า

แม่ "โถ จะหลอกว่าภาพที่เห็นบนดาวมฤเพ่ก็เป็นโฮโลแกรมสามมิติล้ำ ๆ เหมือนกันเพื่อให้ตายใจ เราไม่หลงกลหนา"

เมื่อแม่หันกลับมาดูที่จอภาพ ก็พบว่าเด็กหญิงเก๊าพ่าหายไปแล้ว

แม่ "แอบหลบกล้องแน่นอน"

ณ รายการเดิมพันกันม่า

พิธีกร "ตอนนี้อัตราต่อรองระหว่างเด็กหญิงเก๊าพ่าหนีกลับมาโลกได้แล้วกับแค่หลบกล้องเป็น 888 ต่อ 8"

แม่ "แปลก ๆ นะ"

พิธีกร "ไม่คิดว่าหนีกลับได้ ดูถูกลูกตัวเองงี้แย่"

คนดู "หาร 8 ลงตัวทำไมไม่เป็น 111 ต่อ 1 ไปเลยมากกว่าน่ะ"