สวัสดีค่ะ คือเรามีปัญหาอย่างนึง อยากจัดการกับความรู้สึกตัวเองใหม่ ถ้าเกิดเรารุ้สึกหรือความคิดที่เเย่เกินไป
เๅๅๅรากับเเฟนเจอกันผ่านเกม เราเป็นม่ค่อยลงรูปตัวเอง เเม่เเฟนกับพี่สาวเขาจะชอบระเเวงว่าเรา อาจจะอ้วน น่าเกลียด เเละมาหลอกเอาเงินเขาก็ได้
นี่จากปากเขาเลยนะคะ เราเคยได้ยินเขาพูดตอนเเม่เขามาพูดใฟ้เเฟนเราฟัง ขณะนั้นกำลังโทรกันอยู่ เเต่ที่เขาไม่เห็นหน้าเราอาจจะพราะไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสซะมากกว่า มีหลายครั้งที่เเฟนเราทำตัวเเย่ เช่น ติดเกม ตื่นสาย ไปทำงานไม่ทัน นุ้นนั่น นอนดึก เเต่เราเป็นคนนอนเร็ว เเละเกมที่เขาเล่นก็คนละเเนวกับเรา เเต่มีเกมเดียวที่เขาเล่นกับเราช่วงที่เราเลิกเรียนมา เเค่นั้น เราเคยจับได้ว่าเขามีคนอื่น อยู่3-4ครั้ง เเต่เราก็ให้โอกาสเขามาตลอด เขาเป็นคนเเรก <เเฟนคนเเรก>กลับมาเรื่องที่หลายครั้งที่เเฟนเราทำตัวเเย่ เเม่เขาก็จะหาว่าเป็นเพราะเราเสมอ จนมีอยู่บางครั้ง ที่เขาไม่ได้จ่ายค่ารถ <ผ่อนรถ> เงินเขาไม่พอ นั่นละคะ เเม่เขาเเละพี่สาวของเขา มาด่าเราเเบบชุดใหญ่ไฟกระพริบ พึบๆๆๆเลยค่ะ เเต่เราไม่ตอบโต้ เพราะเห็นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเราทั้งคู่เลย
จนมาหลายสัปดา เราจัลได้ว่าเขาเอาเงินไปเปยคนอื่น ตอนนั้นคือเจ็บมาก เเฟนคนเเรก ชีวิตโซเชียล เกม ทุกอย่างพัง จะบอกว่า ที่บ้านเรามีเเต่ปัญหา พ่อเเม่ชอบทะเล่ะกัน ตีบ้าง พาลใส่เราบ้าง จนตอนนั้นพึ่งเเค่ทางโซเชียลอย่างเดียว เเล้วเราก็ให้โอกาสเขา เพราะเราคิดว่าเขาจะปรับทุกอย่างให้เราได้
จนวันนึงเขาไปเกณทหาร เเม่เขาทักมาบอกให้เราไป ขอร้องให้ไปนุ้นนั่น ไม่รู้ตอนนั้นเเฟนเราพูดอะไรให้เเม่เขา ทักมาหาเราเองเลย เรากับเขาอยู่คนละทีเลย เราอยู่ระนอง ส่วนเขาอยู่กรุงเทพ ตอนนั่งรถทัวคือเราเมื่อยไปหมด เเต่ก็ต้องทนอ่ะ เราก็มีซื้อของไปฝ่กเเม่เขา เราก็ดูปลื้มเราดีนะคะ จนเราคิดว่า ดีขึ้น ทั้งพ่อเเม่เเละพี่สาว เขาต้อนรับเราดีจัง อยากอยู่กับครอบครัวนี้จังเลย เเต่เวลาผ่านมา มันเปลี่ยนไปคนละทางเลยค่ะ ช่วงที่ลา เเม่เขาก็ชวนให้มานอนที่บ้าน เราก็ไปอีก เเรกเขาก็ดีกับเราชวนเราคุย เเต่ก็จะถามเรื่องของเรามากกว่าปกติ ว่าเเม่รุ้มั้ยมานี้ เรียนอะไร ทำงานอะไร เเม่อยู่ไหน พ่อละ ที่บ้านทำงานอะไร คือเราจะบอกว่าเรื่องเเบบนี้ถามกันได้ เเต่เวลาเขาถาม เเล้วเขาชอบทำน่าเเบบน่ากลัวๆอะค่ะ เราเป็นคนที่เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่งเท่าไหร่
เเต่เรื่องงานบ้านเราไม่ปล่อยให้เหลือเลยนะคะ ทำทุกวัน ว่างคือจับ ทำกับข้าว กับเเม่ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เราไม่รู้ต้องเริ่มเเบบไหน ไม่กล้าไปหมด จนมีครั้งนึง คือวันครอบครัว ไปวัดกันอะค่ะ เเล้วมีพี่สาว เเฟนพี่สาว เเละเเม่ เเละเเฟนเรากับเรา ไปกัน ช่วงตอนกลับ เหมือนเเฟนพี่สาวเขาตะฝึกพูดอีสาน เเต่พูดไม่ค่อยเก่ง
เเละเเฟนเราบอก " นี้ เดียวเจอ ใต้อีสาน " เเม่เเฟนบอก อะไรพูดเป็นรึไง ไม่เห็นจะพูดสักคำ เอาเเต่เงียบ ไม่รู้มีปากมั้ย มาวัดเหมือนไม่อยากมา เงียบทั้งวัน
เราไม่รู้ว่าประโยคนี้ควรต้องเสียใจมั้ย เเต่ถ้าเราเสียใจ ผิดมั้ยคะ
มีหล่ยๆเรื่อง ที่เราเก็บเสื้อ ผ้า เเขวน กวาดห้อง ละเเฟนเราหลับ เเม่เเฟนเรียกเเฟนเรา เราก็ปลุก เเต่เขาเเบบว่า ขออีก5 นาที ขออีก 10นาที เราไม่รู้จะทำไงเเล้วอ่ะค่ะ เเม่เขาก็บ่น พึมพำๆ เราก็บอกเขานะคะ เดียวหนูปลุกให้ค่ะนุ้นนั่น
เอาง่ายๆ เเม่เเฟนเขาชอบให้เรามาดูเเลเเฟนทุกฝีก้าวเลยค่ะ อันไหนที่เเฟนยังไม่ปรับ คือจะว่าเรา ละมีครั้งนึงที่เราเข้าไปดูกลุ่มที่เขาเชิญเรา ก่อนหน้าที่จะเชิญมีคุยกันอยู่บ้าง บอกว่า เรียกก็ไม่เคยลงมา อยู่เเต่บนห้อง สงสัย จะพากันนอนดึก 9โมงกว่าละ กว่าจะลงมา นุ้นนั่น เเต่ที่เราลงช้า เพราะเราจัดห้องทุกวันกวาดห้องทุกวัน อาบน้ำเสร็จเเต่งตัว ก็ลงไปเลย เเต่เเฟนเราเขาจะเอาเเต่นอน ไม่สนใจอะไรเลย เราเหนื่อยอะค่ะ ที่ต้องทำนุ้นนั่น เเทนเขา เหมือนเขาเป็นลูกเราเลยค่ะ มีบางช่วงที่เป็นธุระของพี่สาว เขาใกล้เเต่งงานเเล้ว เราเข้าใจนะคะ เเต่คือ เราก็มานอนดูทีวีของล่างนะคะทุกวันๆ เขาก็บอกให้เราไปเเต่งตัว จะนอนอยู่เเต่หน้าโซฟา ไม่ไปทำธุระกับพี่สาวครอบครัวเลยรึไง ลุกให้เรานั่งรถไผทุกทีๆกับเขา เราเป็นคนเมาเเอร์รถ เขาก็บอก ว่าไม่ชอบจะมานั่งทำไม นุ้นนั่น เราเอาเเต่จะต้องทนมาตลอด เห้อ ความรุ้สึกทั้งหมดเคยบอกเเฟนละนะคะ เเต่เเฟนก็บอกเราคิดมากเกินไป จนมีหลายครั้งๆที่เเม่เขาก้าวก่ายเวลาพัก มาชวนทะเลาะ เเอบเข้ามาในห้อง นุ้นรั่นจนเเฟนเราเข้าใจ เเละคิดจะไปอยู่กันข้างนอก เเต่เหมือนเขาจะฟังเเม่เขามากกว่าอีกค่ะ ว่ามันไม่ได้ ใกล้กงานเเต่งพี่สาวเเล้ว จะรีบไปทำไม จะบอกว่าเรากับเเฟนก็ว่าจะไปหางานทำกันด้วย คือเปลี่ยนงานนั่นละค่ะ หนูอยากหนีปัญหา อยากหนีจากการจับผิด เเล้วเอาไปคุยให้ญาติคนๆอื่นฟัง บางทีที่เราอึดอัด เราอยากจะเล่าให้เขาฟัง เเต่ก็กลัวว่าเขาจะหาว่าเราว่าร้ายเเม่เขา อีกอย่างค่ะ ช่วงวันที่เเฟนลาทหาร เรากับเเฟนคิดจะขายของจุกจิกกัน คือเเฟนได้ลา30วัน เลยคิดจะทำ เเต่เเม่เเฟนเขาก็จะชอบมาถามเเฟน ว่านุ้นนั่นอะไร เเละก็ ขายไปทำไม ขายไม่ได้หรอก <คือเรากับเเฟนจะไปขายที่ทำงานเเม่ > มาฝากให้ขาย ทำไม ขายไปก็อายเขา ไปบังคับเขาซื้อป่าวๆ เห้อ อยู่บ้านเฉยๆไปเหอะ นุ้นนั่น
เรื่องที่เราคิดมากมีเยอะเลยค่ะ เเต่เราเล่าให้ฟังเเค่นี้พอค่ะ ไม่ได้ติดใจมาก ติดเเค่บ้างเรื่องที่เรารุ้สึกมากๆไปกับคำพูด
มาช่วงที่ เรากับเเฟนจะย้ายห้อง เเม่เเฟนคุยกับเเฟน จนเราได้ยิน จะรีบไปหาห้องทำไม งานได้เเล้วหรอ <เเฟนเรา > ได้เเล้วทำวันจัน <เเม่> เเล้วทำไมไม่ไปทำงานบริษัท ไปทำงานเเบบนั้ยกันทำไม เงินก็น้อย เงินเดือนจะให้เเม่เท่สไหร่เเม่ขอ4000+ต่อเดือน เพราะพี่สาวให้เดือนละ8000บาท
บางเรื่องที่เราวางเเผนไว้เเล้ว พอเเม่กับเเฟนคุยกันใหม่เเผนเราพังหมดเลย เหมือนนุ้นก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ ไม่ได้ไปหมด เเฟนก็เปลี่ยน เราอยากทำอะไรให้เสร็จเร็วๆ เเต่เเม่เเฟนก็เเบบ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องทำ ค่อย ต้องให้เเม่จัดการให้ทุกอย่าง อย่างกับของเรา ที่จะต้องย้าย เเม่เเฟนก็บอกว่า เดียวของจะย้ายให้ ไม่ต้องทำอะไร เดียวจัดการให้ทุกอย่าง ที่ห้องนุ้นนั่น เราเหนื่อยจัง ที่เเบบ ว่าต้องตามทางที่เเม่เขาสั่งทุกอย่าง
เราผิดมั้ยคะ ที่ไม่อยากให้เเม่เเฟนเขารู้เรื่องชีวิตประจำระหว่างเรากับเเฟน
เๅๅๅรากับเเฟนเจอกันผ่านเกม เราเป็นม่ค่อยลงรูปตัวเอง เเม่เเฟนกับพี่สาวเขาจะชอบระเเวงว่าเรา อาจจะอ้วน น่าเกลียด เเละมาหลอกเอาเงินเขาก็ได้
นี่จากปากเขาเลยนะคะ เราเคยได้ยินเขาพูดตอนเเม่เขามาพูดใฟ้เเฟนเราฟัง ขณะนั้นกำลังโทรกันอยู่ เเต่ที่เขาไม่เห็นหน้าเราอาจจะพราะไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสซะมากกว่า มีหลายครั้งที่เเฟนเราทำตัวเเย่ เช่น ติดเกม ตื่นสาย ไปทำงานไม่ทัน นุ้นนั่น นอนดึก เเต่เราเป็นคนนอนเร็ว เเละเกมที่เขาเล่นก็คนละเเนวกับเรา เเต่มีเกมเดียวที่เขาเล่นกับเราช่วงที่เราเลิกเรียนมา เเค่นั้น เราเคยจับได้ว่าเขามีคนอื่น อยู่3-4ครั้ง เเต่เราก็ให้โอกาสเขามาตลอด เขาเป็นคนเเรก <เเฟนคนเเรก>กลับมาเรื่องที่หลายครั้งที่เเฟนเราทำตัวเเย่ เเม่เขาก็จะหาว่าเป็นเพราะเราเสมอ จนมีอยู่บางครั้ง ที่เขาไม่ได้จ่ายค่ารถ <ผ่อนรถ> เงินเขาไม่พอ นั่นละคะ เเม่เขาเเละพี่สาวของเขา มาด่าเราเเบบชุดใหญ่ไฟกระพริบ พึบๆๆๆเลยค่ะ เเต่เราไม่ตอบโต้ เพราะเห็นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเราทั้งคู่เลย
จนมาหลายสัปดา เราจัลได้ว่าเขาเอาเงินไปเปยคนอื่น ตอนนั้นคือเจ็บมาก เเฟนคนเเรก ชีวิตโซเชียล เกม ทุกอย่างพัง จะบอกว่า ที่บ้านเรามีเเต่ปัญหา พ่อเเม่ชอบทะเล่ะกัน ตีบ้าง พาลใส่เราบ้าง จนตอนนั้นพึ่งเเค่ทางโซเชียลอย่างเดียว เเล้วเราก็ให้โอกาสเขา เพราะเราคิดว่าเขาจะปรับทุกอย่างให้เราได้
จนวันนึงเขาไปเกณทหาร เเม่เขาทักมาบอกให้เราไป ขอร้องให้ไปนุ้นนั่น ไม่รู้ตอนนั้นเเฟนเราพูดอะไรให้เเม่เขา ทักมาหาเราเองเลย เรากับเขาอยู่คนละทีเลย เราอยู่ระนอง ส่วนเขาอยู่กรุงเทพ ตอนนั่งรถทัวคือเราเมื่อยไปหมด เเต่ก็ต้องทนอ่ะ เราก็มีซื้อของไปฝ่กเเม่เขา เราก็ดูปลื้มเราดีนะคะ จนเราคิดว่า ดีขึ้น ทั้งพ่อเเม่เเละพี่สาว เขาต้อนรับเราดีจัง อยากอยู่กับครอบครัวนี้จังเลย เเต่เวลาผ่านมา มันเปลี่ยนไปคนละทางเลยค่ะ ช่วงที่ลา เเม่เขาก็ชวนให้มานอนที่บ้าน เราก็ไปอีก เเรกเขาก็ดีกับเราชวนเราคุย เเต่ก็จะถามเรื่องของเรามากกว่าปกติ ว่าเเม่รุ้มั้ยมานี้ เรียนอะไร ทำงานอะไร เเม่อยู่ไหน พ่อละ ที่บ้านทำงานอะไร คือเราจะบอกว่าเรื่องเเบบนี้ถามกันได้ เเต่เวลาเขาถาม เเล้วเขาชอบทำน่าเเบบน่ากลัวๆอะค่ะ เราเป็นคนที่เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่งเท่าไหร่
เเต่เรื่องงานบ้านเราไม่ปล่อยให้เหลือเลยนะคะ ทำทุกวัน ว่างคือจับ ทำกับข้าว กับเเม่ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เราไม่รู้ต้องเริ่มเเบบไหน ไม่กล้าไปหมด จนมีครั้งนึง คือวันครอบครัว ไปวัดกันอะค่ะ เเล้วมีพี่สาว เเฟนพี่สาว เเละเเม่ เเละเเฟนเรากับเรา ไปกัน ช่วงตอนกลับ เหมือนเเฟนพี่สาวเขาตะฝึกพูดอีสาน เเต่พูดไม่ค่อยเก่ง
เเละเเฟนเราบอก " นี้ เดียวเจอ ใต้อีสาน " เเม่เเฟนบอก อะไรพูดเป็นรึไง ไม่เห็นจะพูดสักคำ เอาเเต่เงียบ ไม่รู้มีปากมั้ย มาวัดเหมือนไม่อยากมา เงียบทั้งวัน
เราไม่รู้ว่าประโยคนี้ควรต้องเสียใจมั้ย เเต่ถ้าเราเสียใจ ผิดมั้ยคะ
มีหล่ยๆเรื่อง ที่เราเก็บเสื้อ ผ้า เเขวน กวาดห้อง ละเเฟนเราหลับ เเม่เเฟนเรียกเเฟนเรา เราก็ปลุก เเต่เขาเเบบว่า ขออีก5 นาที ขออีก 10นาที เราไม่รู้จะทำไงเเล้วอ่ะค่ะ เเม่เขาก็บ่น พึมพำๆ เราก็บอกเขานะคะ เดียวหนูปลุกให้ค่ะนุ้นนั่น
เอาง่ายๆ เเม่เเฟนเขาชอบให้เรามาดูเเลเเฟนทุกฝีก้าวเลยค่ะ อันไหนที่เเฟนยังไม่ปรับ คือจะว่าเรา ละมีครั้งนึงที่เราเข้าไปดูกลุ่มที่เขาเชิญเรา ก่อนหน้าที่จะเชิญมีคุยกันอยู่บ้าง บอกว่า เรียกก็ไม่เคยลงมา อยู่เเต่บนห้อง สงสัย จะพากันนอนดึก 9โมงกว่าละ กว่าจะลงมา นุ้นนั่น เเต่ที่เราลงช้า เพราะเราจัดห้องทุกวันกวาดห้องทุกวัน อาบน้ำเสร็จเเต่งตัว ก็ลงไปเลย เเต่เเฟนเราเขาจะเอาเเต่นอน ไม่สนใจอะไรเลย เราเหนื่อยอะค่ะ ที่ต้องทำนุ้นนั่น เเทนเขา เหมือนเขาเป็นลูกเราเลยค่ะ มีบางช่วงที่เป็นธุระของพี่สาว เขาใกล้เเต่งงานเเล้ว เราเข้าใจนะคะ เเต่คือ เราก็มานอนดูทีวีของล่างนะคะทุกวันๆ เขาก็บอกให้เราไปเเต่งตัว จะนอนอยู่เเต่หน้าโซฟา ไม่ไปทำธุระกับพี่สาวครอบครัวเลยรึไง ลุกให้เรานั่งรถไผทุกทีๆกับเขา เราเป็นคนเมาเเอร์รถ เขาก็บอก ว่าไม่ชอบจะมานั่งทำไม นุ้นนั่น เราเอาเเต่จะต้องทนมาตลอด เห้อ ความรุ้สึกทั้งหมดเคยบอกเเฟนละนะคะ เเต่เเฟนก็บอกเราคิดมากเกินไป จนมีหลายครั้งๆที่เเม่เขาก้าวก่ายเวลาพัก มาชวนทะเลาะ เเอบเข้ามาในห้อง นุ้นรั่นจนเเฟนเราเข้าใจ เเละคิดจะไปอยู่กันข้างนอก เเต่เหมือนเขาจะฟังเเม่เขามากกว่าอีกค่ะ ว่ามันไม่ได้ ใกล้กงานเเต่งพี่สาวเเล้ว จะรีบไปทำไม จะบอกว่าเรากับเเฟนก็ว่าจะไปหางานทำกันด้วย คือเปลี่ยนงานนั่นละค่ะ หนูอยากหนีปัญหา อยากหนีจากการจับผิด เเล้วเอาไปคุยให้ญาติคนๆอื่นฟัง บางทีที่เราอึดอัด เราอยากจะเล่าให้เขาฟัง เเต่ก็กลัวว่าเขาจะหาว่าเราว่าร้ายเเม่เขา อีกอย่างค่ะ ช่วงวันที่เเฟนลาทหาร เรากับเเฟนคิดจะขายของจุกจิกกัน คือเเฟนได้ลา30วัน เลยคิดจะทำ เเต่เเม่เเฟนเขาก็จะชอบมาถามเเฟน ว่านุ้นนั่นอะไร เเละก็ ขายไปทำไม ขายไม่ได้หรอก <คือเรากับเเฟนจะไปขายที่ทำงานเเม่ > มาฝากให้ขาย ทำไม ขายไปก็อายเขา ไปบังคับเขาซื้อป่าวๆ เห้อ อยู่บ้านเฉยๆไปเหอะ นุ้นนั่น
เรื่องที่เราคิดมากมีเยอะเลยค่ะ เเต่เราเล่าให้ฟังเเค่นี้พอค่ะ ไม่ได้ติดใจมาก ติดเเค่บ้างเรื่องที่เรารุ้สึกมากๆไปกับคำพูด
มาช่วงที่ เรากับเเฟนจะย้ายห้อง เเม่เเฟนคุยกับเเฟน จนเราได้ยิน จะรีบไปหาห้องทำไม งานได้เเล้วหรอ <เเฟนเรา > ได้เเล้วทำวันจัน <เเม่> เเล้วทำไมไม่ไปทำงานบริษัท ไปทำงานเเบบนั้ยกันทำไม เงินก็น้อย เงินเดือนจะให้เเม่เท่สไหร่เเม่ขอ4000+ต่อเดือน เพราะพี่สาวให้เดือนละ8000บาท
บางเรื่องที่เราวางเเผนไว้เเล้ว พอเเม่กับเเฟนคุยกันใหม่เเผนเราพังหมดเลย เหมือนนุ้นก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ ไม่ได้ไปหมด เเฟนก็เปลี่ยน เราอยากทำอะไรให้เสร็จเร็วๆ เเต่เเม่เเฟนก็เเบบ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องทำ ค่อย ต้องให้เเม่จัดการให้ทุกอย่าง อย่างกับของเรา ที่จะต้องย้าย เเม่เเฟนก็บอกว่า เดียวของจะย้ายให้ ไม่ต้องทำอะไร เดียวจัดการให้ทุกอย่าง ที่ห้องนุ้นนั่น เราเหนื่อยจัง ที่เเบบ ว่าต้องตามทางที่เเม่เขาสั่งทุกอย่าง