กลัวเพื่อนไม่ชอบในคำพูดหรือการะกระทำของเรา จนเราคิดมาก ช่วยมาอ่านต่อหน่อยนะคะ

มี2ส่วนนะคะ 1.ก็คือเราจะคิดก่อนพูดเสมอนะคะแต่บางทีปากหรือการกระทำมันก็ไปไว จนเราพูดในเรื่องที่แบบมันพลาดหรือไม่น่าพูดเลย แต่เพื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยนะคะ ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรเลย จริงๆแล้วคือมีแต่ตัวเราที่คิดมากไปคนเดียวค่ะ เราก็จะชอบทักไปหาเพื่อน แบบว่าอธิบาย ณ ตอนนั้น คำพูดหรือการกระทำอะไรที่เค้าทำแล้วเองไม่โอเคเองบอกเค้าได้เลยนะ เราจะเป็นแบบนี้ตลอดค่ะเวลาที่เราทำอะไรผิดไป แต่จริงๆแล้วเพื่อนก็ไม่ได้คิดมากอะไรเลยค่ะ มันเหมือนกับแบบว่า เรารู้สึกไม่น่าพูดคำนี้หรือทำแบบนี้ไปเลย แล้วเราก็จะรู้สึกผิดใจตัวเอง แต่คือไม่ได้ผิดอะไรเลยนะคะ เรากลัวเพื่อนเข้าใจผิดมากๆ เราเลยจะชอบอธิบายเวลาที่เราเริ่มรู้สึกว่าไม่น่าเลย เราจะเก็บมาคิดตลอด เรากลัวเพื่อนเข้าใจผิดมากๆ กลัวเพื่อนจะไม่ชอบในคำพูดหรือการกระทำมากๆ เราพยายามจะแบบช่างมัน ในเรื่องที่มันไม่ได้ผิดจริงนะคะแต่แค่เรารู้สึกแย่ แบบว่าเพื่อนเราก็เฉยๆแต่เราคิดว่าแย่เองไรงี่ค่ะ รวมๆคือเรากลัวเพิ่อนผิดใจ ไม่ชอบในคำพูดหรือการกระทำของเราค่ะ แต่เราก็เข้าใจนะคะว่ามันก็ต้องมีพลาดบ้างแบบไม่น่าทำเลย แต่เราก็ยังคิดมากอยู่ค่ะ ควรจัดการมายเซ็ทตัวเองยังไงดีคะ มีแนวคิดยังไงมาแชร์ได้นะคะ 2. ส่วนในอีกเรื่องคือ เราผิดจริง แล้วเราก็ยอมรับนะคะ ขอโทษอะไรเรียบร้อยแล้วแต่เราก็จะรู้สึกว่าตัวเล็กลง ดูด้อยค่าตัวเอง เราพยายามคิดนะคะว่าคนเรามีพลาดกันได้ แต่มันก็อดคิดมากไม่ได้จริงๆ อยากจะรู้ว่าทุกคนมีวิธีการฮีลใจตัวเองหรือมีแนวคิดอย่างไงบ้างคะในเรื่องที่2    (กรุณาเม้นอย่างสุภาพ ใจเขาใจเรานะคะ)เราอาจจะพิมพ์ไม่รู้เรื่องหน่อยนะคะขอโทษด้วยค่ะ