ปีนี้ผม 35 ปีแล้ว กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เริ่มรู้ถึงการเปลี่ยนไปของร่างกาย
จากที่เคยอยากกินมากมาย ก็เริ่มเบื่ออาหาร
จากที่เคยอยากท่องเที่ยว ไปที่ใหม่ๆ ไปไกลๆ ก็ไม่ค่อยเดินทางเหมือนอย่างแต่ก่อน
ไม่มีความตื่นเต้นกับกิจกรรมใดๆเหมือนอย่างตอนเป็นวัยรุ่น ความสุขแบบง่ายๆที่เคยทำ ก็เฉยชา
จากที่เคยวิ่งออกกำลังกายได้เป็น 10 กม.ทุกวันนี้ วิ่งได้ไม่กี่กิโล ปวดเมื่อย เหนื่อยง่ายทั้งที่ใจยังไหว แต่กายไม่ไหว
ฟันที่เคยแข็งแรง ก็เริ่มมีปัญหา ฟันเริ่มห่างต้องใช้ไม้จิ้มฟัน ต้องไปหาหมอ
จากที่เคยความจำดี ก็เริ่มลืม บางครั้งลืมแบบขั้นว่า ลืมไปเลย ทำไปได้
มันคือ การเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เป็นสัจธรรมชีวิตใช่หรือไม่
ท่านสมาชิกมีคำนแนะนำไหมครับว่า ควรปรับตัวอย่างไร ทำใจอย่างไร
เหตุใดเมื่อเราโตขึ้นถึงมีการคิดอ่าน สุขภาพจิต สุขภาพกาย เปลี่ยนไป เราควรทำใจให้รับได้อย่างไร
จากที่เคยอยากกินมากมาย ก็เริ่มเบื่ออาหาร
จากที่เคยอยากท่องเที่ยว ไปที่ใหม่ๆ ไปไกลๆ ก็ไม่ค่อยเดินทางเหมือนอย่างแต่ก่อน
ไม่มีความตื่นเต้นกับกิจกรรมใดๆเหมือนอย่างตอนเป็นวัยรุ่น ความสุขแบบง่ายๆที่เคยทำ ก็เฉยชา
จากที่เคยวิ่งออกกำลังกายได้เป็น 10 กม.ทุกวันนี้ วิ่งได้ไม่กี่กิโล ปวดเมื่อย เหนื่อยง่ายทั้งที่ใจยังไหว แต่กายไม่ไหว
ฟันที่เคยแข็งแรง ก็เริ่มมีปัญหา ฟันเริ่มห่างต้องใช้ไม้จิ้มฟัน ต้องไปหาหมอ
จากที่เคยความจำดี ก็เริ่มลืม บางครั้งลืมแบบขั้นว่า ลืมไปเลย ทำไปได้
มันคือ การเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เป็นสัจธรรมชีวิตใช่หรือไม่
ท่านสมาชิกมีคำนแนะนำไหมครับว่า ควรปรับตัวอย่างไร ทำใจอย่างไร