อาหาเรปฏิกูลสัญญา

ปุตตมังสสูตร อาหาร ๔พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอาหาร ๔ อย่าง เพื่อความดำรงอยู่ของสัตว์โลกที่เกิดมาแล้ว หรือเพื่ออนุเคราะห์แก่เหล่าสัตว์ผู้แสวงหาที่เกิดอาหาร คือ๑. กวฬีการาหาร (อาหารคือคำข้าว) ๒. ผัสสาหาร (อ

อาหาร 4 กับการเวียนว่ายตายเกิดของหมู่สัตว์ทั้งหลาย ผมขอยกพระสูตรจากพระไตรปิฏกแล้วก็แสดงความเห็นไปตามลำดับดังนี้ จากพระไตรปิฏกเล่มที่ 16 ----- ๑. อาหารสูตร ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พร

พุทธวจน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลเมื่อรู้เมื่อเห็นจักษุ ตามความ เป็นจริง เมื่อรู้เมื่อเห็นรูป ตามความเป็นจริง เมื่อรู้เมื่อเห็นจักษุวิญญาณ ตาม ความเป็นจริง เมื่อรู้เมื่อเห็นจักษุสัมผัส ตามความเป็นจริ

พุทธวจน .ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าความยินดี ความเพลิดเพลิน ความ ทะยานอยาก มีอยู่ในกวฬิงการาหารไซร้ วิญญาณก็ตั้งอยู่งอกงามในกวฬิงการาหารนั้น ในที่ใด วิญญาณตั้งอยู่งอกงาม ในที่นั้น ย่อมมีการหยั่งลงแห่งนา

การเจริญอาหาเรปฏิกูลสัญญากัมมัฏฐาน ๑. กัมมัฏฐานบทนี้เป็นการพิจารณาอาหารด้วยความเป็นปฏิกูล พิจารณาโดยอาการ ๙ นัย คือ (๑) โดยการไปหา ก็ต้องเหยียบย่ำไปในสิ่งปฏิกูล บางทีถึงกับต้องท่องน้ำย่ำโคลนเลอะเทอ

ปุถุชน จิต มโน วิญญาณ (ขันธ์) คือสิ่งเดียวกันเพราะความหลง ยึดมั่นถือมั่นด้วยกิเลสตัณหา ว่าจิตเป็นขันธ์ 5 จิตจึงเกิดดับตามขันธ์ 5 ซึ่งเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา พระอรหันต์ จิต เบื่อหน่ายคลา