ติ่งที่โผล่ออกมาจากก้น จากเล็กไปจนโตในระดับที่ผมกลัวและกังวลมากไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน
ก่อนอื่นต้องเล่าว่าผมเป็นคนอีสานที่ชอบทานอาหารหมักดอง เผ็ด แซ่บ ส้มตำปลาร้า คือของโปรดมาตลอดชีวิต
เท่าที่จำความได้ สัปดาห์นึงต้องมีอย่างต่ำ 3 ครั้ง จนมาถึงอายุ 35 ปี วันนึงผมเข้าห้องน้ำเพราะปวดท้อง ท้องเสียทั่วไปแต่รู้สึกแสบๆ
ที่ก้น เอากระดาษเช็ดชู่มาซับปรากฏว่ามีเลือด ก็คิดว่ากินของเผ็ดทั่วไป ไม่ได้ใส่ใจอะไรเวลาผ่านไปก็ยังทานอาหารที่เป็นของโปรดเหมือนเดิม ตกเย็นก็ประสาคนทำงานมีกินเบียร์บ้าง เหล้าบ้าง สังสรรค์ตามประสาคนทำงานประจำ แต่อาหารที่บอกข้างต้นเริ่มเป็นบ่อยขึ้น ทุกครั้งที่ทานของเผ็ดมากๆ เริ่มมีเลือดเยอะขึ้น เมื่อเอากระดาษชำระซับที่ก้นเหมือนมีอะไรยื่นออกมาจากก้น ตัวผมเองบอกตรงๆ โครตตกใจ ไม่เคยคิดถึงริดสีดวงบอกตรงๆ กลัวตัวเองจะเป็นเนื้องอกอะไรแบบนั้น ก็เลยไปปรึกษาเมีย เมียบอกให้ไปหาหมอที่คลีนิกแถวบ้าน ด้วยความกังวลของผม วันรุ่งขึ้นก็รีบไปปรึกษาหมอเพื่อจะตรวจให้รู้ว่าเป็นโรคอะไรกันแน่ หมอสอบถามอาการเบื้องต้นและขอตรวจตูดที่ผมแจ้งว่ามีติ่ง หมอแจ้งว่าเท่าที่สังเกตสิ่งที่ยืนออกมาคือการโปร่งพ่องของเส้นเลือดซึ่งน่าจะเป็นริดสีดวง เอาจริงๆ ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องโรคริดสีดวงมากเท่าไหร่ ผมถามคุณหมอต่อว่าไม่ใช่เนื้องอกหรือโรคร้ายอื่นๆ ใช่ไหมครับ หมอตอบว่าหากจะเอาให้ชัวร์เลยจำเป็นต้องไปตรวจแบบละเอียดที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ด้วยความโครตกังวลของผม
ใครไม่เป็นไม่รู้จริงๆ นะ ผมไปตรวจโรงพยาบาลแบบละเอียดอีกครั้งด้วยความกลัวผมให้โรงพยาบาลตรวจแบบละเอียดทุกขั้นตอนเท่าที่จะเป็นไปได้ และผลสรุปสุดท้ายผมก็เป็นแค่ริดสีดวง ไม่ได้เป็นเนื้อร้ายอะไรแต่อย่างใด หลังจากนั้นผมก็เริ่มทำความเข้าใจเรื่องโรคริดสีดวงแบบละเอียด ศึกษาเรื่องการกินอาหารของผมว่าอาหารอะไรที่ควรกินไม่ควรกิน สิ่งนึงที่ผมอยากบอกทุกคนคือ การที่อายุเยอะขึ้นแล้วใครที่ชอบกินแบบผมอยู่มีโอกาสเสี่ยงเป็นริดสีดวงแบบผมจริงๆ นะ ซึ่งหมอที่ผมเจอและปรึกษาเค้าก็ยืนยันว่าการทานแบบผมนี่เสี่ยงไม่ใช่แค่ริดสีดวง ยังเสี่ยงมาถึงพวกลำไส้ต่างๆ อีก ผมถอนหายใจจากของกินที่ผมกินมาตลอดชีวิต และเมียที่บ้านก็บอกว่าเมิงต้องหยุดไม่งั้นเมิงนี่ตายก่อนตูแน่นอน มันทำให้ผมต้องตัดสินใจที่จะไม่กินอาหารพวกนั้น

หลังจากนั้นผมก็ทานยางดอาหาร ผมก็หายจากริดสีดวงแต่เมื่อผมหายผมก็อยากกินของที่ผมเคยกินมาตลอดชีวิต…ก็อย่างว่าละครับ ผมก็กลับมาเป็นริดสีดวงอีกเรื่อยๆ มันเป็นเพราะผมไม่ยอมดูแลตัวเองจากการกินอาหารต้องห้ามพวกนั้น ผมยอมรับว่าผมละเลย จนผมเป็นริดสีดวงที่ใหญ่กว่าเดิมซึ่งน่าจะเรียกว่าระยะ 3 ตามความรู้ทั่วไปที่หาอ่านได้ครับ ระยะนี้ส่วนใหญ่จะต้องผ่าตัดแต่ตัวผมเองไม่อยากผ่าตัดใดๆ ผมจึงหาข้อมูลการรักษาแบบทางเลือกจนมาเจอยาริดสีดวง ยี่ห้อนึงกระทู้นี้ https://pantip.com/topic/41427577 ผมอ่านทุกบรรทัดที่เข้าอธิบาย ผมก็เลยตัดสินใจลองทานดู ผมเลือกการรักษาด้วยการทานยาริดสีดวง อันโดะ  นี้ 3 เดือนติด

และควบคุมการทานอาหารแบบเข้มงวดกว่าเดิม ที่นี่เค้ามีการให้คำปรึกษาและแจ้งอาหารต้องห้ามชัดเจนและบอกถึงวิธีปฏิบัติตัวต่างๆ แบบละเอียด ปัจจุบันตอนนี้ผมไม่มีติ่งเหลืออยู่เลยผมดีใจมากและอยากบอกต่อคนเป็นริดสีดวงทุกคนถึงประสบการณ์ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันของผมว่าเป็นมายังไง ผมเชื่อว่าบางคนอาจจะมีสถานการณ์ใกล้เคียงกับผม ผมจึงมาตั้งกระทู้เผื่อจะใช้วิธีผมเป็นแนวทางในการดูแลริดสีดวง

อนาคตผมว่าถ้าผมยังกลับไปทานอาหารแบบเดิมผมก็น่าจะกลับมาเป็นอีก แต่ผมต้องทำใจเลิกมันให้ได้อาหารเผ็ด เหล้า เบียร์
ผมจะหายจากริดสีดวงให้ได้ครับ