ฟรอนตาเล่พอมาเล่นกับทีมจากไทยก็เลยเล่นช้าๆเหมือนบอลไทยไปเลย

เช่นพวก หญ้ายาว หญ้าสั้น สนามหญ้าจริงหญ้าเทียม พื้นสนามแข็ง ดินนุ่ม ฯลฯ พวกนี้ มันไม่ได้สร้างความคุ้นเคยและเป็นข้อได้เปรียบของเจ้าบ้านต่อทีมเยือนเลยเหรอครับ อย่างเช่น เมื่อก่อนสนามเอมิเรตส์ สเตเดี้ยม

ธนบูรณ์ สารัช มันหมดยุค 2 คนนี้ไปแล้วครับ สไตล์บอลช้า คิดช้าทำช้า แถมบางทั้งคู่ แรงปะทะแรงเบียดสู้ไม่ได้ ตรงกลางก็จบสิครับ

คือเท่าที่ผมดูบอลมานะครับ ผมเห็นบอลสไตล์พวก อิหร่าน อุสเบ อิรัก ซีเรีย ซาอุ(ช่วงนี้ดรอปลงไปเยอะเลยไม่ค่อยเห็นกันแล้วสงสัยปรับเปลี่ยนสไตล์) กาตาร์ (ยังไม่ชัดเจน) ใช้สไตล์ใช้ความสามารถเฉพาะตัวสูงแบบเลี้

เนือยๆ ไม่เร่ง จังหวะทุ่ม ก็เดิน เนือยๆ ช้าไม่เอา พอโดนนำ เหลือ 2-3 นาที จะมาเร่งเอา เล่นแบบนี้ บอกไม่มีคนไปดู

เวียดนามหันมาใช้การบีบพื้นที่แบบเป็นระบบ ที่เราแพ้ทางระบบการเล่นสไตล์นี้เพราะ นักฟุตบอลเราไม่ชิน ไม่ถูกสอนให้เล่นเพรสซิ่ง แบบเป็นระบบ มาตั้งแต่เด็ก เมื่อถูกเพรสกดดันจึงแก้เพรสไม่ได้ ทางแก้คือ หากเรา

กำลังดูคู่เชียงราย ลำพูน นักเตะวิ่งใส่ในเกมส์ดีมาก กระตือรือร้นกันสุดเหวี่ยงดูแล้วมันเหนื่อยมากกว่านักเตะในเกมส์เจลีกเสียอีก หากเทียบว่ามีแพสชั่นในเกมส์เท่าๆกันผมว่านักเตะไทยลีกจะเหนื่อยและใช้กำลังมาก

ด้วยความที่ไม่ได้เล่นแบบนี้ในไทยลีค พอเจอไล่บีบเพรสซิ่ง ก็มักจะเตะบอลทิ้งๆขว้างๆ เสียบอล โดนกดอยู่ในแดนตัวเอง โงหัวไม่ขึ้น เราจะได้เห็นภาพนี้เวลาเล่นกับเกาหลีใต้ในช่วงคัดบอลโลกค่อนข้างแน่นอน ต่อให้ส่