เช่นพวก หญ้ายาว หญ้าสั้น สนามหญ้าจริงหญ้าเทียม พื้นสนามแข็ง ดินนุ่ม ฯลฯ พวกนี้ มันไม่ได้สร้างความคุ้นเคยและเป็นข้อได้เปรียบของเจ้าบ้านต่อทีมเยือนเลยเหรอครับ

อย่างเช่น เมื่อก่อนสนามเอมิเรตส์ สเตเดี้ยม ถือว่าเป็นสนามปราบเซียน เพราะขนาดสนามที่สั้นกว่าสนามอื่นๆ และใช้หญ้าเทียม ทำให้ทีมผู้มาเยือนที่ส่วนใหญ่ชอบเล่นบอลยาว (สไตล์บอลอังกฤษสมัยก่อน)มักจะวางบอลยาวไม่ได้ผล ประกอบกับหญ้าเทียมที่ทำให้ลูกฟุตบอลวิ่งเร็วขึ้นไปอีก ก็วิ่งตามบอลไม่ทัน(ลูกออกหลัง)

ทำให้ทีมอาร์เซนอลที่มีสไตล์การเล่นต่อบอลจากเท้าสู่เท้า ได้เปรียบ(กรณีเป็นเจ้าบ้าน) แต่เมื่อไปเล่นสนามอื่น เช่นเจอสนามที่ชุ่มน้ำ ก็จะต่อบอลแบบเท้าสู่เท้าลำบาก ทีมที่เล่นบอลโยนยาวก็จะได้เปรียบแทน

ปัจจุบันด้วยรูปแบบวิธีการเล่นสมัยใหม่ จึงไม่ค่อยเห็นผลมากนักจากสภาพแวดล้อมเหล่านี้
อยากทราบว่าถ้าเราเอาสไตล์การเล่นของทีมและจัดการสนามเพื่อให้เหมาะแล้ว เราจะยังสามารถเอาความคุ้นเคยสนามมาเป็นข้อได้เปรียบได้อีกหรือไม่ครับ เพราะบางครั้งผมเห็นนักฟุตบอลทีมเจ้าบ้านเอง ส่งบอลล้นออกหลังบ้าง ลื่นล้มเองบ้าง จนรู้สึกว่าความได้เปรียบที่ได้เป็นเจ้าบ้านมันอยู่ตรงไหน

ปล. ยกเว้นเรื่องเสียงเชียร์ กองเชียร์ครับ (อันนั้นถ้านักเตะทีมเยือนสามารถจัดการกับสมาธิตัวเองของแต่ละคนได้ก็คงไม่ทำให้เป็นปัญหาอะไร)