เราผิดมั้ยถ้าเราจะปฏิบัติกับแม่ไม่เหมือนเดิม

จากที่เราเคยสนิทพูดหัวเราะกับแม่ เดี๋ยวนี้เราแทบไม่อยากจะคุยด้วยบางครั้งเขาถามก็ไม่อยากจะตอบ คือทั้งโกรธทั้งน้อยใจ เริ่มตั้งแต่ป.3ที่เราเห็นแม่มีคนอื่นตลอดที่ไม่ใช่พ่อ ทั้งที่ไม่ได้หย่ากัน และยังอยู่บ้านเดียวกัน เราคิดว่าแม่จะเลิกนิสัยนี้ได้แล้ว แต่พอเราขึ้นม.2 แม่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก่อนที่จะให้เล่นเกมโทรศัพท์แม่ เดี๋ยวนี้แม่ไม่ให้จับแม้แต่โทรศัพท์ ขนาดที่ไม่ยอมชาร์จแบตตอนกลางคืนเอาไว้ข้างตัวเองตื่นเช้าค่อยชาร์จ
เราเคยพูดคุยกับแม่หลายครั้งแม่ก็บอกว่าถึงคุยก็ไม่ได้ไปอยู่กับเค้า จะเป็นยังไงก็แม่ตัวเอง เราเลยไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นอีกทั้งยังเคยสัญญาว่าจะเลิกแล้วจนตอนนี้เราก็จะขึ้นมหาลัยแล้วแม่ก็ยังไม่เลิกนิสัยแบบนี้ เราสงสารพ่อมากพ่อทำดีทุกอย่างทั้งทำกับข้าว ทำงานบ้านทั้งที่เป็นหน้าที่ของผู้หญิง พอเราเอาเรื่องนี้ไปพูดกับแม่จนทะเลาะกันแม่ก็มักจะบอกว่าเรารักแต่พ่อไม่รักแม่ ทั้งที่แม่ก็ไม่เคยปฏิบัติกับเราเหมือนพ่อ ไม่ดูแลเอาใจใส่เหมือนพ่อ หรือแม้แต่ชอบเอาเราไปบอกคนอื่นว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แม้แต่เรื่องเล็กๆที่เวลาทำกับข้าวก็จะไม่เก็บของ กินข้าวไม่เก็บจาน ถอดเสื้อผ้าไม่ใส่ตะกร้า เราทำให้จนรู้สึกเหนื่อยทั้งที่เป็นเรื่องเล็กๆแต่พอมันสะสมเยอะๆเข้ากับเหมือนเราเองที่ทำงานบ้านทุกอย่าง