คือหนูอายุ16ปีค่ะแต่ก่อนชอบเล่นกลางคืนมากไปเล่นกับเพื่อนแต่ก็เรียน
พอแต่ตอนนี้แม่เคยขอให้เลิกไปเล่นกลางคืนแต่ก็หยุดไม่ไปแล้ว
เพราะช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ แต่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ไปเล่นไหนเลยนอนอยู่บ้านอย่างเดียวเช้าทำงานบ้านช่วยเย็นมานอนยุบ้านเป็นเวลานานไปไหนแทบไม่ได้เลยค่ะแต่แม่ให้เลือกระหว่างเรียนกับเล่นถ้าเรียนก็เรียนไปแต่ถ้าเลือกเล่นก็เลิกเรียนหนูก็บอกว่าขอทั้ง2อย่างแต่ก็ไม่ได้ ทำอะไรต้องอยู่ในกรอบเท่านั้นให้เลิกไปเล่นกับเพื่อนที่ตังเองสนิทหรือไม่ให้ไปไหนกับเพื่อนหรือพี่ที่เคยไปเล่นด้วยกัน ขอแค่พาพี่ไปเอาของแค่แปบบเดียวก้ไม่ได้ค่ะ ที่จิงเรื่องมันไม่ได้มีแค่นี้หรอกค่ะที่ผ่านมาแต่หนูมาเล่าแค่ย่อๆ คือความสุขของหนูตอนนี้แทบไม่มีเลยแม่อยากให้แต่หนูเข้าใจหนูพยายามเข้าใจตลอดแต่ท่านไม่เข้าใจหนูเลยเป็นผู้หญิงแต่หนูแยกแยะออกถึงจะเล่นกับเพื่อนผุชายหนูก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น เพราะบุคลิกหนูห้าวไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนน้อมถ่อมตนสักเท่าไหร่😅 ^{แต่ก็อยากให้ท่านเข้าใจค่ะพยายามเปิดใจคุยแล้วแต่ไม่ฟังอะไรเลย หนูเลยเลือกมี่ไม่พูดอะไรกับท่านอีกแล้ว หรือขออีกแล้ว}