~“ทุกชีวิตมีกรรม..ย้ำลิขิต?”~

ดวงบุหลันขวัญฟ้าจารวี ร่ายวลีวาบไหวดั่งไฟฝัน เห่บทตอนอ้อนคำมาจำนรรจ์ กานท์กลอนกลั่นสรรสร้อยถ้อยหลั่งริน จะกอบเมฆม่านฟ้ามาประดิษฐ์ เนรมิตสกาวหาวห้วงศิลป์ โปรยน้ำค้างต่างเพชรพลอยไพลิน เบื้องบุรินทร์ถวิ

แสงอรุณอ่อนอาบขอบฟ้าใส ลมละไมไล้ลูบภูผาผลาญหม่น หมอกบางบางวางตัวทั่วพงดล โลกเริ่มพ้นพันธนาการแห่งราตรี สรรพสิ่งนิ่งงันในจังหวะคิด เสียงชีวิตแผ่วแว่วแทรกวิถี หยาดเวลาเคลื่อนคล้อยอย่างรอบคี ทุกนาทีมีค่

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

เพียงบทกวีเขียนจากใจให้ใครอ่าน ฝากสื่อสารความเหงาเศร้าความฝัน ถ้อยคำกลอนอ่อนละมุนอบอุ่นนั้น หวังสักวันแตะหัวใจผู้พบเจอ มิได้หวังชื่อเสียงหรือเกียรติใหญ่ เพียงตั้งใจเรียงคำข้ามค่ำเผลอ ให้บทกวีปลอบใจยา

0 พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน- กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน 0 พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น เพื่อเม็ดฝ

ขอแสดงความปรารถนาดีราชาสีหราช