รำพันรำพึงเพราะคิดถึงเธอ

ทิวาสิ้น ทินกร จากจรไป ยามนี้ใจ ของเรา เหงาเหลือที่ คิดถึงคน จากลา วนาลี ไปอยู่เมือง แสงสี ที่ตระการ แสงตะเกียง สว่าง ต่างแสงไฟ เสียงเรไร ดั่งดนตรี ที่ขับขาน เธอคงลืม หมดสิ้น กลิ่นวันวาน คนอยู่บ้

ความรัก........ไฉนเป็นถึงเช่นนี้. คิดถึง................. ใครจะซึ้งคำนี้ดีเท่าฉัน คิดถึงเขาเหงาหทัยไม่เว้นวัน เหลือรำพันเพ้อพร่ำเฝ้ารำพึง ทุกเวลานาทีไม่มีเว้น ตราบหัวใจยังเต้นต้องคิดถึง ด้วยความหลัง

ตั้งแต่พบเธอ ผ่านมาแค่สี่วัน เฝ้ารำพึงรำพัน ว่าพรุ่งนี้ ......ชีวิตจะเปลี่ยนไปไหม.......

« ความรักที่มิอาจยืนยาว » - ยามพระจันทร์เต็มดวง - เจ้าช่างงดงามดั่งจันทร์ฉายประกาย  - ดั่งดวงดาวพร่างพรายบนนภา - พลิ้วปลิวมา พัดพาวันวานครั้งมีเจ้าอ