แชร์ประสบการณ์แย่ๆในชีวิตวัยเรียน

สวัสดีค่ะทุกคน เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ให้ทุกคนได้ฟังและแลกเปลี่ยนความเห็นกันหน่อยค่ะ คือย้อนไปสมัยเราอยู่ม.ปลาย เรามีเพื่อนสนิทผู้ชายที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.ต้น พวกเราแลกเปลี่ยนกันแทบจะทุกเรื่องช่วยเหลือกันทุกอย่างค่ะ เราเลยรักมันมากๆ(ต่อไปจะขอใช้นามสมมติแทนเพื่อนสนิทเราว่าปอนด์นะคะ)ช่วงม.ต้นเป็นช่วงที่แฮปปี้กันสุดๆค่ะ ถึงเราจะมีเรื่องเศร้าแค่ไหนมันก็อยู่ข้างๆเราให้กำลังใจเราเสมอ จนเมื่อขึ้นม.ปลายมาแรกๆเรากับปอนด์ก็เริ่มเล่นแบบถึงเนื้อถึงตัวกันมากขึ้นกว่าตอนม.ต้น เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราก็คิดว่าเพื่อนกันเล่นๆกันเฉยๆ เล่นไปเล่นมาความรู้สึกเราก็เริ่มเปลี่ยนกลายเป็นว่าเริ่มชอบปอนด์ขึ้นเรื่อยๆ เราพยายามทำทุกอย่างให้เลิกชอบปอนด์เพราะเรารู้ว่าปอนด์เป็นคนเจ้าชู้ค่ะ เค้าคุยหลายคนมากๆ ที่รู้เพราะเค้าบอกกับเราแทบทุกอย่างเวลาเค้ามีคนคุยหรือคบกับใครอยู่ แถมเค้ายังชอบเอาคนคุยเค้ามานินทาให้เราฟังด้วย เราเลยคิดว่าถ้าเกิดคิดเกินกว่านี้เราต้องเจ็บมากๆแน่ๆค่ะ แต่เราก็ทำไม่สำเร็จ เรายิ่งชอบปอนด์ขึ้นมากเรื่อยๆ ช่วงเลิกเรียนวันหนึ่งเรารอพ่อมารับกลับบ้าน เราอยู่ในห้องเรียนตามปกติแต่คนค่อนข้างน้อยมากเหลือเรากับเพื่อนอีกประมาณ2-3คน ปอนด์กลับมาจากไปส่งคนคุยปอนด์ก็เข้ามาเล่นกับเรา แต่เล่นคราวนี้พวกเราเริ่มถึงเนื้อถึงตัวกันมากขึ้นกว่าเดิมแทบจะจูบแค่ไม่ได้จูบ เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเราหยอกกันเล่นปกติ จนพ่อเราโทรมาว่าถึงแล้วเราเลยหยุดและเดินออกจากห้องจะกลับบ้าน ปอนด์ก็เดินตามออกมาอยู่ตรงบันได แล้วเราก็เป็นฝ่ายเริ่มเอาจมูกเราไปแตะจมูกปอนด์ตอนนั้นปอนด์เหมือนจะจูบเรา เราเลยบอกลาปอนด์แล้วรีบกลับ เรากลัวใจตัวเองมากตอนนั้นว่าทำไมเป็นถึงขั้นนี้ นับวันเรายิ่งปล่อยตัวทำตามใจไม่สนว่าตัวเองจะเจ็บแค่ไหน ทุกครั้งที่เห็นปอนด์ไปกับคนคุยเราก็รู้สึกแย่มากๆแต่พอปอนด์กลับมาเราก็ลืมทุกสิ่งที่เจ็บปวดไป เราเป็นแบบนี้อยู่หลายเดือนมากๆ จนมาปิดเทอมช่วงเดือนมีนาเหตุการณ์คราวนี้ใหญ่หลวงมากและได้เปลี่ยนทุกอย่างไปเลย โรงเรียนเราจัดค่ายให้ห้องเราไปทะเล พอถึงวันออกเดินทางวันแรกเรากับปอนด์นั่งข้างกันเราปวดหลังเลยนอนเอาหัวหนุนตักปอนด์ ตกดึกทุกคนหลับหมดแล้วปอนด์ก็ก้มมาจูบเรา ครั้งนี้เรายอมและคล้อยตามปอนด์เราจูบกันนานและหลายรอบมากจนเกือบถึงตี2 เรารังเกียจตัวเองมากที่ยอมทำแบบนั้นแล้วเพราะคิดว่าปอนด์จะเลือกเรา ช่วงนั้นปอนด์ก็เหมือนจะคุยกับรุ่นพี่คนนึงและเหมือนจะจริงจังด้วย ซึ่งแกก็เป็นคนที่น่ารักกับเราเอ็นดูเรามากๆแค่เรากลับทำตัวแย่ๆ หักหลังแก เรารู้สึกรังเกียจตัวเองมากเราเป็นทุกข์กับการกระทำแย่ๆของเรา จนถึงค่ายที่ทะเลเป็นการไปที่ไม่สนุกซักวันเลยเราคิดมากทุกครั้งเกี่ยวกับเรื่องแย่ๆที่ทำลงไป แต่ปอนด์กลับไม่รู้สึกอะไรเลยและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากกลับมาจากค่าย เราเลือกที่จะคุยกับปอนด์เรื่องคืนนั้นแล้วพวกเราก็ได้ทะเลาะกันสุดท้ายจบลงด้วยการที่เราตัดเพื่อนกับปอนด์ ปอนด์บอกว่ามันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ปอนด์ทำให้เรา ตอนนั้นเราคิดว่าเราทำถูกแล้วแต่ต่อมาความรู้สึกแย่ๆมันยังอยู่ในใจเราตลอด เรารู้สึกผิดกับทุกการกระทำที่ทำลงไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบบ้าๆของเรา เราร้องไห้แทบจะทุกคืนเป็นทุกข์มากๆ จนเราเริ่มทำใจไม่ร้องไห้ แตความรู้สึกผิดก็ยังอยู่ในใจเรามาจนถึงทุกวันนี้ ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องนี้คะ  ด่าเราได้แต่อย่าลามปามถึงบุพการีนะคะ เรารู้ค่ะเราทำตัวแย่สมควรถูกด่าแล้ว และเราก็จะประพฤติตัวใหม่ให้เป็นคนที่ดีขึ้นต่อไปค่ะ