เราคบกับแฟนมาระยะหนึ่งค่ะ ช่วงก่อนคบกันเราขอเวลาเขาหนึ่งเดือน ในการพบปะพูดคุย เพื่อสร้างความสัมพันธ์และจะได้รู้จักกันมากขึ้นค่ะ
ช่วงแรกๆ เขาติดเรามากๆ ถึงขั้นมารับเราทุกวันไปนั่งเล่นตามสวนสาธารณะ หรือตามท่าน้ำ (เราชอบแบบนี้ค่ะ ไม่ชอบไปร้านเหล้าหรืออาหาร)
เรามองว่าเขาให้เกียรติเรามากๆ ไม่ถึงเนื้อถึงตัวเกินไป และไม่ทำทีท่าที่จะล่วงเกินอะไรเรา ช่วงนั้นเราทำงานเป็นผช.ทันตแพทย์ค่ะ เขาทำงานไรเดอร์
เราจะมีเวลามากกว่าเราและไม่ซีเรียสเรื่องวันหยุด แต่เราจะได้หยุดสลับอาทิตย์ไปเรื่อยๆ ทุกวันหยุดเราจะได้ไปหลายๆที่มากค่ะ มีครั้งนึง
เราเลิกงานแล้วบ่นกับเขาว่าอยากไปทะเล ตกเย็นมาเราก็ได้ไปเลยแล้วก็กลับในคืนนั้น พอวันถัดมาหลังจากเลิกงานอีกวันและเราจะได้หยุดติดกันสองวัน
เขาก็พาเราไปทะเลอีกค่ะ (ระยะทาง 57 กิโลไม่รวมกลับและไปที่ใกล้เคียง) ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ เขาเทคแคร์เราดีสุดๆ
จนถึงเวลาคบหนึ่งเดือนที่เราขอไว้ เราเลยคุยกันว่าจะเอายังไงกันต่อ ผลคือเขาก็ขอเราคบค่ะ เราก็ตอบตกลงไป เพราะเขาเองก็ไม่ได้แย่อะไรเลย
(คุณอาจมองว่ามันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ที่เขาดีกับเราแบบนี้ แต่มันแค่เริ่มต้นค่ะ)
เราคบกันมาระยะหนึ่ง เราได้ออกจากงานประจำ และมาเปิดร้านอาหาร ส่วนตัวเขาก็ยังทำงานเป็นไรเดอร์ปกติ สิ่งที่เราจะถามจะอยู่ต่อจากนี้ค่ะ
หลังจากเปิดร้านมา เขาเริ่มมีงานไปทำเป็นงานพิเศษที่ต่างจังหวัดช่วงเสาร์-อาทิตย์ ช่วงที่เขาไปทำงาน เราจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตัวเราก็จะขายของไป
ส่วนตัวเขาก็จะกลับมาหาเราทุกวันจันทร์ค่ะ และก็จะวนอยู่แบบนี้ ไปประมาณ 1 เดือน หลังจากนั้นเขาก็วิ่งงานปกติไป และวันนึงเขาได้มาบอกเรา
ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด เป็นช่วงเสาร์-อาทิตย์เหมือนเดิมค่ะ และกลับมาอีกทีวันจันทร์ ช่วงที่เขาไปเที่ยว เราไม่ได้คุยกันเลยซักวัน
หลังจากกลับมาได้ระยะหนึ่ง เขาเริ่มมีอาการขี้หงุดหงิดบ่อย และจะโวยวายใส่เรามากขึ้น ไม่อ่อนโยนกับเรา และไม่แสดงความรักกับเราเหมือนแรกๆ
ทุกวันเราจะบอกรักเขาก่อนที่จะแยกกันตลอด พอเราถามไปว่ารักเราไหม เขาก็ตอบทุกครั้งว่า บอกก็กลัวดิ่ แค่นี้เลยค่ะ จากกลายเป็นเจอทุกวัน
เขาก็เริ่มมาหาบ้าง ไม่มาหาบ้าง เวลาแยกกันเราก็เริ่มคุยกันน้อยลง มีครั้งนึงเขาไม่มาหาเราเลยเกือบอาทิตย์ (ตลอดหนึ่งอาทิตย์นั้น เขาก็จะคอยบอกตลอด
ว่าอยู่ไหนหรือทำอะไร แต่บอกเป็นระยะๆไป) เราก็มีถามบ้างว่าไม่แวะมาหาบ้างหรอ คำตอบที่ได้ก็คือวิ่งงาน เหนื่อย จำเป็นต้องเจอกันทุกวันไหม?
ทุกครั้งที่เจอคำตอบนี้เราร้องไห้ทุกครั้งค่ะ (แต่เดิมเราเป็นโรคซมเศร้าด้วย) ทำให้เราคิดหนักและคิดมากกว่าเดิมไปด้วย
คำถามที่มีคือเราควรทำอย่างไรต่อคะ หรือเป็นเพราะที่คิดมากไปเอง หรือเป็นเพราะเราไม่รู้จักความรักแบบผู้ใหญ่มากพอ
(เราอายุน้อยกว่าเขา 8 ปีค่ะ แต่เราพึ่ง 20 ต้นๆ) เขาเป็นแฟนคนแรกด้วยที่อายุมากกว่าเรา เราเคยคบแต่คนอายุเท่ากันค่ะ
ยาวไปนิด แต่อยากหาที่ปรึกษาดูค่ะ
ช่วงแรกๆ เขาติดเรามากๆ ถึงขั้นมารับเราทุกวันไปนั่งเล่นตามสวนสาธารณะ หรือตามท่าน้ำ (เราชอบแบบนี้ค่ะ ไม่ชอบไปร้านเหล้าหรืออาหาร)
เรามองว่าเขาให้เกียรติเรามากๆ ไม่ถึงเนื้อถึงตัวเกินไป และไม่ทำทีท่าที่จะล่วงเกินอะไรเรา ช่วงนั้นเราทำงานเป็นผช.ทันตแพทย์ค่ะ เขาทำงานไรเดอร์
เราจะมีเวลามากกว่าเราและไม่ซีเรียสเรื่องวันหยุด แต่เราจะได้หยุดสลับอาทิตย์ไปเรื่อยๆ ทุกวันหยุดเราจะได้ไปหลายๆที่มากค่ะ มีครั้งนึง
เราเลิกงานแล้วบ่นกับเขาว่าอยากไปทะเล ตกเย็นมาเราก็ได้ไปเลยแล้วก็กลับในคืนนั้น พอวันถัดมาหลังจากเลิกงานอีกวันและเราจะได้หยุดติดกันสองวัน
เขาก็พาเราไปทะเลอีกค่ะ (ระยะทาง 57 กิโลไม่รวมกลับและไปที่ใกล้เคียง) ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ เขาเทคแคร์เราดีสุดๆ
จนถึงเวลาคบหนึ่งเดือนที่เราขอไว้ เราเลยคุยกันว่าจะเอายังไงกันต่อ ผลคือเขาก็ขอเราคบค่ะ เราก็ตอบตกลงไป เพราะเขาเองก็ไม่ได้แย่อะไรเลย
(คุณอาจมองว่ามันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ที่เขาดีกับเราแบบนี้ แต่มันแค่เริ่มต้นค่ะ)
เราคบกันมาระยะหนึ่ง เราได้ออกจากงานประจำ และมาเปิดร้านอาหาร ส่วนตัวเขาก็ยังทำงานเป็นไรเดอร์ปกติ สิ่งที่เราจะถามจะอยู่ต่อจากนี้ค่ะ
หลังจากเปิดร้านมา เขาเริ่มมีงานไปทำเป็นงานพิเศษที่ต่างจังหวัดช่วงเสาร์-อาทิตย์ ช่วงที่เขาไปทำงาน เราจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตัวเราก็จะขายของไป
ส่วนตัวเขาก็จะกลับมาหาเราทุกวันจันทร์ค่ะ และก็จะวนอยู่แบบนี้ ไปประมาณ 1 เดือน หลังจากนั้นเขาก็วิ่งงานปกติไป และวันนึงเขาได้มาบอกเรา
ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด เป็นช่วงเสาร์-อาทิตย์เหมือนเดิมค่ะ และกลับมาอีกทีวันจันทร์ ช่วงที่เขาไปเที่ยว เราไม่ได้คุยกันเลยซักวัน
หลังจากกลับมาได้ระยะหนึ่ง เขาเริ่มมีอาการขี้หงุดหงิดบ่อย และจะโวยวายใส่เรามากขึ้น ไม่อ่อนโยนกับเรา และไม่แสดงความรักกับเราเหมือนแรกๆ
ทุกวันเราจะบอกรักเขาก่อนที่จะแยกกันตลอด พอเราถามไปว่ารักเราไหม เขาก็ตอบทุกครั้งว่า บอกก็กลัวดิ่ แค่นี้เลยค่ะ จากกลายเป็นเจอทุกวัน
เขาก็เริ่มมาหาบ้าง ไม่มาหาบ้าง เวลาแยกกันเราก็เริ่มคุยกันน้อยลง มีครั้งนึงเขาไม่มาหาเราเลยเกือบอาทิตย์ (ตลอดหนึ่งอาทิตย์นั้น เขาก็จะคอยบอกตลอด
ว่าอยู่ไหนหรือทำอะไร แต่บอกเป็นระยะๆไป) เราก็มีถามบ้างว่าไม่แวะมาหาบ้างหรอ คำตอบที่ได้ก็คือวิ่งงาน เหนื่อย จำเป็นต้องเจอกันทุกวันไหม?
ทุกครั้งที่เจอคำตอบนี้เราร้องไห้ทุกครั้งค่ะ (แต่เดิมเราเป็นโรคซมเศร้าด้วย) ทำให้เราคิดหนักและคิดมากกว่าเดิมไปด้วย
คำถามที่มีคือเราควรทำอย่างไรต่อคะ หรือเป็นเพราะที่คิดมากไปเอง หรือเป็นเพราะเราไม่รู้จักความรักแบบผู้ใหญ่มากพอ
(เราอายุน้อยกว่าเขา 8 ปีค่ะ แต่เราพึ่ง 20 ต้นๆ) เขาเป็นแฟนคนแรกด้วยที่อายุมากกว่าเรา เราเคยคบแต่คนอายุเท่ากันค่ะ