*ขอบ่นนิดนึง*
วันนี้เป็นวันเกิดที่รู้สึกเฟลมากไม่ใช่เพราะพ่อแม่ไม่ได้จัดงานวันเกิดให้ ไม่ใช่เพราะเพื่อนลืมวันเกิด แต่เป็นเพราะเพื่อน(นั้นแหละ) หลังจากที่พวกมันรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเรา มันก็ลงสตอรี่แฮปปี้วันเกิด ซึ่งมันจะปกติแต่ภาพที่มันลงบางภาพก็เป็นภาพสมัยเด็ก ภาพหลุด เราไม่โอเคตรงนี้ แต่ก็พูดไรไม่ได้ เดี๋ยวก็ผิดกันอีก คือเราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง แล้วภาพที่เพื่อนลงคือมันไม่ได้อะ เฟลมาก ความมั่นใจตอนแรกก็มีนิดหน่อย ตอนนี้เหลือ 0 ละ สตอรี่ก็อีก 24 ชม. กว่าจะหาย เราจะทนได้หรอ ไม่ได้ก็ต้องได้ อายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว ก่อนที่พวกมันจะลงเราก็บอกแล้วนะ ว่าอย่าเอาภาพนู้นภาพนี้ ภาพหลุดก็ห้ามแล้วภาพสมัยเด็กก็ห้ามแล้ว มันก็จะลงให้ได้ ตอนนั้นก็แอบหัวร้อนนิดหน่อย พอมันลงเราก็นั่งดูสตอรี่พวกมันหลายรอบเว่อร์ ทำใจไม่ได้ หน้าเราคือทุเรศมาก คือต้องกลั้นน้ำตาไว้ พวกมันก็นั่งอยู่ข้าง ๆ ภายนอกเราก็แสดงออกว่าขำ ๆ ไม่คิดไรมาก แต่ในใจคือ...ทั้งโกรธทั้งเสียใจ แล้วประเด็นคือจะกลับมาร้องไห้ที่บ้านก็ไม่ได้เดี๋ยวพ่อแม่จะเข้าใจผิดว่าเราร้องไห้เพราะไม่จัดงานวันเกิดให้
*จบข่าว*
แค่นี้แหละทุกคนอยากมาบ่นเฉย ๆ เป็นครั้งแรกเลยที่พิมพ์ระบายความในใจ เพราะปกติจะเงียบ ๆ เก็บไว้คนเดียว แล้วก็หายเอง เห้ออออ พอพิมพ์จบแล้วรู้สึกสบาย แต่จะสบายกว่านี้ถ้าพูดออกไปตรงๆ
ถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงกันคะ?
ถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงกันคะ?
วันนี้เป็นวันเกิดที่รู้สึกเฟลมากไม่ใช่เพราะพ่อแม่ไม่ได้จัดงานวันเกิดให้ ไม่ใช่เพราะเพื่อนลืมวันเกิด แต่เป็นเพราะเพื่อน(นั้นแหละ) หลังจากที่พวกมันรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเรา มันก็ลงสตอรี่แฮปปี้วันเกิด ซึ่งมันจะปกติแต่ภาพที่มันลงบางภาพก็เป็นภาพสมัยเด็ก ภาพหลุด เราไม่โอเคตรงนี้ แต่ก็พูดไรไม่ได้ เดี๋ยวก็ผิดกันอีก คือเราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง แล้วภาพที่เพื่อนลงคือมันไม่ได้อะ เฟลมาก ความมั่นใจตอนแรกก็มีนิดหน่อย ตอนนี้เหลือ 0 ละ สตอรี่ก็อีก 24 ชม. กว่าจะหาย เราจะทนได้หรอ ไม่ได้ก็ต้องได้ อายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว ก่อนที่พวกมันจะลงเราก็บอกแล้วนะ ว่าอย่าเอาภาพนู้นภาพนี้ ภาพหลุดก็ห้ามแล้วภาพสมัยเด็กก็ห้ามแล้ว มันก็จะลงให้ได้ ตอนนั้นก็แอบหัวร้อนนิดหน่อย พอมันลงเราก็นั่งดูสตอรี่พวกมันหลายรอบเว่อร์ ทำใจไม่ได้ หน้าเราคือทุเรศมาก คือต้องกลั้นน้ำตาไว้ พวกมันก็นั่งอยู่ข้าง ๆ ภายนอกเราก็แสดงออกว่าขำ ๆ ไม่คิดไรมาก แต่ในใจคือ...ทั้งโกรธทั้งเสียใจ แล้วประเด็นคือจะกลับมาร้องไห้ที่บ้านก็ไม่ได้เดี๋ยวพ่อแม่จะเข้าใจผิดว่าเราร้องไห้เพราะไม่จัดงานวันเกิดให้
*จบข่าว*
แค่นี้แหละทุกคนอยากมาบ่นเฉย ๆ เป็นครั้งแรกเลยที่พิมพ์ระบายความในใจ เพราะปกติจะเงียบ ๆ เก็บไว้คนเดียว แล้วก็หายเอง เห้ออออ พอพิมพ์จบแล้วรู้สึกสบาย แต่จะสบายกว่านี้ถ้าพูดออกไปตรงๆ
ถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไงกันคะ?