แม่ไม่เข้าใจผมควรทำไง?

คือเรื่องมีอยู่ว่าเริ่มแรกเลยนะครับผมเป็นเด็กกรุงเทพก็มีเกเรบ้างธรรมชาติของเด็กจนกระทั่งผมโดนไล่ออกได้ย้ายไปขอนแก่นอยู่กับน้าอ่าทั้งหนีปัญหาเรื่องแม่ด้วยเพราะผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงไม่อยากให้ใครมายุ่งหรือยุ่งกับใครแต่ใช่ว่าจะถามหรืออะไรไม่ได้เลยแต่คือว่าผมเป็นคนชอบพูดครั้งเดียวหรือถามครั้งเดียวถามซ้ำได้แต่อย่าบ่อยจนกระทั่งมาอยู่ขอนแก่นปีแรกอย่างว่าผมโลกส่วนตัวสูงเลยเก็บตัวไม่อยากไปไหนเขาจึงถามผมว่าผมเล่นยาหรอผมก็ตอบว่าไม่ได้เล่นละถามผมทุกวันไปเกือบปีอ่าผมเลยสงสัยมากหรอกูเล่นให้ก็ได้จนกระทั่งผมติดยาซึ่งยอมรบว่าเคยขโมยเงินเผื่อไปซื้อยาแต่ผมก็หามาคืนด้วยวิธีถูกกฏหมายซึ่งผมเป็นเด็กทุนเกษตรมีรายได้จนกระทั่งผมไปอยู่หอนานๆทีกลับบ้านครั้งครอบครัวผมมีพี่น้อง3คนซึ่งผมออกไปแล้ว1ไปอยู่หอพักรรซึ่งเงินหายละโทษผมว่าผมขโมยทั้งที่ผมไม่ได้กลับบ้านเลยด้วยซ้ำคนที่ผมสงสัยไม่มีชายผมก็แฟนพี่ผมเพราะช่วงเงินหายเขาถ่ายสตอรี่เงินเป็นมัดๆแต่ซึ่งติดเงินผมสองพันยังไม่คืนเลยผมเลยตัดปัญหาย้ายไปชัยภูมิด็อปไว้ปีนึงอ่าซึ่งผมว่ามันอยู่ตัวแล้วแม่ผมบอกว่าให้ผมไปอยู่กรุงเทพซักสองอาทิตอ่าซึ่งผมก็เชื่อพอมากรุงเทพเขาให้ผมทำงานอ่าซึ่งผมก็ไม่ขัดจนกระทั่งผมป่วยไม่สบายหนักมากผมหยุดงาน4วันซึ่งผมไปไม่ไหวจริงๆคำที่ผมได้ยินจากปากแกคือนอนลงไปนอนให้ตายๆสะไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลยละพูดเหมือนตัวเองดูดีบอกว่ามาอยู่กับกูสบายสุดแล้วแต่ความรู้สึกผมว่าถึงผมอยู่ขอนแก่นละมีปัญหาผมก็ว่าอยู่ตรงนั้นยังมีความสุขกว่าจรงนี้อีกเขาจะพูดเหมือนเข้าข้างตัวเองผมควรทำไงดีครับ