เมื่อหลายปีก่อน แม่ทำธุรกิจขาดทุน  แอบเอาที่ดินไปจำนอง 3-4 หมื่น ซึ่งเป็นคนละแปลงกับบ้านที่อยู่ เกือบโดนยึด เราก็ไปถ่ายจำนองมาให้ โฉนดมาเก็บไว้เอง กลัวแม่เอาไปจำนองอีก (ที่ดินเป็นชื่อแม่)

ถัดมาอีก 2 ปี แม่แอบเอาบ้านและที่ดิน ซึ่งเป็นที่อยู่ปัจจุบันไปจำนองอีก คราวนี้เกือบล้าน เรามารู้ตัวอีกที ตอนบ้านกำลังจะโดนยึด เราโกรธแม่มาก แต่ต้องจำใจทำงาน เก็บเงิน อดๆอยากๆอยู่ 2 ปีเต็ม ไม่ได้ไปเที่ยว ไม่ได้ซื้อของฟุ่มเฟือยใดๆ เพราะอยากปลดหนี้ไวๆ กลัวแม่ไม่มีที่อยู่ พอถ่ายจำนองมาได้ เราก็ไม่ได้เรียกร้องให้แม่โอนที่ดินให้เรา ขอแค่อย่าทำอีกก็พอ

แล้วก็มีเคสใหม่อีก ลูกของพี่ ซึ่งเป็นหลานหัวโปรดของแม่  เป็นหนี้บัตรเครดิต และรถกำลังจะโดนไฟแนนซ์ยึด แม่โทรมาร้องห่มร้องไห้ จะเป็นจะตาย ขอร้องให้เราช่วยหลานหน่อย เราก็ช่วยไปรวมๆเกือบแสน ไม่มีใครใช้คืนเราสักบาท

ล่าสุดสดๆร้อนๆ ได้รับเอกสารจากธนาคาร ว่าบ้านที่อยู่ปัจจุบันกำลังจะโดนยึด เนื่องจากแม่เอาที่ดินไปจำนอง เพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ให้หลานคนเดิม ธนาคารขอให้ชำระหนี้ แต่แม่เราไม่มีเงิน เจ้าหน้าที่แนะนำให้ปรับโครงสร้างหนี้ โดยเปลี่ยนคู่สัญญาเงินกู้ใหม่ แต่ต้องให้ลูกซึ่งอายุต่ำกว่า 60 ปีมาแทน จึงจะสามารถแก้ไขเป็นเงินกู้แบบผ่อนชำระระยะยาวได้ รวมต้นและดอกเบี้ยเกิน 500,000 

เราบอกแม่ไปค่ะ ว่าเราจะไม่ใช้หนี้ให้แล้ว เราไม่มีเงิน เราเคยช่วยมาเยอะแล้ว  ที่ผ่านมาไปสร้างหนี้กันไว้ ทำไมเราต้องคอยตามเช็ดตามล้างให้ตลอด เราต้องสร้างอนาคต เราเหนื่อยมาเยอะแล้ว และเราเบื่อการเอาแต่ใจและเห็นแก่ตัวของแม่มาก

เราบอกแม่ไปว่า ปล่อยให้บ้านโดนยึดไปนั่นแหละ ไม่มีบ้านอยู่ แล้วจะไปเช่าบ้านหลังเล็กๆให้อยู่ ค่าใช้จ่ายรายเดือนจ่ายให้เหมือนเดิม 

แล้วเราก็ไม่รับสายแม่อีกเลย บอกไปว่าถ้าไม่มีใครเจ็บป่วยล้มตาย ก็ไม่ต้องโทรหาเรา เราพูดแบบนี้ ดูแย่เกินไปมั้ยคะ