เราอายุ18-19 เหนื่อยกับที่บ้านไหนจะมหาลัยอีก
ต้องคอยตัดสินใจเพราะไม่งั้นที่บ้านจะทะเลาะกันเอง พอเราตัดสินใจเข้าข้างพ่อก็มีปัญหากับแม่ พอเลือกแบบแม่ก็ทะเลาะกับพ่อ เหนื่อยแบบเหนื่อย
พอไม่โอเคก็มาพูดจนทำเรารู้สึกผิด ทำไมไม่คุยกันเองแต่แรก จะมาลากเราให้ไปยุ่งทำไม เรารู้สึกไร้ค่าทำอะไรก็ผิดไปหมด เฟลจนอยากหายไปจากโลก
เหนื่อยที่เป็นคนกลางในครอบครัว
ต้องคอยตัดสินใจเพราะไม่งั้นที่บ้านจะทะเลาะกันเอง พอเราตัดสินใจเข้าข้างพ่อก็มีปัญหากับแม่ พอเลือกแบบแม่ก็ทะเลาะกับพ่อ เหนื่อยแบบเหนื่อย
พอไม่โอเคก็มาพูดจนทำเรารู้สึกผิด ทำไมไม่คุยกันเองแต่แรก จะมาลากเราให้ไปยุ่งทำไม เรารู้สึกไร้ค่าทำอะไรก็ผิดไปหมด เฟลจนอยากหายไปจากโลก