สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าทุกคนเคยโดยเหมือนกันกับเราหรือเปล่า ถ้าคนที่ไม่ก็คงเป็นคนที่โชคดีมากๆ เราเป็นคนหนึ่งค่ะที่โดนแม่จับอวัยเพศอยู่บ่อย รวมถึงยายด้วย พ่อกับแม่เราเลิกกันค่ะ เราอาศัยอยู่กับตายายแล้วก็แม่ค่ะ ตอนเด็กแม่สอนเราเสมอว่าอย่าให้ใครมาจับของเรา แต่สิ่งที่เขาทำกลับสวนทางกับสิ่งที่เขาสอน  เราไม่ชอบมากๆเวลาที่พวกเขามาจับ เราบอกเขาไปหลายต่อหลายรอบแล้วว่าเราไม่ชอบ แต่เขาก็ยังคงทำอยู่  ถ้าตารู้เขาจะมาบ่นยายกับแม่ให้ แต่พอตาเสียก็ไม่มีใครคอยว่าอีกเลย เราก็โดนมาเรื่อยๆ เราจะโมโหมากถ้าเขามาจับ แล้วเขาก็จะตอบกลับเรามาว่า “จับแล้วมันติดมือมาไหม” เราคิดในใจว่า มันไม่ติดมือมาหรอก แต่ความรู้สึกเราล่ะ เราสงสัยมาตลอดว่าคนอื่นก็โดนแบบเราด้วยไหม พอโตขึ้นเขาจะหยุดหรือเปล่า ซึ่งเราคิดถูกพอเราอยู่ ม.2 เขาก็เริ่มหยุด แต่สิ่งที่มันไม่เคยหายไปคือความรู้สึกโกรธ ถ้าอยู่ๆเราคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาก็จะโมโหเอามากๆ นั่งร้องไห้เลย เวลาเขาเข้ามาใกล้ๆเราก็จะเริ่มระเเวงเราจะมองมือเขาบ่อยๆ กลัวว่าเขาจะมาจับอีก ยิ่งถ้าอยู่ใกล้ๆเขาเราจะอึดอัด บางทีก็รู้สึกรังเกียจตัวเองค่ะ ความรู้สึกเหล่านี้ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ไม่หายไป มันเป็นเหมือนปมในใจเรามาตลอด เราสาบานเลยว่าถ้าเกิดวันนึงเราแต่งงานมีลูก เราจะไม่ทำแบบนี้กับลูกเราเด็ดขาด เพราะเรารู้ดีว่ามันรู้สึกแย่แค่ไหน เราไม่รู้ว่าทุกคนจะมองเรื่องนี้ยังไง หรือเราจะจัดการอารมณ์ตัวเองได้ยังไง ทุกคนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ มาแชร์กันหน่อยว่าทุกคนจัดการกันยังไง สำหรับเราคงอยากจะถามแม่กับยายว่าทำไมถึงจับ เพราะอะไรถึงอยากจะจับ จับทำไมทำไปแล้วได้อะไร พิมพ์ไปก็น้ำตาคลอเลยค่ะ เลือกได้เราก็ไม่อยากโดนแบบนี้