แม่ถามว่า ทำไมต้องมีแฟน?

สวัสดีคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ
เราอายุ15 เราเรียนไม่เคยตกแล้วสนใจเรื่องเรียนมาตลอดค่ะเราไม่เคยนั่งรถโดยสารกลับบ้านเอง ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยค่ะ จนพอเริ่มโตก็เริ่มมีแฟนมีความรักเราก็เริ่มอยากมีโมเม้นท์ เที่ยวกับแฟนอะไรงี้บ้าง เราเลยคุยกับแม่ว่าหนูมีแฟนได้มั้ย เขาก็บอกได้แต่คุยกับในแชทไม่ต้องเจอกันไม่ต้องถึงเนื้อถึงตัว แรกๆเราก็ฟังเขานะเข้าใจว่าหัวอกคนเป็นแม่เป็นห่วงเรื่องเป็นธรรมดา พอเวลาผ่านไปเราเริ่มอึดอัด เราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างกับแฟนบ้าง เราเลยหนีแม่ค่ะ เราบอกแม่ว่าไปบ้านเพื่อน (บ้านเพื่อนอยู่แถวบ้าน) แม่เลยอนุญาติให้ไปได้ แต่จริงๆแล้วเราไปเที่ยวกับเพื่อน,แฟน เราทำอย่างงี้อยู่บ่อยครั้งจนแม่จับได้ เขาก็ด่าๆสอนๆ แต่พอมีคำนึง เขาถามว่า "ทำไมต้องมีแฟน" ตอนนั้นเรามีคำตอบอยู่ในใจค่ะ "อยากมีคนเล่าเรื่องแต่ละวันให้ฟัง มีคนอยู่ข้างๆ แล้วคุยกันได้ทุกเรื่อง พออยู่กับเขาแล้วสบายใจก็ไม่อยากให้เขาไปไหนเลย" แต่เราเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะเรารู้ส่าถ้าตอบไปเขาก็บอกว่า ก็มีแม่อยู่แล้วไงที่อยู่ข้างๆ ค่ะอันนั้นมันก็จริง แต่มันคนละความรู้สึกกัน🥲เราอิจฉาเพื่อนเรามาก เวลาเพื่อนได้เล่าเรื่องแฟนให้แม่ฟัวอย่างสนุก
แต่พอมาเป็นเราไม่มีเลย เราอยากให้แม่เปิดใจเรื่องนี้ให้เราบ้าง ควรทำยังไงดีคะ
(ถ้าเล่าย้อนแย่งขอโทษด้วยนะคะ)