อยากได้พลังบวกกับการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเด็กออทิสติก ชีวิตที่เหลือคือทำยังไง

เคยเป็นคนเห่อลูก ทุ่มเทกับลูกมากกก ตั้งแต่ baby ถึง 2-3 ขวบ วาดฝันให้ลูกเรียนโรงเรียนสองภาษาดีๆ เราตั้งมั่นว่าแม้เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราทำให้ลูกโตได้อย่างมีความสุขแน่นอน
แต่พอเริ่มรู้ว่าลูกเป็นออ เหมือนชีวิตลำบากไปหมด เสียเงินค่าบำบัดมากมาย 
ตอนนี้ลูกอยู่ในวัยเริ่มเข้าประถม แค่เห็นหน้าลูกก็เหนื่อยใจ ต้องจำใจส่งลูกเรียนโรงเรียนรัฐที่ยอมรับเด็กพิเศษได้ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เราไม่คอยกล้าบอกใครว่าอยู่โรงเรียนนี้ ต้องบอกอ้อมๆว่าอยู่โรงเรียนที่มีหลักสูตรเด็กพิเศษ เราไม่ชอบทั้งความสะอาด ทั้งสภาพแวดล้อม (ต้องโทษตัวเองด้วย ที่ไม่สามารถหาเงินคนเดียวที่ส่งระดับอินเตอร์หลักสูตรเด็กพิเศษ)
พาไปข้างนอกก็ยาก กลัวนู่นนี่ ให้อุ้มตลอด เราเป็นผู้หญิงผอมเล็ก อุ้ม 10 วิ แทบหายไม่ออกอยู่แล้ว
ยังดี ตอนนี้มีคนใกล้ชิดผู้สูงอายุ 1 คนคอยดูแลตอนเราทำงาน ซึ่งทำงาน full time office และเพิ่งย้ายสายงาน ซึ่งเป็นงานที่เรารักมากๆ และต้องทำงานหนัก เป็นโอกาสทองของเราที่ได้งานนี้
บางครั้งก็คิดไม่ดี รู้สึกเหมือนลูกเป็นภาระมากๆ ที่เป็นขวากหนามของความฝัน ความสำเร็จในชีวิต ทั้งๆที่ก็อยากสำเร็จในการงาน เพื่อมีกำลังความสามารถทั้งจ้างคนมาเลี้ยงลูกตอนที่ซักวันบนโลกนี้เหลือเราแค่ 2 คนไง รวมถึงอาจต้องเลี้ยงไปจนแก่ด้วย 

รู้สึก เหงา เหนื่อยและท้อแท้ ทุกวันนี้ ทำงานหนักมากรวมทั้งเสาร์อาทิตย์ เนื่องจากย้ายมาสายงานเกี่ยวกับ IT เหมือนเริ่มต้นใหม่ แม้ enjoy กับงานมาก แต่เซ็งที่ลูกก็ยังต้องดูแลเยอะ เลยมาหาพลังบวกจากแถวนี้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ