ปัญหาที่เราหาทางแก้เองไม่ได้ ช่วยหน่อยได้มั้ยคะ คำแนะนำก็ยังดี

คือจริงๆแล้วครอบครัวเรามันเละไปนานพอควรเลยค่ะ พ่อเราก็พิการแม่ก็มีแฟนใหม่ซึ่งอายุน้อยกว่าตัวเอง10กว่าปีเลยแต่เราไม่ได้ติดอะไรค่ะแค่แฟนแม่แต่ก่อนเคยลวนลามเราและตอนนี้ชอบใช้สายตามองส่วนๆของร่างกายเราจนเราขยะแขยงแล้วก็ชอบตามติดเราจนน่ากลัวเลยค่ะ อย่างช่วง4-5ทุ่ก็ชอบโทรมาเกือบ10สายเพื่อถามแค่ตอนนี้อยู่ที่ไหนทั้งๆที่ก็รู้ว่าเราอยู่บ้านแถมเขาไม่ให้เราออกไปไหนเลยจนตอนนี้เราแทบจะกลายเป็นฮิคิโคโมริแล้ว เราไม่ได้ออกไปไหนเลยถ้าไม่จำเป็นแถมอยู่แต่ในบ้านมา2ปีโดยที่ไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากร้านค้า เรียนก็ไม่ได้ไป(ตอนนี้เราควรขึ้นมา.6แล้ว)ตั้งแต่จบม.3แล้วได้ขึ้นม.4ครึ่งเทอมก็ไม่ได้ไปอีกเลย เราเคยได้ไปกศน.ไม่กี่เดือนก็ต้องออกเพราะแฟนแม่นี่แหละค่ะเขาตามติดจนเรากลัวสังคมแล้วก็หลายๆอย่าง จริงๆเราก็เคยเข้าโรงบาลเพราะพยายาม--าตัว---ยด้วยและตอนนี้ก็อยากทำอยู่ทุกวันถ้าไม่ติดว่าต้องดูแลพ่อ เราก็คงได้พักแล้ว...แต่ตอนนี้เราก็ไม่สนอะไรแล้วแต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนดี เราอยาก--ยนะคะแต่เราก็กลัวเจ็บ มันย้อนแย้งมากเลย เราสับสน เรากลัว เราเหนื่อย เราท้อ สิ่งที่เคยชอบและรักก็ไม่มีเหลืออยู่แล้ว เราควรทำยังไงดีคะ เราหยุดยาจิตเวชเองมันเกี่ยวกับที่เป็นแบบนี้มั้ย เราไปหาหมอไม่ได้ด้วยเพราะมีแต่คนบอกว่าเพ้อเจ้อบางก็ว่าเราหายแล้วจะไปทำไมอีกทั้งๆทีก็หยุดยาเองและไปตามหมอนัดแค่ตอนออกโรงบาลเอง เราไม่มีเพื่อนแล้วด้วยเพราะตัดขาดแทบทุกอย่างเบอร์ในเครื่องมีแต่เบอร์พี่ชาย(ไม่คิดจะโทรด้วย)และก็เบอร์แม่แค่สองเบอร์ เราหมดหนทางมากเลยค่ะหรือเราควรคิลตัวเองดีค่ะเผื่อได้เข้ารับการรักษาอีก.. มีใครมีทางออกมั้ยคะตอนนี้เราอึดอัดกับแม่และก็สามีใหม่แกมากเลยเขาชอบตามติดจนเราทนไม่ไหวแล้วอ่ะ