อยากปรึกษาทุกคนดูค่ะว่าเราทำถูกแล้วรึเปล่า*ค่อนข้างยาวนะคะ*

คือตอนนี้ตัวของเราอยู่ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัย ต้องบอกก่อนว่าตัวเราคือเด็กกิจกรรมด้านความบันเทิงกับวิชาการ เป็นเด็กที่ไม่เก่งเรื่องกีฬาเลยนะคะ เวลสมีงานร้องเพลง เต้น แข่งด้านภาษาหรือด้านอะไรเทือกๆนี้เราจะคว้ามาหมดเลยค่ะ แม้กระทั่งพิธีพูดปิดจบภาคเรียนที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้ เราก็คว้าพิธีพูดจบภาษาเกาหลีมาค่ะ(เราเรียนศิลป์เกาหลีมานะคะ) มันเลยทำให้เราค่อนข้างมีความมั่นใจในตัวเองสูงค่ะ(เรียกภาษาชาวบ้านคือเอนเอียงไปทางมั่นหน้า) แต่เรายังมั่นใจอยู่ในระดับที่พอควรเพราะรู้ขอบเขตดีค่ะ แต่กลายเป็นว่า เหมือนเราจะถูกเพื่อนๆเกือบทุกคนในห้องเกลียดขี้หน้า ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมใคร(แต่เราช่วยดันเพื่อนเวลาต้องการความช่วยเหลือตลอดนะคะ) อีกทั้งเหตุผลหลักๆมาจากการที่ตัวเราโดนผู้จัดการโรงเรียนให้ความใส่ใจเป็นพิเศษด้วยความที่เค้ารู้ว่าเราสามารถทำงานนั้นๆที่เค้ามอบหมายมาให้ได้ค่ะ กลายเป็นว่าทุกคนคิดว่าตัวเราเรียกร้องความสนใจและมั่นหน้ามั่นใจมากจนเกินไป แต่เราไม่เคยยกเรื่องนี้มาว่าใครค่ะ ใครขอความช่วยเหลือเราก็ช่วย จนกระทั่งเราโดนเพื่อนสนิทนินทาลับหลังถึง2รอบ รอบแรกชาวบ้าน1กับ2นินทาเราค่ะ เราเลยเลิกคบ แต่ด้วยความที่เค้าคือคนที่ค่อนข้างเป็นที่รักของเพื่อนๆกลุ่มใหญ่เราเลยโดนแบน ซึ่งเราก็ไม่ได้แคร์อะไร ครั้งที่2คือชาวบ้าน3กับ4ที่จิตไม่ปกติและนินทาเราอิจฉาพร้อมกับบอกเราเองเลยว่า *ก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบมีพรสวรรค์เหมือนนิ* เราเลยเสียใจและเลิกคบค่ะ ทั้งๆที่ตัวเราพยายามช่วยเค้ามาโดนตลอด และครั้งต่อมาเค้า(ชาวบ้าน3และ4) ทำร้ายจิตใจเราโดยการบอกกับเพื่อนๆในห้องว่าเรารังแกเค้า เราที่ขี้เกียจจะอธิบายเพราะจะจบแล้วเลยไม่สนอะไรนักค่ะ แย่ที่สุดคือครูประจำชั้นคิดว่าเราผิด เพราะรังแกคนที่จิตค่อนข้างมีปัญหา เราเลยตัดปัญหาโดยการปล่อยเบลอค่ะ (มีเยอะกว่านี้อีกมากๆที่ทำเราผิดหวัง) และในวันคริสมาสนี้ซึ่งเราเป็นคนชอบแต่งตัว(แฟชั่นนิสต้า)แต่อยู่ในการแต่งกายที่เหมาะสม แต่กลับมองว่าทำตัวโอเวอร์บลาๆ เราจึงไม่คิดอะไรมากเพราะไม่ได้โดนตบอะไร แต่เราทำถูกแล้วใช่มั้ยคะที่ปล่อยเป็นเสียงนกเสียงกา ในใจก็แอบคิดค่ะว่าไปเผาบ้านอะไรพวกนั้นรึไงถึงได้จ้องจงเกลียดจงชังมากขนาดนี้ทั้งๆที่เราไม่เคยร้ายก่อนคนพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ หาเหตุผลมาต่างๆนาๆเราก็ไม่เคยจะไปทำอะไรพวกเค้าก่อนเลยจริงๆค่ะ หรือต้องปลงเพราะนี่คือสังคมที่ต้องเจอในอนาคตคะ