คิดลบเกินไปไหม?

เวลาที่มีความสัมพันธ์ในโรงเรียนจะชอบคิดว่าเดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอ ถ้าเอาสถานะมาผูกมัดกันตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็คงจะอึดอัดเวลาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งใช้ชีวิตเพราะยังอายุเท่านี้อยู่ ถ้ามีแฟนเป็นรุ่นพี่ เดี๋ยวพี่เค้าก็จบ สาวใส่ชุดนิสิตสวยๆน่ารักๆที่เค้าต้องเจอก็ยังมีอีกเยอะที่ไม่ใช่สาวม.ปลายแบบเรา  ถ้าเป็นรุ่นน้องก็คิดว่าเดี๋ยวเราจบเค้าก็จะเจอคนใหม่ๆเพื่อนๆใหม่ๆที่เข้ามาอีก ถ้ารุ่นเดียวกันแต่เป้าหมายคนละอย่าง ความคิดคนละแบบเช่นเค้าเรียนอีกที่ เราเรียนอีกที่ บางทีอยู่ไกลมันก็จะมาฉุดรั้งความคิดว่าไปเรียนที่ที่เราอยากไปดีมั้ยหรือจะเลิกคิดแล้วอยู่ที่นี่กับเค้าดี  

แบบนี้คิดมากเกินไปมั้ยคะ

ผู้ใหญ่หรือวัยไหนก็ตามที่กำลังอ่านอยู่บางคนอาจจะคิดว่า อ่าว แสดงว่าจขกท.ก็ยังอยู่แค่ม.ปลายแล้วจะมาคิดแบบนี้ทำไมยังไงคนเราก็ต้องเจอคนอีกเยอะแยะอยู่แล้ว แต่ว่าตลอดชีวิตม.ปลายที่จะเรียนจบเร็วๆนี้แล้ว ไม่คิดที่จะเป็นคนที่เรียนรู้อะไรใหม่ๆง่ายขนาดนั้นเลยค่ะ ไม่คิดว่าอยากจะเจอคนใหม่ๆ หรือการที่คิดบวกแล้วมูฟออนไวๆ ไปเจอคนอื่นดีกว่า ยังไงก็ต้องเจออีกหลายคน ไม่เคยคิดแบบนี้เลยค่ะ

เวลาที่ต้องทิ้งใครไปเพราะเรามีที่ที่เราอยากไปแล้วกลัวว่าเค้าจะมาฉุดรั้ง แค่นี้ก็กลัวที่จะไปต่อให้นานกว่านี้แล้วเลยต้องจบคสพ.ลง มันเครียดมากค่ะ

ควรทำยังไงดีคะ?