คือ เราพึ่งขึ้นม.4มา(รร.เก่า)เพื่อนๆกลุ่มเราส่วนมากไปลงแผน2หมด มีเราและเพื่อนกลุ่มเดียวกันบางส่วนลงแผน1ด้วย แต่พอประกาศออกมา อยู่คนละห้อง
ตอนนั้นเราคิดว่าอยู่ๆไปเดี๋ยวก็คงมีกลุ่มเพื่อนเอง แต่ไม่ใช่เลยเราไม่มีกลุ่มเลยมีแต่ไปอาศัยๆเขาไปวันๆเราก็รู้ว่าเราเป็นส่วนเกิน บางวันก็เรียนคนเดียว
เราพยายามทำทุกอย่างแล้วนะทั้งชวนคุย ทั้งพยายามตีสนิท แต่ส่วนมากเขามาจากห้องเก่ากัน เลยอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว
ทุกวันนี้ตอนเช้าเราก็จะไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนม.ต้น(ปกติตอนม.ต้นเรามากินด้วยกันม.ปลายก็ยังมากินด้วยกันอยู่) ทั้งตอนเที่ยง บางเที่ยงก็กินคนเดียวก็อย่างว่าแหละอยู่คนละแผนคนละห้องเวลาเลิกต้องต่างกันอยู่แล้ว ตอนเย็นพอเลิกเรียนเราก็จะรีบมาหาเพื่อนกลุ่มเก่าตอนม.ต้นเรา พวกเรานัดกันมาเล่นทุกเย็น
ตอนนี้แรกๆก็มากันอยู่หรอกแต่เรากลัวว่านานๆไปเขาจะไปกับเพื่อนใหม่กันหมดแล้วเราจะอยู่ยังไง
ทุกวันนี้ไม่มีสมาธิเรียนเลยคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะหมดเวลาจะได้ไปหาเพื่อนไปกินข้าวกับเพื่อน บางคนอาจจะคิดว่าเรายึดติดกับเพื่อนเก่าเกินไปรึเปล่าแต่ไม่ใช่เลยเราพยายามแล้วนะ
เราเลยคิดว่าถ้าเราจะใช้ชีวิตแบบนี้จนจบม.6เลยจะไหวไหม?
ทุกวันนี้เหงาและเครียดมากเลย....
ใช้ชีวิตม.ปลายแบบไม่มีกลุ่มเพื่อนจะรอดไหม?
ตอนนั้นเราคิดว่าอยู่ๆไปเดี๋ยวก็คงมีกลุ่มเพื่อนเอง แต่ไม่ใช่เลยเราไม่มีกลุ่มเลยมีแต่ไปอาศัยๆเขาไปวันๆเราก็รู้ว่าเราเป็นส่วนเกิน บางวันก็เรียนคนเดียว
เราพยายามทำทุกอย่างแล้วนะทั้งชวนคุย ทั้งพยายามตีสนิท แต่ส่วนมากเขามาจากห้องเก่ากัน เลยอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว
ทุกวันนี้ตอนเช้าเราก็จะไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนม.ต้น(ปกติตอนม.ต้นเรามากินด้วยกันม.ปลายก็ยังมากินด้วยกันอยู่) ทั้งตอนเที่ยง บางเที่ยงก็กินคนเดียวก็อย่างว่าแหละอยู่คนละแผนคนละห้องเวลาเลิกต้องต่างกันอยู่แล้ว ตอนเย็นพอเลิกเรียนเราก็จะรีบมาหาเพื่อนกลุ่มเก่าตอนม.ต้นเรา พวกเรานัดกันมาเล่นทุกเย็น
ตอนนี้แรกๆก็มากันอยู่หรอกแต่เรากลัวว่านานๆไปเขาจะไปกับเพื่อนใหม่กันหมดแล้วเราจะอยู่ยังไง
ทุกวันนี้ไม่มีสมาธิเรียนเลยคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะหมดเวลาจะได้ไปหาเพื่อนไปกินข้าวกับเพื่อน บางคนอาจจะคิดว่าเรายึดติดกับเพื่อนเก่าเกินไปรึเปล่าแต่ไม่ใช่เลยเราพยายามแล้วนะ
เราเลยคิดว่าถ้าเราจะใช้ชีวิตแบบนี้จนจบม.6เลยจะไหวไหม?
ทุกวันนี้เหงาและเครียดมากเลย....