สวัสดีคะ ตามหัวข้อข้างบนเลยอยากระบายอยากเล่าเรืองราวในอดีตที่ไม่สวยงามเหมือนนางเอกในนิยายเลยสักนิด เข้าเรื่องเลยนะคะ
ตอนนี้เราอายุ35 ย้อนกลับไป15ปีที่แล้ว อายุย่าง20เป็นเด็กบ้านนอกสื่อๆบ้านๆติดออกไปทางโง่เลยก็ว่าได้ เข้ามาทำงานในนิคมอุตสาหกรรมแห่งนึงทางภาคตะวันออกคะ เราเป็นคนเงียบๆขี้อายมากไม่ค่อยกล้าแสดงออกขี้กลัว เลยทำให้มีเพื่อนน้อย และมีโอกาสได้ไปสมัครโรงงานแห่งนึง จนได้เจอกับผชคนนึงอายุห่างจากเราสิบกว่าปี เขาเข้ามาตีสนิทจนวันนึงเราเริ่มรู้สึกกดีกับพี่เขามากเพราะตั้งแต่เกิดมาจนเป็นสาวไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีผชพูดหวานๆใส่ ไม่เคยโดนลูกอ้อน สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเราชอบเขาและไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แต่ก็ยังไม่เคยมีอะไรเกินเลย ตอนนั้นเราไม่คิดถึงเรื่องนั้นเลยเราคิดว่าคนนี้แหล่ะจะเป็นพ่อของลูกอยากแต่งงานกับเขา ความคิดของผญบ้านนอกที่ไม่เคยแม้แต่เที่ยวกลางคืนเรียกได้ว่าไม่เคยไปไหนเลยนอกจากโรงเรียน เลยทุ่มใจ100 วันนึงพี่เขาขับรถมารับไปขับรถเล่นตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือขับรถเข้าโรงแรมเล็กแถวเมืองที่เราอยู่ บอกว่าอยากมานอนคุยกันเฉยๆ เพราะเราอยุ่กับเพื่อนผญเลยไม่มีโอกาสใช้เวลากันเลย ไอ้เราก็ไม่เคยคิดระแวงอะไร จะว่าโง่ก็ถูก ไปกับเขาสุดท้ายโดนกดแบบไม่ทันตั้งตัวตอนนี้เรายังจำความรู้สึกนั้นได้เลย เพราะรักแรกเจ็บหัวใจเสียใจมากๆ หลังจากวันนั้นเขาก็ยังคงตามง้อเราพูดดีทุกอย่าง หว่านล้อมว่าจริงจังมากรักเราอยากให้เราเปิดใจยอมรับ จนสุดท้ายเราจากความเสียใจกลับกลายเป็นมีความสุขสะงั้นเพราะเชื่อเขา ผ่านไปเกือบปีเรามารู้ทีหลังว่าเขาแต่งงานมีลูกแล้วอายุ6ขวบ แต่เมียเขาไม่ได้มาอยุ่ด้วยแค่นั้นเอง เหมือนฟ้าผ่าทุกอย่างพังทลาย เราแตกสลายมาก เราเจ็บจนชาไปหมด แต่เขายังไม่ยอมเลิกยุ่งกับเราทั้งๆที่เรารู้ทุกอย่างแล้วนี่แหล่ะเจ็บกว่า เขาพยายามหว่านล้อมอีกว่ารักต่งๆนาๆ แต่เราเกินจะรับแล้ว เลยไปลาออกแล้ะย้ายที่อยุ่ย้ายงาน และตัดการติดต่อ ตอนแรกเจ็บมากเหมือนจะตาย แต่ก็ผ่านมาได้ ไม่รุ้ว่าเราทนได้ไงกับความสัมพันธ์แบบนั้นตั้งสองปี ย้อนคิดดูเราก็ขอบคุณตัวเองที่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย ขอบคุณอดีตร้ายๆให้เราใช้ชีวิตแบบมีสติมากขึ้นมองคนเป็นมากขึ้น ,,,,(รักครั้งแรก ผชคนแรก แต่เจ็บปวดแบบตั้งตัวไม่ทัน)
พออายุมากขึ้นมันก็ทำให้คิดถึงเรื่องราวในอดีต
แล้วเพื่อนๆมีเรื่องราวอะไรบ้าง ที่ทั้งเจ็บปวดและมีความสุข
แชร์ประสบการอดีตครั้งแรกที่เจ็บปวด
ตอนนี้เราอายุ35 ย้อนกลับไป15ปีที่แล้ว อายุย่าง20เป็นเด็กบ้านนอกสื่อๆบ้านๆติดออกไปทางโง่เลยก็ว่าได้ เข้ามาทำงานในนิคมอุตสาหกรรมแห่งนึงทางภาคตะวันออกคะ เราเป็นคนเงียบๆขี้อายมากไม่ค่อยกล้าแสดงออกขี้กลัว เลยทำให้มีเพื่อนน้อย และมีโอกาสได้ไปสมัครโรงงานแห่งนึง จนได้เจอกับผชคนนึงอายุห่างจากเราสิบกว่าปี เขาเข้ามาตีสนิทจนวันนึงเราเริ่มรู้สึกกดีกับพี่เขามากเพราะตั้งแต่เกิดมาจนเป็นสาวไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีผชพูดหวานๆใส่ ไม่เคยโดนลูกอ้อน สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเราชอบเขาและไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย แต่ก็ยังไม่เคยมีอะไรเกินเลย ตอนนั้นเราไม่คิดถึงเรื่องนั้นเลยเราคิดว่าคนนี้แหล่ะจะเป็นพ่อของลูกอยากแต่งงานกับเขา ความคิดของผญบ้านนอกที่ไม่เคยแม้แต่เที่ยวกลางคืนเรียกได้ว่าไม่เคยไปไหนเลยนอกจากโรงเรียน เลยทุ่มใจ100 วันนึงพี่เขาขับรถมารับไปขับรถเล่นตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือขับรถเข้าโรงแรมเล็กแถวเมืองที่เราอยู่ บอกว่าอยากมานอนคุยกันเฉยๆ เพราะเราอยุ่กับเพื่อนผญเลยไม่มีโอกาสใช้เวลากันเลย ไอ้เราก็ไม่เคยคิดระแวงอะไร จะว่าโง่ก็ถูก ไปกับเขาสุดท้ายโดนกดแบบไม่ทันตั้งตัวตอนนี้เรายังจำความรู้สึกนั้นได้เลย เพราะรักแรกเจ็บหัวใจเสียใจมากๆ หลังจากวันนั้นเขาก็ยังคงตามง้อเราพูดดีทุกอย่าง หว่านล้อมว่าจริงจังมากรักเราอยากให้เราเปิดใจยอมรับ จนสุดท้ายเราจากความเสียใจกลับกลายเป็นมีความสุขสะงั้นเพราะเชื่อเขา ผ่านไปเกือบปีเรามารู้ทีหลังว่าเขาแต่งงานมีลูกแล้วอายุ6ขวบ แต่เมียเขาไม่ได้มาอยุ่ด้วยแค่นั้นเอง เหมือนฟ้าผ่าทุกอย่างพังทลาย เราแตกสลายมาก เราเจ็บจนชาไปหมด แต่เขายังไม่ยอมเลิกยุ่งกับเราทั้งๆที่เรารู้ทุกอย่างแล้วนี่แหล่ะเจ็บกว่า เขาพยายามหว่านล้อมอีกว่ารักต่งๆนาๆ แต่เราเกินจะรับแล้ว เลยไปลาออกแล้ะย้ายที่อยุ่ย้ายงาน และตัดการติดต่อ ตอนแรกเจ็บมากเหมือนจะตาย แต่ก็ผ่านมาได้ ไม่รุ้ว่าเราทนได้ไงกับความสัมพันธ์แบบนั้นตั้งสองปี ย้อนคิดดูเราก็ขอบคุณตัวเองที่ไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย ขอบคุณอดีตร้ายๆให้เราใช้ชีวิตแบบมีสติมากขึ้นมองคนเป็นมากขึ้น ,,,,(รักครั้งแรก ผชคนแรก แต่เจ็บปวดแบบตั้งตัวไม่ทัน)
พออายุมากขึ้นมันก็ทำให้คิดถึงเรื่องราวในอดีต
แล้วเพื่อนๆมีเรื่องราวอะไรบ้าง ที่ทั้งเจ็บปวดและมีความสุข