ใครเคยเป็นบ้างรักมากยังไงก็เกลียดไม่ลง

เราเคยคิดนะว่าจะเกลียดอดีตสามีไปตลอด..แต่พอลองนั่งนึกย้อนไป..เกลียดจริงหรือ เราทำทุกวิถีทางเพื่อที่ตะเจอเขาคิดถึงเขา ช่วงแรกๆที่เลิกกันไปใหม่ๆติดต่อเขาไม่ได้ เราก็เทียวไปรพ.ปทุมธานีที่ๆเขาเคยไปผ่าตัดรักษาตัว หวังว่าเขาจะกลับไปตรวจกับคุณหมอ ลงทุนถึงขนาดเปลี่ยนที่ฝึกพัฒนาการลูกไปที่รพ.นี้ และต้องฝึกให้ตรงกับวันศุกร์เท่านั้น เพราะจำได้ว่าพยาบาลเคยบอกว่าถ้ามีอาการปวดมากๆให้มาหา หมอลงตรวจวันศุกร์ ทุกครั้งที่พาลูกไปฝึกพัฒนาการก็ไปแว๊ะที่ชั้น3เพื่อดักเจอเขา ลงทุนขนาดตามจีบหมอเจ้าของไข้เพื่อจะได้เป็นเพื่อนจะได้รู้จักกัน เวลาเขามาตรวจจะได้รู้และไปเจอเขา .... ทุกวันนี้ถามใจตัวเองกี่ครั้งก็ยังเป็นเขาคนเดิม ผู้ชายคนแรกในชีวิต...ทุกครั้งที่ติดต่อเขาได้เราจะดีใจมาก แต่พอสักพักเขาก็หายไป เราก็กลับมาเจ็บปวดเหมือนเดิม พยายามทำใจให้ลืมก็ลืมไม่ได้ และไม่คิดที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ว่าจะฐานะอะไรทั้งนั้น....แต่พอเริ่มเจ็บซ้ำๆบ่อยๆก็เริ่มจะคิดแล้วเหมือนกัน ว่าที่ผ่านมาเราก็แค่ประชดแล้วเขาเคยรู้บ้างหรือเปล่า แล้วเราทำแบบนี้ทำไม เพราะคนที่เจ็บที่สุดก็คือเรา เราจะรอเขาจนถึงสิ้นปี ถ้าไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอหรือกลับมารักกันอีก ก็จะแต่งงานใหม่..เรารักษาตัวไม่ง่ายให้ใครไม่เคยมีอะไรหรือยุ่งกับใครก็เพื่อรอเขาคนเดียว...มันอาจดูโง่...แต่เราก็มีความสุขที่จะโง่แบบนี้แล้วเป็นแม่ตัวอย่างที่ดีให้ลูกต่อไป