อยากสอบถามค่ะ พอดีมีปัญหาว่าสามีไม่ค่อยสนใจ ลูกเมีย ไม่ค่อยมาช่วยเลี้ยงลูก
เรื่องมีอยู่ว่า เรามาอยู่ที่บ้านสามี ซึ่งอยู่คนล่ะจังหวัดกับที่บ้านเรา เรามาอยู่เราไม่มีเพื่อนไม่มีญาติ พี่น้อง แล้วเรามีลูกด้วยกัน 1คน เราทำงาน สามีทำงาน ทำงานที่เดียวกันแต่คนล่ะแผนก ทำงานเวลาไม่ตรงกัน ขึ้นเป็นกะเป็นเวร ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยจะเจอหน้ากันยุแล้วก่อนมีลูก แต่พอมีลูกเราเอาลูกมาเลี้ยงที่บ้านย่าเราต้องมาเลี้ยงลูกด้วยและทำงานด้วย ซึ่งที่ทำงานกะที่บ้านห่างกัน 5kg แล้วแฟนจะไม่ชอบกลับบ้าน จะชอบนอนยุแฟรตที่ทำงาน อาทิตหนึ่งจะกลับแค่ 1-2วัน หรือช่วงที่มีวันหยุด เขาบอกเหนื่อย ไม่อยากต้องตื่นเร็วไปทำงาน แต่เราจะกลับมาบ้านสามีทุกวัน เพื่อมาดูแลลูก ดึกแค่ไหนก็กลับ กลายเป้นว่าตอนนี้เราทะเลาะกัน เพราะเขาปล่อยให้เรารู่สึกโดดเดี่ยว ที่ต้องอยู่กับลูก ถึงจะอยู่กับพ่อแม่เขา แต่ยังไงก็ไม่ใช้พ่อแม่เรา พ่อแม่เขาช่วยดูลูกตอนกลางคืน ตอนที่เราต้องไปทำงาน ซึ่งทั้งพ่อแม่สามีก็ยังทำงาน ทั้งสองคน เรารู้สึกว่า เราไม่โอเครแบบที่สามีไม่กลับมาบ้านอย่างน้อยนี่ก็บ้านเขา พ่อแม่เขา ทำไมเขาถึงไม่อยากกลับมาบ้าน แค่กลับมาไห้เราเห็นหน้า มากินข้าวด้วยกันบ้าง ซึ่งบางวันเขาสามารถกลับมาได้ แค่ 2-3ชม ก็ยังดี แต่เขาก็ไม่กลับ บอกแต่ว่าเหนื่อย พอมีปัญหากัน เราก็เลยตัดสินใจเอาลูกไปนอนยุแฟรตที่ทำงานด้วย เป็นบางวัน ซึ่งเราตัดสินใจเอง เพราะคุยกับแฟนแล้ว เขาไม่ช่วยแก้ปัญหาไห้เรา เขาบอกแต่ว่าเราไม่เข้าใจว่าเขาเหนื่อย แต่เราก็เหนื่อยไหมทั้งทำงานและเลี้ยงลูก พอเราจะขึ้นเวร แล้วให้เขามาดูแลต่อ กลายเป็นว่าเราทำแบบนี้ แฟน และพ่อกับแม่แฟนบอกว่าเราพยายามเอาหลานออกห่าง ไม่อยากไห้แกเลี้ยง ไม่อยากไห้นอนกับแก ซึ่งบางวันที่เราเลี้ยงไม่ได้ เราก็ให้แกช่วยอยู่แล้ว และพาลูกมาบ้านตลอด และที่เราทำแบบนี่เพราะเราอยากรักษาสัมพันธภาพในครอบครัว อยากสร้างสายสัมพันพ่อแม่ลูก เราแต่งงานมาเราก็อยากอยู่กับแฟนกับครอบกับลูก วันไหนที่แฟนเราสามมารถนอนกับลูกได้เขาก็ไม่นอน เลือกที่จะมานอนแฟรต ซึ่งเราจะบอกไห้เขามานอนกับลูก กลับกลายเป็นว่าเขาว่าเราว่าทำไมถึงไม่อยากไห้นอนกับปู่ย่า ปู่ย่าอยากนอนกับหลาน แล้วคือเราก็อยากนอนกับครอบครัวเราไหมค่ะ เราลงเวรมาเที่ยงคืนก็จะได้นอนด้วยกัน นานๆจะได้นอนด้วยกันที กลายเป็นว่าเราผิด เรางี่เง่า คิดมาก เวอร์ ทำไรก็เวอร์ไปหมด วันหยุดก็มีไม่เคยตรงกัน พอหยุดตรงกัน ชวนไปไหนไกลๆก็ไม่อยากไป บอกแต่เหนื่อยอยากนอน แต่พอตกเย็นออกไปปาร์ตี้ผ่อนคลายกับเพื่อนเขา แล้วพ่อแม่เขาคือสัพพอตลูกเกินไปอยากเลี้ยงอยากเอาไปนอนด้วยตลอด ลูกอยากไปกินเหล้าก็ไห้ไป แล้วเลี้ยงลูกไห้ จนทำให้เรารุ้สึกว่าแฟนไม่มีความรับผิดชอบเลย ไม่โตเป็นผู้ใหญ่สักที มีแต่คนบอกไห้เราอดทน จนตอนนี้ก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆและเขาก็ยังเหมือนเดิม จนเรารู่สึกว่าอยู่คนเดียวและทำอะไรเองได้จนชินแล้ว ทำไมเราต้องมาอดทนรอเขาคนๆเดียว ทั้งๆที่เราสามารถมีความสุขได้มากกว่านี้ ท่าได้กลับไปอยู่บ้านตัวเอง อยากถามว่าเราคิดมากไปไหมที่คิดแบบนี่ ควรแก้แบบไหนดีแล้วแบบนี่เราควรทนเพื่อรักษาครอบครัวหรือควรพอกลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า
สามีไม่สนใจลูกเมีย
เรื่องมีอยู่ว่า เรามาอยู่ที่บ้านสามี ซึ่งอยู่คนล่ะจังหวัดกับที่บ้านเรา เรามาอยู่เราไม่มีเพื่อนไม่มีญาติ พี่น้อง แล้วเรามีลูกด้วยกัน 1คน เราทำงาน สามีทำงาน ทำงานที่เดียวกันแต่คนล่ะแผนก ทำงานเวลาไม่ตรงกัน ขึ้นเป็นกะเป็นเวร ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยจะเจอหน้ากันยุแล้วก่อนมีลูก แต่พอมีลูกเราเอาลูกมาเลี้ยงที่บ้านย่าเราต้องมาเลี้ยงลูกด้วยและทำงานด้วย ซึ่งที่ทำงานกะที่บ้านห่างกัน 5kg แล้วแฟนจะไม่ชอบกลับบ้าน จะชอบนอนยุแฟรตที่ทำงาน อาทิตหนึ่งจะกลับแค่ 1-2วัน หรือช่วงที่มีวันหยุด เขาบอกเหนื่อย ไม่อยากต้องตื่นเร็วไปทำงาน แต่เราจะกลับมาบ้านสามีทุกวัน เพื่อมาดูแลลูก ดึกแค่ไหนก็กลับ กลายเป้นว่าตอนนี้เราทะเลาะกัน เพราะเขาปล่อยให้เรารู่สึกโดดเดี่ยว ที่ต้องอยู่กับลูก ถึงจะอยู่กับพ่อแม่เขา แต่ยังไงก็ไม่ใช้พ่อแม่เรา พ่อแม่เขาช่วยดูลูกตอนกลางคืน ตอนที่เราต้องไปทำงาน ซึ่งทั้งพ่อแม่สามีก็ยังทำงาน ทั้งสองคน เรารู้สึกว่า เราไม่โอเครแบบที่สามีไม่กลับมาบ้านอย่างน้อยนี่ก็บ้านเขา พ่อแม่เขา ทำไมเขาถึงไม่อยากกลับมาบ้าน แค่กลับมาไห้เราเห็นหน้า มากินข้าวด้วยกันบ้าง ซึ่งบางวันเขาสามารถกลับมาได้ แค่ 2-3ชม ก็ยังดี แต่เขาก็ไม่กลับ บอกแต่ว่าเหนื่อย พอมีปัญหากัน เราก็เลยตัดสินใจเอาลูกไปนอนยุแฟรตที่ทำงานด้วย เป็นบางวัน ซึ่งเราตัดสินใจเอง เพราะคุยกับแฟนแล้ว เขาไม่ช่วยแก้ปัญหาไห้เรา เขาบอกแต่ว่าเราไม่เข้าใจว่าเขาเหนื่อย แต่เราก็เหนื่อยไหมทั้งทำงานและเลี้ยงลูก พอเราจะขึ้นเวร แล้วให้เขามาดูแลต่อ กลายเป็นว่าเราทำแบบนี้ แฟน และพ่อกับแม่แฟนบอกว่าเราพยายามเอาหลานออกห่าง ไม่อยากไห้แกเลี้ยง ไม่อยากไห้นอนกับแก ซึ่งบางวันที่เราเลี้ยงไม่ได้ เราก็ให้แกช่วยอยู่แล้ว และพาลูกมาบ้านตลอด และที่เราทำแบบนี่เพราะเราอยากรักษาสัมพันธภาพในครอบครัว อยากสร้างสายสัมพันพ่อแม่ลูก เราแต่งงานมาเราก็อยากอยู่กับแฟนกับครอบกับลูก วันไหนที่แฟนเราสามมารถนอนกับลูกได้เขาก็ไม่นอน เลือกที่จะมานอนแฟรต ซึ่งเราจะบอกไห้เขามานอนกับลูก กลับกลายเป็นว่าเขาว่าเราว่าทำไมถึงไม่อยากไห้นอนกับปู่ย่า ปู่ย่าอยากนอนกับหลาน แล้วคือเราก็อยากนอนกับครอบครัวเราไหมค่ะ เราลงเวรมาเที่ยงคืนก็จะได้นอนด้วยกัน นานๆจะได้นอนด้วยกันที กลายเป็นว่าเราผิด เรางี่เง่า คิดมาก เวอร์ ทำไรก็เวอร์ไปหมด วันหยุดก็มีไม่เคยตรงกัน พอหยุดตรงกัน ชวนไปไหนไกลๆก็ไม่อยากไป บอกแต่เหนื่อยอยากนอน แต่พอตกเย็นออกไปปาร์ตี้ผ่อนคลายกับเพื่อนเขา แล้วพ่อแม่เขาคือสัพพอตลูกเกินไปอยากเลี้ยงอยากเอาไปนอนด้วยตลอด ลูกอยากไปกินเหล้าก็ไห้ไป แล้วเลี้ยงลูกไห้ จนทำให้เรารุ้สึกว่าแฟนไม่มีความรับผิดชอบเลย ไม่โตเป็นผู้ใหญ่สักที มีแต่คนบอกไห้เราอดทน จนตอนนี้ก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆและเขาก็ยังเหมือนเดิม จนเรารู่สึกว่าอยู่คนเดียวและทำอะไรเองได้จนชินแล้ว ทำไมเราต้องมาอดทนรอเขาคนๆเดียว ทั้งๆที่เราสามารถมีความสุขได้มากกว่านี้ ท่าได้กลับไปอยู่บ้านตัวเอง อยากถามว่าเราคิดมากไปไหมที่คิดแบบนี่ ควรแก้แบบไหนดีแล้วแบบนี่เราควรทนเพื่อรักษาครอบครัวหรือควรพอกลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า