คบกับแฟนมาตั้งแต่ม.ปลาย จนเข้ามหาลัย มันก็ยังทำตัวเหมือนเดิม คือตอนม.ปลายไม่ค่อยรู้สึกอะไรเพราะต่างคนต่างเป็นวัยรุ่น มาเจอกันทีก็คือที่รร.ไม่ก็ไปเที่ยวกันวันเสาร์อาทิตย์ แต่พอช่วงมหาลัยเราตัดสินใจอยู่หอด้วยกันมันก็เห็นว่าชีวิตของแฟนไม่ว่าตื่นจนถึงนอนมันทำอะไรบ้าง ซึ่งวันๆมันไม่ทำอะไรเลยตื่นมา กิน ไปม. กลับมา นอน ตื่นมาก็ดูยูทูป กินข้าวเย็น แล้วก็นอน คือส่วนตัวเราทำงานพาร์ทไทม์ ทำงานเสร็จก็จะเห็นมันทำตัวแบบนี้ตลอด คือไม่ทำห่าไรเลย แล้วนิสัยคือพวกที่ไม่รู้จักโต เหมือนพ่อแม่มันเลี้ยงแบบปล่อยๆแบบลูกผช เลี้ยงปล่อยๆ ความคิดมันคือต้องให้บอกถึงจะทำ ทั้งๆที่เห็นก็ไม่ทำ ต้องคอยให้บอก ขนาดสอบต้องคอยลอกตลอด เวลามีคนมาถามอะไรมัน มันก็ต้องหันมาถามเราว่าต้องตอบยังไงตลอด คือเกินไปปะ เคยคุยกันแล้วว่า จะเอายังไงกับชีวิต ไม่เคยจะทำห่าไรเลยหรอ หรือคิดเองบ้างมั้ย เคยจะทำไรเองแบบคนโตบ้างมั้ย มันก็ตอบไม่รู้ เวลาทะเลาะก็ไม่ชอบพูด บอกว่าไม่อยากพูด เคยบอกมันดีๆละนะว่า การที่ไม่พูดมันจะยิ่งเป็นปัญหา ใช้ชีวิตด้วยกันมันต้องพูด ก็เป็นเหมือนเดิม จนจะจบมหาลัยมันก็ยังใช้ชีวิตตรรกะเหมือนเดิม แล้วก็อยู่ในความฝันเพ้อไปวันๆ ถามมันว่าอนาคตเอาไง โน้นนน ตั้งความฝันแบบเพ้อๆ ทั้งๆที่ตอนนี้ยังใช้ชีวิตด้วยตัวเองยังไม่ได้เลย ขนาดตอนตื่นนะ ต้องรอให้กูตื่นก่อนค่อยตื่น โอ้โห โครตจะน่ารำคาญ

ไม่รู้จะเอาไงกับละ ปรึกษาไรก็ไม่ได้ เพราะมันไม่รู้อะไรสักอย่าง จริงๆนะ เหมือนคบกับเด็กมัธยมอ่ะ คิดไรไม่ได้เลยอ่ะ มันไม่มีคงามเป็นผู้ใหญ่เลยเว้ย ไหวพริบก็ไม่มี คอยทำตามตลอด คิดเองไม่เป็น ไม่รู้จักโต ที่บ้านอยู่ยังไง ทุกวันนี้ก็เป็นแบบนั้น 

อยากให้มันโตสักที แต่บอกกี่ครั้งมันก็ไม่ยอมเปลี่ยน ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว อยากให้มันโตจริงๆ เพราะปัญหามันไม่ได้มีแค่กับเรา แต่มันมีไปจนถึงชีวิตมหาลัย มันรอแต่จะให้เราช่วยตลอดจนมันเคยชิน สอนจนคิดว่า ไม่ใช่แม่ คงสอนไม่ได้