ต้องท้าวความก่อนนะว่าปู่ของฉันรักอาฉันมากมากกว่าลูกทุกคน มาเริ่มกันเลย อาของฉันนางไม่มีบ้านอยู่เพราะนางเลิกกับสามีเลยมาขออยู่บ้านฉันนางก็หอบลูกมา2คน ซึ่งบ้านหลังนี้พ่อซื้อให้ฉันแต่ตอนนั้นยังไม่ได้โอนเป็นชื่อฉันนะ ฉันก็คิดว่าดีเหมือนกันจะได้มีคนมาช่วยดูแลปู่กับย่าแต่มันไม่เป็นอย่างนั้นเลยจ๊ะด้วยความเห็นแก่ตัวของนาง ลูกไม่เลี้ยงไม่ออกค่าใช้จ่ายใดๆของลูกตัวเองทั้งสิ้นคนที่ออกค่าใช่จ่ายทั้งหมดคือปู่กับย่า ปู่ฉันก็ยอมเงินเดือนข้าราชการบำนาญออกเท่าไรยกให้ลูกสาวหมดจนตัวเองไม่เหลือกินเหลือใช้แถมยังต้องมาตามใช้หนี้ให้อาฉันอีก แล้วอาฉันนางจะไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นปู่กับย่ายื่นเงินให้ฉันนางจะคอยแซะคอยแขวะตลอด ฉันก็ไม่เคยถือสานะเพราะฉันอยากทำให้ปู่กับย่าสบายใจ แต่สิ่งที่ฉันรับไม่ได้เลยคืออาของฉันไปคุยกับปู่ว่าให้พ่อของฉันโอนที่ดินและบ้านเป็นชื่อของนางส่ะโดยให้เหตุผลว่านางจะได้เป็นเจ้าบ้านและดูแลปู่กับย่าได้เต็มที่และบอกว่าฉันเนี่ยไม่เหมาะสมที่จะเป็นเจ้าบ้าน พีคกว่านั้นคือปู่ฉันก็ยอมไปขอร้องพ่อฉันว่าโอนให้น้องเถอะ เฮ้ยย!!!มันไม่ได้มั้ยอ่ะบ้านหลังนี้คือน้ำพักน้ำแรงคือสมบัติชิ้นเดียวของพ่อเพื่อจะให้เป็นมรดกแก่ลูกตอนนั้นฉันเป็นห่วงจิตใจพ่อฉันมากเลยนะที่ผ่านมาแกดูแลปู่กับย่ามาตลอดแต่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ฉันเลยปรึกษากับพ่องั้นไปโอนชื่อบ้านเป็นชื่อฉันทุกอย่างจะได้จบ แต่มันไม่จบแค่นั้นอาของฉันนางก็จะพยายามทำทุกอย่างให้ฉันดูแย่ดูไม่ดีในสายตาของปู่เอาเปรียบฉันและน้องชายฉันทุกอย่าง แต่ฉันก็พูดอะไรไม่ได้อ่ะฉันกลัวปู่กับย่าไม่สบายใจ มันอึดอัดมากเลยที่ต้องอยู่กับคนแบบนี้จนฉันคิดว่าอยู่ไม่ไหวฉันเลยไปทำงานต่างจังหวัดและไปอยู่กับแฟนเพื่อลีกเลี่ยงที่จะเจอคนแบบนั้น แต่มันก็ไม่จบแค่นั้นอาของฉันก็ไปคุยกับพ่อฉันว่าไม่ต้องให้ฉันกลับมาบ้านหรอกมันมีผัวแล้วก็ต้องให้มันอยู่บ้านผัวมันแล้วก็ให้ลูกสาวและลูกเขยของนางยึดห้องนอนฉันไปเลยจ๊ะ ไม่รู้จะทำยังไงมันเหมือนสงครามประสาทอ่ะ ฉันเป็นห่วงความรู้สึกของปู่กับย่าเพราะแกแก่แล้วเลยไม่อยากพูดอะไร แต่ที่เป็นอยู่มันก็ไม่ยุติธรรมกับฉันและพ่อเลย ควรต้องทำยังไงดี🥺
มีอาที่เห็นแก่ตัว ควรจัดการยังไง?