แม่โมโหร้ายจนจะเอามีดแทงเรา

สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กอายุ14ปี เรียนอยู่ชั้นม.3ค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตคุณแม่เราสั่งสอยเรามาให้อยู่ในกรอบเสมอค่ะ ต้องพูดเพราะ ต้องตั้งคำถามก่อนจะลงมือทำ ต้องเรียนเก่ง หากเราไม่ได้ปฏิบัติอะไรสักอย่างตามที่กล่าวมาคุณแม่จะให้ไม้แขวนเสื้อ2อันมัดรวบรวมกันแล้วตีเราจนเราอาเจียนออกมาค่ะ เราจำได้ว่าที่โดนคุณแม่ตีมาคือตั้งแต่ตอนอนุบาล2เลยค่ะ แรกๆคุณแม่ใช้มือตีก่อน แต่พอกลับบ้านมาคุณแม่ก็จะนำไม่แขวนเสื้อมาตีเราค่ะ มีครั้งนึงตอนเราอยู่ป.1 เราให้คุณแม่สอนการบ้านคณิตศาสตร์ให้ค่ะจำได้ว่ามันคือการหารยาว ตอนนั้นคุณแม่เริ่มจากการถามเราว่าที่โรงเรียนสอนอะไรมาเราก็ตอบไปตามที่จำได้ คุณแม่ก็เริ่มบังคับให้เราพูดออกมาค่ะว่ามันมีวิธีแก้โจทย์อะไรยังไงอีก และแม่ก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับพี่ที่เป็นเด็กวิชาการคณิตคิดเร็วค่ะซึ่งแน่นอนว่าเราไม่สามารถที่จะตอบหรือแก้โจทย์นั่นได้ คุณแม่จึงบังคับให้พี่เราไปเอามาแขวนเสื้อมาและแม่ก็เริ่มตีมาที่นิ้วเราค่ะ ตามด้วยเริ่มเอาสมุดมาฟาดหัวเรา เราเริ่มร้องไห้หนักแม่ก็เอาไม้แขวนเสื้อมาฟาดก้นเราขาเราจนมันเป็นรอย แม่ตีเราตั้งแต่5โมงเย็นจนถึง1ทุ่ม และพ่อเราก็กลับมาค่ะ พ่อมาสอนการบ้านเราแทนและบอกให้แม่ใจเย็นลงแล้วไปทำข้าวเย็นแทน เหตุการนั้นทำเราจำมันได้จนถึงทุกวันนี้เลยค่ะเราไม่เคยลืมเลยว่าแม่ตีจนเราหมดเสียงจะร้อง ตีจนเราเดินไม่ไหว พอขึ้นม.1มาเป็นช่วงที่โรงเรียนของเราปิดเรียนออนไลน์ค่ะ เราไม่ได้ทำงานศิลปะส่งซึ่งเป็นงานสีน้ำ แม่เราบังคับให้เราทำการบ้านต่อหน้าเราก็ทำค่ะ พอทำไปได้แม่ก็เริ่มบ่น เราเลือกที่จะไม่พูดอะไรค่ะเงียบไว้รอให้แม่ใจเย็นพอเราทำใกล้เสร็จแม่ก็มาตรวจงานเรา แล้วแม่ก็พูดว่า เออ ก็แค่นี้ไม่บังคับก็ไม่ทำนะอะ เราก็พูดกลับแม่ไปหยอกๆว่า อือไม่บังคับก็ไม่คิดจะทำหรอก แค่ประโยคที่เราหยอกนี้ทำให้แม่อารมณ์เสียค่ะ แม่จับหัวเราฟาดกับมุมเสาบ้าน และเริ่มบอกว่าเราต่อปากต่อคำเราเถียง แล้วก็แม่นำไม่แขวนเสื้อเหล็กมาตีเราค่ะ ด้วยความที่เราโดนตีมาตั้งแต่เด็กจนมันชินมั้งคะเราเลยไม่รู้สึกเจ็บมากเลยไม่ได้ร้องไห้ค่ะ แม่จึงเอาไม่แขวนมาฟาดหน้าเราค่ะ มันเจ็บจนเราร้องออกมาเลยเจ็บจนเราคิดอะไรไม่ออกด้วยความที่มันเป็นเหล็กเราจึงดันแม่ออกค่ะ แม่ก็ถีบเราให้ล้มลงไปนอนกองกับพื้นแล้วก็มานั่งทับตัวเราค่ะ (แม่เราเป็นผู้หญิงอวบนะคะนน.ประมาณ145กก. อายุ40ปี ) แม่เริ่มตบตีมาที่หน้าเราและจิกหัวเราค่ะ พอแม่ลุกขึ้นมาได้แม่ก็เตะและกระทืบที่ท้องเราค่ะ เราพยายามเอามือมาบังไว้แม่ก็เดินไปเอาไม้กวาดมาฟาดเราให้เราเอามือออกและเตะท้องเราค่ะ พอเราตั้งสติได้ก็รีบยันตัวออกมาจากพื้นแล้วลุกขึ้นค่ะ เราเตรียมจะวิ่งหนีออกจากบ้านไปก่อนแต่แม่ก็จิกหัวเราแล้วพาเราข้าวห้องครัวค่ะ แม่ตบเราย้ำๆแล้วก็ไม่หยิบมีดมาค่ะ ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าโดนแทงมาจะเจ็บมั้ย จะเจ็บเท่าที่แม่เอาไม้เเขวนเสื้อฟาดหน้ารึเปล่าหรือมันจะเจ็บกว่า แม่เอามีดมาจ่อที่คอเราแล้วกดเข้ามาค่ะ ตามสัญชาตญาณเราเอามือดันไว้ มือช้างนนึงของเราไปโดนตรงคมมีดจนมัยเลือดออกไหลออกมาเยอะมากๆค่ะ พอแม่เห็นแบบนั้นก็ถีบเราติดกำแพงไปทีนึงแล้วเดินออกไปค่ะ เราก็นั่งร้องไห้ซักพักเพราะช็อคค่ะ ตอนนั้นความคิดมันตีกันไปหมดว่าจะแจ้งความดีไหม แต่เราก็ไม่ได้มีเลือดออกตามจุดที่แม่ตีเลย เราจะแจ้งความได้มั้ยถ้าแจ้งแล้วตำรวจทำอะไรไม่ได้ล่ะ แจ้งแล้วเราจะมองหน้าแม่ติดอีกไหม เราคิดแค่นี้เลยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ

ปัจจุบันนี้แม่ก็ไม่ได้ตีเราบ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้วแต่จะมาทำร้ายเราด้วยคำพูดแทน ทั้งว่าเราไม่สวย เราโง่ เราประสาท เราน่าเกลียด เราน่าสมเพชต่างๆนาๆค่ะ แม่ไม่ได้ให้เงินเราไปกินข้าวที่โรงเรียนมา2อาทิตย์แล้วค่ะเพราะเราไม่ยอมเรีบกพี่มาช่วยแม่ทำงานบ้านแต่เราเลือกที่จะทำแทนพี่เพราะพี่เราต้องเตรียมตัวสอบไฟนอลของมหาลัย แม่จึงไม่ให้เงินเราไปกินข้าวค่ะเราขอยืมเงินจากเพื่อนสนิทอยู่ค่ะตอนนี้อาทิตย์ละ500บาท ตอนนี้เรายืมเพื่อนไป1000บาทแล้วค่ะเกรงใจเพื่อนมากๆแต่ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ