แม่เป็นคนไม่ค่อยเปิดใจ เราควรจะจัดการกับตัวเองยังไงดี?

จะบอกก่อนว่า  เวลาเรามีอารมณ์ที่ไม่ดี  ความรู้สึกไม่ดี เราจะคิดว่าเป็นเพราะตัวเองอยู่กับแม่ที่คิดลบมากไป หลังๆมามันมีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เตือนสติว่า  มันก็เป็นเพราะตัวเราเองเหมือนกัน  พอรู้แล้วทำไมมันยอมรับข้อเสียตัวเองยากจัง  อยากตะเปลี่ยนนิสัยแม่ก็ไม่ได้  ซึ่งคิดแล้วหัวเสียมาก  จนเป็นคนที่คิดมากพอสมควร  จนเพื่อนทักว่าเห้ยย  เราคิดมากไปนะ  ก็มีความสุขได้นะ  ควรออกไปใช้ชีวิต  เที่ยวบ้าง ผ่อนคลายได้นะ  เห็นใจนะ เราก็แบบ  เห้ย  กูดูเครียดขาดนั้นเลยหรอ คือเวลาที่เรากับแม่ต่างคนต่างมีเรื่องเครียด  ก็จะปะทะกัน ไม่มีใครยอมใคร  เราก็จะชอบแซะแม่  ว่าเห็นมั๊ย  เป็นเพราะแม่คิดมากกับงาน  ใส่ใจคนอื่นมากไป  จนลืมแบ่งเวลามาคุยกับลูกบ้าง  ใส่ใจลูกบ้าง
แคร์ความรู้สึกลูกบ้าง  แม่ก็จะบอกว่า  ถ้ากูไม่แคร์  กูเอาขี้เถ้ายัดปากนานละ  ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วจะเถียงเก่ง กูฆ่าตายนานละ เราก็เลยเงียบ พูดไป  แม่คงลงไม้ลงมือกับเราแน่ๆ  เหนื่อยใจจัง55555555