อนันตยานั่งอยู่บนโซฟาหรูในขณะที่วรรณาตั้งใจที่จะยืนพูดกับเธอ
"ในที่สุดเธอก็มานะวรรณา"
"ถ้าที่นี่ไม่มีเจียงหัว ฉันไม่มาหรอก"
"ทำไม เจียงหัวสำคัญกับเธอยังไง"
"เธอก็น่าจะรู้นี่"
"อ๋อ ราชินีปีศาจกับเจ้าชายลูซิเฟอร์"
"รู้อยู่แล้วจะมาถามทำไม"
"ถามให้แน่ใจไงล่ะ แล้ววันนี้ ธุระของเธอคืออะไร"
"ฉันจะมารับเจียงหัว เราจำเป็นต้องไปที่ ๆ หนึ่งด้วยกัน"
"อย่าบอกนะว่าคือหนานนูเปีย"
"ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหม คนอย่างเธอเนี่ย"
"หนานนูเปียมีดีอะไร ฉันไม่อยากจะไปเลย แต่ทำไม
คนถึงอยากไปกันจัง"
"ไม่ต้องสงสัยให้เสียเวลา ปล่อยเจียงหัวมาให้กับฉัน"
"อยากได้เขามากจริง ๆ นะ แล้วสิงหราชล่ะ เธอเอาเขาไว้ที่ไหน"
"ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย"
"ยื่นหมูยื่นแมวไง ถ้าจะให้ปล่อยเจียงหัว เธอต้องบอกมาก่อนว่าสิงหราชอยู่ที่ไหน"
"เธอนี่ขาดผู้ชายไม่ได้เลยนะ"
"เราต่างหากที่ขาดผู้ชายไม่ได้"

ในท้ายที่สุด วรรณาตัดสินใจบอกอนันตยาว่าสิงหราชอยู่ที่ไหน
แลกกับการที่อนันตยาปล่อยเจียงหัวให้กับเธอ
.................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น ผู้ที่จะเดินทางไปหนานนูเปียมาพร้อมกันที่สนามบินส่วนพระองค์
ที่อยู่ด้านหลังพระราชวังวริศรา
กษัตริย์หลุยส์ยอมให้นักข่าวมาทำข่าวได้
ผู้ที่จะขึ้นเครื่องบินเช่าเหมาลำนี้มาพร้อมกันหมดแล้ว
โดยมีเจ้าหญิงเพียงพระองค์เดียวคือเจ้าหญิงวิมลลักษณา
เจ้าชายจะมี 5 พระองค์คือเจ้าชายปารีส เจ้าชายมฆวินทร์
เจ้าชายบันทู เจ้าชายจักรภพ และเจ้าชายฝาง

นอกนั้นจะเป็นหน่วยสืบราชการลับอีก 9 นายที่เปิดเผยตัวตนคือ
เอียน ออสติน อันโตเนียส วิคเตอร์ ลำพอง โจ โจ้ โจโฉและแซม

และยังมีอีกคู่ที่ทำให้หลายคนประหลาดใจ
กลายเป็นคู่พิเศษที่กษัตริย์หลุยส์ยอมให้ไปคือเจียงหัวกับวรรณา
สินธพที่กำลังดูถ่ายทอดสดอยู่ งุนงงอย่างมาก
"คู่นี้มาได้ยังไงเนี่ย แล้วทำไมกษัตริย์หลุยส์ถึงให้การรับรอง"
ความงุนงงสงสัยนั้นลามไปทั่ว เลยเถิดไปถึงโชกุนโพ
อรชุนหรืออัศนัยก็สงสัยตรงนี้ด้วย

ลามไปจนถึงสำนักงานสาขาของซีไอเอ
มาโก้เองงงหนักมาก
ปีเตอร์เองที่ตอนนี้อยู่ที่วิลล่าวนาลัยแล้ว ก็งงหนักเช่นกัน

สรุปว่าทีมที่ไปทั้งหมดมี 17 คน
"ทำไมต้องมาพ้องกับคดี 17 ศพที่ไม่ได้ตายจริงด้วยวะ"
สินธพอดสงสัยไม่ได้

และแล้วก็ถึงเวลาที่เครื่องบินออก
เป็นการเดินทางอย่างเป็นทางการครั้งแรก
หลังจากหนานนูเปียล่มสลาย

ส่วนทางเจ้าหญิงศรีจิตราทรงเดินทางเพียงพระองค์เดียว
และทรงไปกับสายการบินแห่งชาติโสฬส
เพื่อไปพบกับเนวิน ณ คฤหาสน์หรูของเขาที่สิงคโปร์

การเดินทางจากโสฬสถึงหนานนูเปียนั้น ใช้เวลาไม่มาก
พอเครื่องบินลงแตะสนามบินที่หนานนูเปีย
คนทั้งหมดก็พบกับเหตุการณ์ประหลาด
มันเหมือนกับว่าสนามบินหนานนูเปียร้างไร้ผู้คนมาเป็นเวลานาน
คณะเดินทางทั้ง 17 คนต่างก็งุนงงสงสัย
บรรยากาศโดยทั่วไปช่างวังเวงยิ่งนัก

รออยู่ไม่นานก็มีรถยนต์คันแรกแล่นเข้ามา คนที่ลงมาแต่งตัวแปลก ๆ
และได้เชิญเจ้าหญิงวิมลลักษณาและเจ้าชายปารีสขึ้นนั่งด้านหลังก่อน
แล้วรถคันนั้นก็แล่นจากไป

"นี่มันอะไรวะ" โจโฉอดไม่ได้ที่จะบ่น
แซมหันมองรอบ ๆ "สนามบินแห่งนี้ไม่มีใครอยู่เลย"
"ที่กูกลัวนะ กลัวซอมบี้จะโผล่มา" โจ้บ่น
"ก็คงต้องรอเขามารับนั่นแหละ แล้วก็ต้องไปตามเกมของพวกนั้น" แซมให้ความเห็น
"คนที่มารับเจ้าหญิงวิมลลักษณาใช่มนุษย์ไหมวะ" โจโฉถาม
"ก็ต้องใช่สิ" แซมตอบ
"หรือพวกมันเป็นแวมไพร์" ลำพองเสนอความเห็นบ้าง
"ไม่ใช่หรอก มนุษย์ชัด ๆ เพียงแต่ทำไมถึงเอารถมารับแยกกัน
ที่หนานนูเปีย เขาไม่มีรถบัสกันเหรอ" แซมเปรยขึ้นมาอย่างสงสัย