มีใครเคยคิดไหมว่าถ้ามีลูกจะไม่ปล่อยให้ลูกโดนครอบครัวทำร้ายขนาดนี้?

สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กวัย15 ปี. มีปัญหากับครอบครัวบ่อยมาก ถ้าเป็นผู้ใหญ่ก็คงมองว่าหนูค่อนข้างแย่ที่มาพูดเรื่องนี้ในกระทู้แบบนี้. ชีวิตของหนูเป็นชีวิตที่ธรรมดามากๆตอนที่หนูอายุ11 จนกระทั่งวันนึ่งคุณตาของหนูเสีย คือจะบอกไว้ก่อน หนูอาศัยอยู่กับตากับยายตั้งแต่เกิดได้11วัน พอตาเสียชีวิตหนูกับยายก็ต้องอยู่สองคน ก็จริงที่มีอาสองคนของหนูกับแม่และพ่อ กับลุงและป้า แต่พวกเขาก็แยกกันไปอยู่ต่างประเทศกันหมดแล้ว. หนูก็ต้องอยู่กับยายแค่สองคน และตั้งแต่ตาเสีย ทุกคนในบ้านก็อคติกับหนูไปหมด ไม่ว่าจะเรื่องเสื้อผ้า เรื่องการใช้ชีวิต การเรียน รวมถึงฟน้าตาของหนู พวกเขาก็จะคอยต่อว่าตลอด ส่วนยาย จากที่เคยรักและปกป้องหนูจากคำดุด่าว่าร้ายก็ไม่สนใจไยดี เขาจะสนก็ต่อเมื่อหนูมีประโยชน์ในสิ่งที่เขาต้องการใช้งานเท่านั้น. ขนาดลูกค้ามาว่าหนูว่า อี่อ้วน อี่ไม่สวย ยายของหนูยังนั่งขำ และก็พูดแค่ว่า เขาแค่ล้อเล่นอย่าสนใจ แต่เพราะแบบนี้มันก็ทำให้หนูเริ่มไม่กินข้าวเที่ยง บางทีกำลังจะกินข้าวเย็น ถ้าลูกค้ามาหนูจะหลบไปอยู่ในห้องทันที แล้วทุกๆวันไม่ว่าจะยังไงหนูก็จะโดนดุด่าต่อว่า ต่อให้ไม่เกี่ยวกับหนูก็ตาม. ป้ากับยายว่าหนูตลอด แล้วหนูไม่มีคนที่คอยรับฟัง หนูก็ไปหาน้องสาวที่เป็นคนอเมริกา ระบายกับน้องทุกอย่างเพราะเข้าใจกันแค่สองคน แต่น้องก็แบบ ไม่ชอบให้ป้ากับยายว่าหนู เขาเลยไปว่าป้าหรือก็คือแม่ของเขา และให้ป้าไปบอกยายว่าให้เลิกว่าหนู สุดท้ายก็มีแค่ป้าที่หยุด ส่วนยายก็มาดุด่าหนูต่อ ว่าหนูไปเล่าทำไม ก็แค่ล้อเล่น จริงจังทำไม ทำไมต้องเอาแต่เรื่องแย่ๆไปพูด ตอนที่เขาพูดหนูรู้สึกแย่และรู้สึกผิดมากๆแต่ก็คิดตลอดว่า แล้วทียายทำกับหนูละ? แล้วทียายเอาเรื่องไม่จริงของหนูไปเล่าละ หนูไม่เคยว่าอะไรเลย กะอี่เรื่องแค่นี้ ทำไมเขาไม่ฟังบ้าง. หนูรู้สึกแย่มากๆจนหนูคิดกับตัวเองทั้งวันว่า ถ้าหนูมีครอบครัวเล็กๆในอนาคต แล้วหนูเลิกกับสามีแต่เรายังมีลูกกันอยู่ หนูจะไม่ปล่อยให้ลูกหนูไปอยู่กับใครทั้งนั้น จะอยู่กับเขา ก็คงมีต่อว่าบ้างถ้าเขาทำตัวแย่ แต่หนูไม่ทำให้ลูกต้องมาทนทุกข์ทรมานเหมือนที่หนูเจอตลอด4ปีหรอก หนูจะเป็นแม่ที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะไม่ทิ้งลูกและไปใช้ชีวิตที่ประเทศอื่นเหมือนที่พ่อกับแม่ทำกับหนูเด็ดขาด.