ก็คือแม่ของเราไปยืมเงินไปกู้เงินของคนอื่นมา จำนวนมันก็เยอะพอตัวเลยสำหรับครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวเรามีพ่อแม่น้องและเรา แม่เริ่มยืมตั้งแต่อยู่บ้านเก่าค่ะ พ่อเราเองก็ไม่รู้ตอนนั้นว่าแม่ยืมตังคนอื่น พ่อเองก็ไม่ชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วย วันนึงพ่อเราจับได้ว่าแม่เราไปยืมเงินคนอื่นมา ส่วนตัวพ่อเราก็มีอารมณ์ที่รุนแรง ชอบตบตีอยู่แล้วด้วย มันเลยมีเรื่องรุนแรงเกิดขึ้นจนมันฝั่งใจเรามาตลอด
แต่พ่อก็ให้โอกาสแม่แก้ตัวไปในครั้งนั้น พ่อก็ช่วยแม่ทุกหนทาง ไปยืมเพื่อนพ่อเพื่อมาโปะให้แม่จนมันหมดไป เราก็คิดว่าแม่จะปรับปรุงตัวไม่ยืมใครแล้วแต่แม่ก็ไปยืมอีก พ่อก็จับได้อีกครั้ง ครั้งนี้แม่ไม่ยืมอย่างเดียวแต่แม่ขโมยของด้วย จนตำรวจมาจับ เราเห็นแม่นั่งอยู่ในห้องขังครั้งแรกและพ่อที่ร้องไห้ให้เราเห็นครั้งแรก ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลย ทั้งโกรธแม่ทั้งเสียใจทั้งตกใจ แต่พ่อก็พยายามช่วยแม่อีก หายืมเพื่อนอีก ไปหาญาติของพ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ แล้วแม่ก็ออกจากห้องขังมาได้ เราก็คิดว่ารอบนี้ี้คงสุดๆเเล้วแม่คงไม่ยืมใครอีก
แต่แม่ก็ยืมอีกครั้ง จนพ่อทนไม่ไหวขอแยกทางกับแม่เรา เราไม่รู้จะทำยังไงดี สมองมันตันไปหมด แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าลองให้โอกาสแม่อีกรอบมันจะดีขึ้นไหม?
ครอบครัวแยกทางกันค่ะ ควรรับมือยังไงดีคะ?
แต่พ่อก็ให้โอกาสแม่แก้ตัวไปในครั้งนั้น พ่อก็ช่วยแม่ทุกหนทาง ไปยืมเพื่อนพ่อเพื่อมาโปะให้แม่จนมันหมดไป เราก็คิดว่าแม่จะปรับปรุงตัวไม่ยืมใครแล้วแต่แม่ก็ไปยืมอีก พ่อก็จับได้อีกครั้ง ครั้งนี้แม่ไม่ยืมอย่างเดียวแต่แม่ขโมยของด้วย จนตำรวจมาจับ เราเห็นแม่นั่งอยู่ในห้องขังครั้งแรกและพ่อที่ร้องไห้ให้เราเห็นครั้งแรก ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลย ทั้งโกรธแม่ทั้งเสียใจทั้งตกใจ แต่พ่อก็พยายามช่วยแม่อีก หายืมเพื่อนอีก ไปหาญาติของพ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ แล้วแม่ก็ออกจากห้องขังมาได้ เราก็คิดว่ารอบนี้ี้คงสุดๆเเล้วแม่คงไม่ยืมใครอีก
แต่แม่ก็ยืมอีกครั้ง จนพ่อทนไม่ไหวขอแยกทางกับแม่เรา เราไม่รู้จะทำยังไงดี สมองมันตันไปหมด แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าลองให้โอกาสแม่อีกรอบมันจะดีขึ้นไหม?