เรื่องของเรื่องคือนะผมที่ต้องโทษอยู่ในเรือนจำกลางเชียงใหม่ไม่ตอบจดหมายธนานัดของผมฉบับล่าสุด ซึ่งเป็นที่ผิดสังเกตมาก ผมจึงโทรไปยังเรือนจำเพื่อสอบถามว่าน้าของผมยังอยู่ภายในเรือนจำกลางเชียงใหม่หรือว่าย้ายระบายไปยังที่อื่นแล้ว แต่ไปเจอเจ้าหน้าที่ปักแซ่บมาก ตอบกลับมาว่าแล้วคุณทำไมไม่ไปถามญาติของเขาโดยตรง งงมาก ญาติโดยตรงอะไรก่อน ทั้งๆที่บอกไปว่าเป็นหลาน ผมก็เลยตอบกลับไปว่าถ้าหากผมถามคนอื่นรู้แล้วผมจะโทรมาถามทางเรือนจำไหม แต่เขาพูดว่าเราคุยกับคุณดีๆ ทางเราบันทึกเสียงของคุณไว้อยู่ ผมก็บอกว่าแล้วคุณคิดว่าผมไม่บันทึกเสียงของคุณไว้เหรอ แล้วจู่ๆก็เอาสายให้เจ้าหน้าที่อีกคนคุย ซึ่งเจ้าหน้าที่คนที่ 2 ได้ให้ข้อมูลเรียบร้อยชัดเจนเป็นอย่างดี ผมรู้สึกเพียงแค่ว่า แค่การตอบว่าผู้ต้องขังอยู่หรือไม่อยู่ในเรือนจำมันจะทำให้แผ่นดินถล่มเหรอ ดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากหรือไง ผมโทรเข้าหาเรือนจำขอพบผบแต่เลขาบอกว่าไม่อยากให้เรื่องถึงผบ ขอโอกาสให้เจ้าหน้าที่สักครั้ง แต่ความจริงแค่ตอบก็จบ ผมก็ไม่ได้อะไรมากแต่นี่มาปากแซ่บเหลือเกินผมจึงอยากเจอหน้าจัง เจอกันที่ทำงานของคุณมันง่ายไป เราต้องเจอกันที่ต้นสังกัดคือกรมราชทัณฑ์ เบ่งได้เบ่งดี