เราอายุ22เราทำงานหาเลี้ยงตัวเองตั้งเเต่จบม.6 ตอนเรียนเรามีส่งตังให้เเม้ใช้บางนะ เเต่เเม่ไม่เคยส่งไห้เราเลย พอเราเรียนจบเราทำงานได้เเม่โทรขอตังบ่อยมาก เเละขอเรื่อยๆ มาตลอดจนมาปีนี้เราทำทุเรียนได้เงินดี เราให้เเม่ทีเป็นหมื่น เเละที่ยืมอีกเป็นหมื่นๆ เราไม่ได้หาเงินคนเดียวนะเเฟนเราก็หาเเละเเฟนเราหาได้มากกว่าเราเยอะมาก เเต่เราไม่ได้มีเเต่รายรับไง รายจ่ายเราก็มี เราอยากรีบสร้างตัว เราเเทบไม่เที่ยวเลยรีบโป๊ะหนี้ที่มีให้หมดไวๆ เเต่พอเรามีเงินเเม่ขอ พอเราไม่ไห้ด่า ทวงบุญคุณ ตั้งเเต่ท้องจนคลอดอ่ะ (เเต่ตอนท้องเราเเม่พยายามเอาเราออกหลายครั้ง เเต่เราไม่ออก )เเล้วเราไม่ใช่ต้องเลี้ยงเเค่เเม่นะ เลี้ยงน้องอีกสองคนที่เเม่มามีลูกกะสามีใหม่ ค่าใช้จ่ายในบ้านเเม่เราเป็นรับผิดชอบหมดคือเเม่ไม่ต้องมีเงินก็อยุ่ได้อ่ะ เเต่ไม่นะเเม่ขอเราตลอด พอไม่ให้หงุดหงิด พลาดด่าไปหมด ไม่เกรงใจไม่ไว้หน้าเรากับเเฟนเราเลย เราเอาลูกน้องไปบ้านเเม่จะไปเปิดเเผงซื้อลำไย มีเงินเหลือก้อนเดียว เเม่ก้อมาขอเอาไป(เเบ่งให้นะไม่ได้ให้หมด) ไม่พอยังมายืมอีก เเม่มีสวนที่ต้องทำ ได้เงินมาหมุนเราบอกว่าเอาเงินตรงนั้นมา เดะเราดุเเลไห้ เค้ากลับตอบมาว่า ไม่ต้อง เดะคอยดูเงินก้อนนี้กุจะทำสวนเเละทำผลผลิตให้ได้มากกว่า เเต่ตอนผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ เงินเเม่หมด สุดท้ายก็เป็นเเฟนเรากับเราที่ต้องลำบากคอยทำนั่นนี่ที่สวนให้เเม่ ออกเงินซื้อนั่นนี่ทำสวน เราพุดไรไปเราก็ดุเป็นคนผิดไปหมดอ่ะ เราดูบาปมาก เวลาเราเถียงเเม่เเม่บอกว่ากุไม่เคยเจอลูกเณรคุณ ลูกเลวทรามเเบบนี้มาก่อน ดุไม่เคยเถียงเเม่กูเเบบนี้ เราเลยตอบไปว่าเเม่ของเเม่ไม่เป็นเหมือนเเม่หนูนิ เค้าก้อตอบมาว่าใช่สิ ใครจะดีเท่าพวก เอ้า เราผิดอะไร เเม่ไม่เคยเป็นที่พึ่งไห้เราได้เลยอ่ะ ถ้าเราลำบากเเม่ไม่สามารถช่วยเหลือเราได้เลย ไม่ได้เลย เเต่ถ้าเเม่ลำบากอะไรนะ เราช่วยตลอด จนทุกวันนี้เรามีปากเสียงกับเเฟนเรื่องเเม่บ่อยมาก เเทบทุกวัน เเฟนเราเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ นี่คบมาสี่ปีเพิ่งมีปันี้เเหละที่พูด เราควรทำยังใง มีอีกเยอะวีรกรรมเเม่ จนบางที่เราไม่อยากมีเค้าเลยอ้ะ
เเม่ขอตังทุกวันทำไง