ชอบเขาแต่คิดว่าเขาไม่ได้ชอบเรามากขนาดนั้นน่าจะนึกถึงเเค่เวลาเหงาควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไง

เหตุเกิดจากเราได้คุยกับพี่คนหนึ่งทางออนไลน์ซึ่งเราก็คุยกันเยอะมากๆในช่วงนั้น จนได้มีการนัดเจอกันแต่เรากลับผิดนัดในตอนเย็น เพราะเราไปดื่มกับเพื่อนพอเรากลับห้องมาเขาก็ยังรอด้วยความที่เราแคร์เขาไปแล้วเลยไม่อยากให้เขาเสียความรู้สึกบวกกลับอาการเมาของเราเลยให้เขามารับ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆห่างเราไป ต่างคนต่างไปใช้ชีวิต จนมีวันหนึ่งเราทักเขาไปแล้วเขาบอกกับเราว่าเขามีแฟนแล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีก จนเขาก็ทักมาอีกเราก็ไม่ค่อยอยากคุยเพราะรู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เขาโทรมาแบบจะมาหาเราก็ไม่ได้รับ บางครั้งรับแต่ก็ไม่ได้บอกที่อยู่ให้เขามาหา จนเวลาผ่านไป 2-3 ปีได้ เขาก็ทักมาชวนไปกินข้าวเขาบอกว่าไม่มีใคร เราเองก็เหงาโสดมา 4-5 ปี ก็เลยออกไปเจอเขา แล้วก็มีคุยกันมาเรื่อยๆได้สัก 1-2 เดือน ด้วยความเราเป็นคนบ้างานเลยไม่ค่อยว่างคุยหรือออกไปเจอ จนมาเมื่อไม่นานเขาก็ทักมาบอกขอโทษสำหรับทุกอย่าง เราเองไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องมาขอโทษหรือขอโทษเรื่องอะไรแต่ก็บอกเขาไปว่าไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมากนะ อีกสักพักเขาก็ทักมาและนัดเจอชอบบ่นว่าใช้ชีวิตคนเดียวแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก  แต่ระหว่างที่ไม่ได้เจอก็คุยกันทุกวันมากบ้างน้อยบ้าง บางครั้งเราก็น้อยใจกับบางคำพูดของเขาที่บางทีไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ แต่เราไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงต้องยอม เราชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้น แต่เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นคนที่เขาหันกลับมาเมื่อไหร่ก็เจอเลย รู้สึกไร้ค่า แต่พอได้เจอได้คุยกันมันก็รู้สึกดี ทั้งที่คิดตลอดว่าเขาไม่ได้อะไรกับเราขนาดนั้น เราโคตรสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเลย ไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง