ทุกคนคิดยังไงกับการที่เรียนไม่จบ,ไม่ได้รับปริญญาพร้อมเพื่อนในรุ่นคะ?

ถ้ายังเรียน ตอนนี้หนูจะอยู่ ปี 3 ค่ะ แต่มีปัญหาสุขภาพ(จิต)ทำให้เรียนไม่ได้ เลยยื่นเรื่องขอพักการเรียนเผื่อจะดีขึ้นค่ะ (ไม่ได้ตัดสินใจคนเดียว อาจารย์ประเมินแล้วหนูไม่ไหวจริง ๆ เลยโทรให้พ่อแม่มาคุยค่ะ) แต่พอกลับไปก็เหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเดิม สุดท้ายหนูก็ลาออกค่ะ บอกแค่คนสนิท ทุกวันนี้เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องคนอื่นยังคิดว่าหนูแค่พักการเรียน แล้วจะกลับไปเรียนปีหน้าอยู่เลยค่ะ

สังคมข้างบ้าน ค่อนข้างจะชอบพูดคุยเรื่องลูกตัวเองว่าเรียนคณะนี้ ทำงานมีเงินผ่อนรถ ส่งมาให้แม่ทุกเดือน ความรู้สึกแม่หนูตอนฟังจะคิดยังไงบ้างคะ ผิดหวังในตัวหนูหรือเปล่า ถ้าถามแม่คงตอบว่าไม่ อาจเพราะรักษาสภาพจิตใจหนู

ทุกวันนี้หนูกลับมาอยู่บ้าน ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากเจอใคร ครั้งนึงตอนกวาดขยะอยู่หน้าบ้าน มีคนมาหาพ่อ เขาเห็นหนูแล้วถามว่า “ไม่เรียนแล้วเหรอ” ตอนนั้นหนูแค่ตอบไปว่า “ปิดเทอมค่ะ” เห้ออ หนูไม่ได้บอกความจริงไป…

อยากมีเพื่อนคุย ทุกคนก็จะถามว่า
เรียนที่ไหน
ไม่เรียน
อ๋อออ ทำงานหรอ
ม่ายย
เอ้า ละทำไร
อยู่บ้านเฉย ๆ
บางคนก็หายไปเลย บางคนก็คุยต่อ แล้วก็วนกลับมาตอนเขาทำงานหรือเรียนเหนื่อย ๆ ก็จะบ่นว่า เธอดีจังนะ อิจฉาอะ อยากนอนทั้งวันแบบเธอบ้าง เอ้า!?
คือหนูก็อยากเรียนให้ได้เหมือนคนอื่นนั่นแหละ

พ่อบอกว่าโล่งใจที่หนูกลับมาอยู่บ้าน เพราะตอนไปเรียน เขาก็เป็นห่วง พ่อบอกว่าจะเรียนจบตอนไหนไม่สำคัญ ตอนแรก ๆ แม่ก็ถามว่าจะเรียนต่ออะไร หลัง ๆ ถามว่าจะเรียนต่อมั้ยแทน55555

ชีวิตยังอีกยาวไกล มีหลายอย่างที่หนูต้องเจอในอนาคต ซึ่งอาจจะแย่กว่านี้มาก ๆ แต่ตอนนี้แค่อยากมาระบายความในใจส่วนหนึ่งค่ะ

หนูอาจจะกังวลไปเองว่าคนอื่นจะมองหนูยังไง แต่เขาอาจจะไม่ได้สนใจหนูขนาดนั้นก็ได้

ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้ค่ะ แหะ