ผมอายุ 36
ทำงานเป็น ลูกจ้างรายวันในหน่วยราชการ ทำมา10มากปี เงินเดือน 12000 งานสบาย เช้าชามเย็นชาม สังคมที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานดี ผ่อนบ้าน1หลัง มีเงินใช้เดือนชนเดือน พอมีเก็บบ้างจาก งานพิเศษเดือนล่ะ 1000-2000
เช้าไปทำงาน เย็นกลับบ้าน ถึงบ้านเล่นเกมบ้างดูหนังบ้าง เช้าไปทำงาน วนลูปแบบนี้
ต่อมาครอบครัวมีปัญหาเรื่องเงิน แม่จากที่เคยอยากได้อะไรอยากกินอะไรก็มีเงินซื้อ กลับต้องมาคิดว่าเดือนนี้จะพอใช้ไหม ผมเลยให้เงินเดือนแม่เพิ่มขึ้นเลยไม่มีเก็บบางเดือนไม่พอใช้
วันหนึ่งแม่บอกลองไปทำงานที่เกาหลีไหมเงินดี 4-5หมื่น ผมก็เลยตกลง เพราะเบื่อชีวิตที่มันจำเจแบบนี้ ไม่มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ตั้งใจเรียนถาษาเกาหลี จนสอบได้ นายจ้างเลือก
แต่...พอถึงวันที่จะบินไปเกาหลีกับรู้สึก กลัวว่า งานหนักเราจะทำได้เหรอ สบายมาเป็นสิบปี อยู่คนเดียวมาตลอดไปนู้นก็ไปอยู่กับใครก็ไม่รู้จะอยู่กับเค้าได้ไหม กลัวไปหมด
ก่อนวันจะบินเพียง2วัน ผมดันไปเลื่อนวันบินออกไป ไปโกหกแม่ว่า ทางนายจ้างขอเลื่อนบิน เพราะกลัวว่าแม่จะเสียใจสิ่งที่ผมทำลงไป แต่สุดท้ายผมก็ทนโกหกต่อไม่ไหวเลยบอกความจริง แม่บอกว่า ทำไมไม่มาปรึกษากันก่อนคิดเองคนเดียว ตัดสินใจคนเดียว คิดถึงแต่ตัวเองไม่มีคิดแม่เลย มันทำให้เค้าเสียใจมาก
ตัวผมเองก็รู้สึกเสียใจที่ทำลงไป ก็เลยอยากรู้ว่าทำไมตัวเองถึง กลัวการเปลี่ยนแปลง ลองหาใน Google ก็พึ่งรู้ว่าตัวเอง อยู่ใน comfort zone มานาน
เลยอยากถามเพื่อนๆว่า มีใครเป็นเหมือนผมมั้งไหมและมีวิธีออกจาก comfort zone ยังไง
เพราะตอนนี้ ผมได้วันบินใหม่อีกครั้ง ไม่อยากทำให้ แม่เสียใจอีก
ชีวิตผมในตอนนี้และวิธีออกจาก comfort zone
ทำงานเป็น ลูกจ้างรายวันในหน่วยราชการ ทำมา10มากปี เงินเดือน 12000 งานสบาย เช้าชามเย็นชาม สังคมที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานดี ผ่อนบ้าน1หลัง มีเงินใช้เดือนชนเดือน พอมีเก็บบ้างจาก งานพิเศษเดือนล่ะ 1000-2000
เช้าไปทำงาน เย็นกลับบ้าน ถึงบ้านเล่นเกมบ้างดูหนังบ้าง เช้าไปทำงาน วนลูปแบบนี้
ต่อมาครอบครัวมีปัญหาเรื่องเงิน แม่จากที่เคยอยากได้อะไรอยากกินอะไรก็มีเงินซื้อ กลับต้องมาคิดว่าเดือนนี้จะพอใช้ไหม ผมเลยให้เงินเดือนแม่เพิ่มขึ้นเลยไม่มีเก็บบางเดือนไม่พอใช้
วันหนึ่งแม่บอกลองไปทำงานที่เกาหลีไหมเงินดี 4-5หมื่น ผมก็เลยตกลง เพราะเบื่อชีวิตที่มันจำเจแบบนี้ ไม่มีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ตั้งใจเรียนถาษาเกาหลี จนสอบได้ นายจ้างเลือก
แต่...พอถึงวันที่จะบินไปเกาหลีกับรู้สึก กลัวว่า งานหนักเราจะทำได้เหรอ สบายมาเป็นสิบปี อยู่คนเดียวมาตลอดไปนู้นก็ไปอยู่กับใครก็ไม่รู้จะอยู่กับเค้าได้ไหม กลัวไปหมด
ก่อนวันจะบินเพียง2วัน ผมดันไปเลื่อนวันบินออกไป ไปโกหกแม่ว่า ทางนายจ้างขอเลื่อนบิน เพราะกลัวว่าแม่จะเสียใจสิ่งที่ผมทำลงไป แต่สุดท้ายผมก็ทนโกหกต่อไม่ไหวเลยบอกความจริง แม่บอกว่า ทำไมไม่มาปรึกษากันก่อนคิดเองคนเดียว ตัดสินใจคนเดียว คิดถึงแต่ตัวเองไม่มีคิดแม่เลย มันทำให้เค้าเสียใจมาก
ตัวผมเองก็รู้สึกเสียใจที่ทำลงไป ก็เลยอยากรู้ว่าทำไมตัวเองถึง กลัวการเปลี่ยนแปลง ลองหาใน Google ก็พึ่งรู้ว่าตัวเอง อยู่ใน comfort zone มานาน
เลยอยากถามเพื่อนๆว่า มีใครเป็นเหมือนผมมั้งไหมและมีวิธีออกจาก comfort zone ยังไง
เพราะตอนนี้ ผมได้วันบินใหม่อีกครั้ง ไม่อยากทำให้ แม่เสียใจอีก