รำคาญแม่ตัวเอง

คือเรื่องเป็นงี้ค่ะ เรากับแม่สนิทกันมาพอเราโตขึ้ม.3เราก็เริ่มมีเพื่อนแม่เราก็ปล่อยค่ะขอแค่รู้เวลากลับ แล้วเราก็แฮปปี้มาค่ะ เราเริ่มรำคาญเพราะแม่เล่นโทรศัพท์แบบติ๊กตอกหรือเฟสอะไรงี้ค่ะ แล้วชอบเอาให้ดูพอเราก็ดูแบบปัดๆรำคาญที่เรียก รำคาญจนขึ้นม.4ค่ะ ม.4ยิ่งรำคาญแบบมากๆจริงๆค่ะ เรียกให้ดูเสื้อจะซื้อให้เราก็ไม่ชอบ แล้วหลายๆอย่างที่แม่ชอบแล้วเราไม่ชอบ แต่เสื้อที่แม่ชอบเราไม่ชอบอะไรประมาณนี้ค่ะ แม่จะชอบซื้อตามที่ตัวเองว่าน่ารักเราชอบซื้อที่ตัวเองคิดว่าสวยเข้าสังคมซ้ำได้ไม่เบื่อค่ะ เสื้อหรือต่างๆต้องซื้อเอง เช่นรองเท้าซื้อโดนของปลอมเราถามแม่ว่าแม่อันนี้ของแท้ไหมแม่พยักหน้า ทุกคนก็จะรู้ใช่ไหมคะว่าใช่ แต่พอซื้อมาไม่ใช่เราก็มองแม่แม่ก็โบ้ยให้เราว่าแม่แค่พยักหน้าไม่ได้บอกเอ๊าเราก็งง คือเราผิดหรอที่คิดว่าพยักหน้าคือใช่ เราถามซ้ำอีกนะคะว่าใช่ไหมของแท้ไหม แม่ตอบจะเอาก็เอา เราเลยตัดสินใจเอาค่ะ แล้วทีนี้เราก็โดนคนอื่นว่านั่นนี่จองปลอมอ่ะ แล้วคือรองเท้าเตะเราก็จะซื้อเพราะใส่รองเท้ามันเจ็บเท้าก็แม่ก็บอกมันใข้ไม่ได้นาน เราก็เลยบอกจะเอาเงินตัวเองซื้อแทนแม่ก็บอกไม่ดี คือเราจะใส่ชั่วคราวแค่นั้นค่ะ แล้วอีกหลายๆเรื่องที่เราหงุดหงิดไม่ชอบรำคาญแม่ค่ะ พอเราหงุดหงิดมากๆเราก็ไปเดินเล่นคนเดียวให้ใจเย็นลง ก็มีเรื่องใหม่ทำให้รำคาญเรื่อยๆ แล้วน้ำเสียงแม่เราก็ไม่ชอบการพูดการพิมพ์ส่งคนอื่น บางทีอันที่เรารู้แม่ก็บอกบอกไม่ว่านะคะแต่มันไม่ถูกเป็นแบบนี้หลายครั้ง เราก็ฟังนะคะแต่ก็ทำต่างไม่ค่อยพูด เราไม่ค่อยพูดกับแม่เหมือนแต่ก่อนค่ะ เราผิดไหมหรือเราต้องปรับปรุงตัวช่วยให้คำแนะนำทีค่ะ