ทำไมมนุษย์ถึงโหยหาความรัก ทั้งๆที่ก็รู้ว่าสุดท้ายก็ต้องลาจากและเป็นทุกข์?

สวัสดีค่ะ คือ ตัวเราโสดมาตลอดเลยเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ชอบโหยหาแต่ความรัก ชอบดูดวงเปิดไพ่ยิปซี อ่านคำนายบลาๆ จนรู้สึกว่าบางครั้งมันก็น่าเบื่อ ไม่เห็นจะเจอสักที พอคิดจะเลิกเชื่อเลิกดูดวง มันก็วนลูป

เวลากำหนดรู้ไปเรื่ิอยๆ ใจมันยิ่งเห็นแต่ทุกข์แต่โทษเห็นแต่ผลของวิบาก จิตนี้หาความสุขอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง มองอะไรก็เบื่อไปหมด มีแต่ทุกข์ มีแต่ความไม่เที่ยง พอถึงตรงนี้ใจมันก็ว่างๆเวิ้งๆ เลยต้องอาศัยคุณ

ความรักมันทำให้มีความสุข และความรักก็ทำให้มีความทุกข์... แต่ทำไม? มนุษย์ยังโหยหาความรัก ตอนมีความรักอะไรๆมันเป็นสีชมพูไปหมด แต่ตอนเลิกกัน เชื่อว่าหลายๆคนกว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ จขกท.เองก็เหมือนกัน แต

ความสุขจริงๆของชาวเดอะแบก คืออะไรครับ  ตั้งเเต่ผมเรียนจบปริญญาตรี และทำงานเเล้ว ก็ได้เข้าสู่ชาวเดอะแบกครับ เคยไม่แบกเเล้ว ยังไงก็ครอบครับ ยังไงก็พ่อแม่ แต่เหมือนยิ่งให้ก็ไม่เคยพอ จนบ้างครั้งผมมอง

สงสัยครับเห็นส่วนใหญ่ กังวลเรื่องค่ารักษากัน ทั้งๆที่สุดท้ายพอเราลาออก สิ้นสุดการเป็นมนุษย์เงินเดือน เราก็มาใช้สิทธิ์ 30 บาทหรือบัตรทอง ที่ครอบคลุมค่ารักษามากกว่า ประกันสังคมอยู่ด้วยซ้ำ อีกทั้งตอนทำ

เกิดจากตัวเราเองหรือป่าว ที่ปิดกั้นไม่ยอมเปิดใจ ทั้งๆที่เราก็เรียกร้องหาความรัก พอมีคนเข้ามาจีบกับปฏิเสธเขา แต่พอเขาเดินออกไปก็นึกเสียใจ อยากกลับไปคุยเหมือนเดิม ทำไมเราไม่รักษาเขาไว้ เป็นแบบนี้ตลอด เ

รู้สึกว่า ยิ่งอายุมากขึ้น ก็ทนรับความหดหู่ไม่ได้ อย่างข่าวสงครามในอิสราเอล ปาเลสไตน์ ฉนวนกาซ่า นี่ ผมไม่กล้าดูเลย หดหู่ใจที่ชาวปาเลสสไตน์ต้องมาล้มตาย เด็กๆ ที่เคยวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน ต้องมาวิ่งหนีหลบ