ตามหาที่นอนอนุบาลตามรูปครับ / ผ้าเน่าผืนโปรดในวัยเด็ก

คือปัจจุบันเราเป็นนักศึกษาที่กำลังฝึกงานในเซเว่น ทุกวันก็คือทำงานปกติ แต่เมื่อ2วันก่อนเราเริ่มมีการการหนาวสั่นตัวเริ่มร้อนๆเลยไปหาหมอ แล้วหมอได้บอกว่าเราเป็นอันนี้ๆ หลังจากหาหมอเสร็จวันถัดไปคือยังหอบส

คือว่าเพื่อนในห้องคนนี้กลิ่นตัวกล่นปากแม้แต่เสื้อผ้าที่ใส่ยังมีกลิ่นแรงมาก ชนิดที่แบบเคยนั่งกินข้าวละพอเขาอ้าปากพูดคือเหม็นจะอ้วก แล้วทีนี้เขาชวบมาเกาะติดเพื่อนเรา เพราะคนในห้องไม่มีใครเข้าใกล้ เราสงส

สวัสดีค่ะเราอายุ15อยู่ม.3 เรามีน้องชายคนนึงห่างกับเรา 6 ปี ตอนนี้เรียนอยู่ป.4 ก่อนหน้านี้มีพี่ชายแต่พี่เขาย้ายไปอยู่กรุงเทพแล้วเลยเหลือเราที่เป็นพี่โตสุดในบ้านกับน้อง ช่วงนี้เราอ่านหนังสือสอบเตรียมตัว

สามีของดิฉันมีลูกติดกับภรรยาเก่า 1 คนค่ะตอนนี้ลูกเขา 3 ขวบแล้ว เขาบอกว่าอยากเติมเต็มให้กับลูกโดยการไปเที่ยวกับภรรยาเก่าให้ลูกเห็นว่ามีพ่อแม่ลูก อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา อยากถามเพื่อนๆค่ะว่าถ้าเพื่อนเป็

คืนนี้ คงมี อุ่นเตียง ขอยาด บ่น ปนอิจ อย่าว่ากันเลย นี่นั่งระเบียงห้อง ชมหมอกตอนกลางคืน ท้องฟ้ามีดวงจันทร์ ลมเย็นสบาย เกือบหนาว... มากสุด ก็เอาผ้าห่มผืนโปรดมาห่ม...คลายหนาว เกือบเศร้า แต่ก็ดันขรรม

มีเรื่องเล่าตอนเด็กมาเล่าให้ฟัง แค่อยากระบายอารมณ์เท่านั้น เรื่องนี้คนนอกที่เรารู้จักไม่ค่อยรู้ เราเป็นเด็กที่ฉี่รดที่นอนตั้งแต่อนุบาล ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ พอโตขึ้นมากลับมานึก ถึง

“จากผ้าห่ม…สู่ท้องฟ้า”ตอนเด็ก…ฉันกลัวฝน กลัวฟ้าร้องทุกครั้งที่ฟ้าแลบแสงเสียงน่ากลัว ฉันจะวิ่งหนีเข้าไปซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดิมเชื่อสุดหัวใจว่าผ้าผืนนี้จะช่วยปกป้องฉันจากอันตรา